Wielu właścicieli psów uważa, że ich zwierzęta wyrażają poczucie winy, gdy były niegrzeczne. Ale chociaż może się wydawać, że psy czują się winne, rzeczywistość jest zupełnie inna. Eksperci ujawnili, że Chociaż psy odczuwają różne emocje, wszelkie wrażenie, że czują się winne lub zawstydzone, prawdopodobnie są błędne.
Naukowcy nie wierzą, że psy mogą odczuwać złożone emocje, takie jak poczucie winy i wstydu, mimo że odzwierciedlają to na ich twarzach. Badania sugerują, że po prostu reagują na mowę ciała właściciela, a nie doświadczają bardziej złożonych uczuć.
W rzeczywistości obecne dowody eksperymentalne sugerują, że: Psy wykazują takie „winne” zachowania w odpowiedzi na skarcenie ze strony ich właścicieli.
Psy i poczucie winy
Grupa badaczy z Uniwersytetu Cambridge w Stanach Zjednoczonych przeprowadziła m.in dochodzenie mające na celu ustalenie, czy właściciele mieli rację, sądząc, że winne spojrzenie było oznaką, że pies rozpoznał, że był psotny. Wyniki zostały opublikowane w 2015 roku w czasopiśmieProcesy behawioralne.
Właściciele nauczyli swoje psy, aby nie jadły ciasteczka, które mają w zasięgu ręki. Właściciele następnie opuścili pokój, a inna osoba przeprowadzająca eksperyment wyjęła ciastko lub zachęciła psa do jego zjedzenia. Kiedy właściciel wrócił do pokoju i zobaczył, że ciastko zniknęło, poproszono ich o podjęcie decyzji, sądząc po wyrazie twarzy psa, czy zostało zjedzone, czy nie. Ale nie mogli tego zrobić.
„Jeśli to poczucie winy jest naprawdę wyrazem skruchy, pokazaliby to tylko wtedy, gdy zrobili coś złego; Ale tak nie jest", mówią naukowcy. I opowiadają o tym anegdotę: „Miałem klienta, który miał trzy psy i za każdym razem, gdy zdarzyło się coś w rodzaju gryzienia buta, zawsze jeden z nich wyglądał na winnego. Jednak często nie był to pies, który to zrobił. Był po prostu najbardziej nieśmiałym psem i szybciej zaskoczyła go reakcja właściciela.”
Pochodzenie „winnego spojrzenia” psów
Wcześniejsze badania wykazały już, że psy nie czują się winne. Po prostu mózgi psów tak nie działają. Psy mogą odczuwać emocje, ale emocje takie jak poczucie winy i zazdrość to tylko ludzkie wyobrażenia. Dzieje się tak, że jako ludzie mamy tendencję do przypisywania psom ludzkich emocji i chcemy widzieć w nich poczucie winy, którego tak naprawdę nie doświadczają.
Według badań opublikowanych w 2009 roku w czasopiśmie Zachowanie i poznanie psów, Ludzie widzą poczucie winy w mowie ciała psa, gdy wierzą, że pies zrobił coś, czego nie powinien był zrobić, nawet jeśli pies jest w rzeczywistości całkowicie niewinny. Badanie wykazało, że ludzka skłonność do przypisywania psu „winnego wyglądu” nie wynikała z faktu, że pies był rzeczywiście winny.
Testy dały psom możliwość złamania nakazu właściciela, aby nie jadł czegoś smacznego, gdy właściciel był poza pokojem, a wiedza właścicieli na temat tego, co robią ich psy pod jego nieobecność, była różna.
Jeśli po eksperymencie zachowanie psów zawierało elementy „winnego spojrzenia” w oczach ich właścicieli, to nie miało to wiele wspólnego z tym, czy psy rzeczywiście zjadły zabronione leczenie, czy nie.
Psy wydawały się bardziej „winne”, jeśli zostały upomniane przez właścicieli. W rzeczywistości psy, które były posłuszne, ale zostały skarcone przez swoich właścicieli (niewłaściwie poinformowane), wydawały się bardziej „winne” niż te, które w rzeczywistości nie były posłuszne. Dlatego też winny wygląd psa jest reakcją na zachowanie właściciela i niekoniecznie świadczy o docenieniu własnych wad.
To badanie jest bardzo interesujące, ponieważ pozwala zrozumieć naturalną ludzką tendencję do interpretowania zachowań zwierząt w kategoriach ludzkich. Antropomorfizmy porównują zachowanie zwierząt z zachowaniem człowieka, a jeśli istnieje jakieś powierzchowne podobieństwo, to zachowanie zwierząt będzie interpretowane w taki sam sposób, jak powierzchownie podobne działania ludzkie. Może to obejmować przypisywanie zwierzęciu emocji wyższego rzędu, takich jak poczucie winy lub wyrzuty sumienia.