Mało znany, dziki osioł azjatycki udowadnia, że nasze osły wciąż mają swoich najdzikszych krewnych na wolności. Podobnie jak osioł domowy, zwierzę to ma coraz większy charakter.
Osły to zwierzęta, które towarzyszyły nam przez całą naszą historię i które miały kluczowe znaczenie w wielu regionach planety. Rzadko jednak wyobrażamy sobie, że te zwierzęta kiedyś rozprzestrzeniły się po stepach połowy świata i były całkowicie dzikie.
Poznaj dziką Azjatkę
Dziki osioł azjatycki, znany również jako onager, jest zwierzęciem podobnym do osłów afrykańskich, chociaż ma mniejsze uszy i nie ma pasków. Zwierzęta te są zwykle koloru płowego, chociaż istnieje kilka wariantów.
Mimo swojej sławy zwierzęta takie jak dziki osioł azjatycki są bardzo szybkie, gdyż potrafią osiągnąć 70 km/h. Chociaż bez wątpienia jak osły, ich siłą jest opór na pustyni.
A pustynia to ekosystem tych potężnych zwierząt, które mogą przetrwać bez picia wody przez długi czas, choć nie tak długo jak wielbłądy.
Azjatycka dzika dupa: zachowanie
Dziki osioł azjatycki żyje w grupach po około 12 osobników, w których ogier prowadzi harem, w którym większość zwierząt to samice, a reszta samców nie rozmnaża się.
Na dzikiego osła azjatyckiego polują tylko dwa zwierzęta: człowiek i wilk. Głównym zagrożeniem dla niego jest człowiek, zarówno przez polowanie, jak i rywalizację ze zwierzętami domowymi.
Chociaż są uważane za dzikie zwierzęta, osły te zostały oswojone przez ludzi mieszkających na tych terenach. W rzeczywistości praktyka ta prowadzona jest od tysięcy lat, podobnie jak sokolnictwo, także typowe dla azjatyckich stepów.
Azjatycka dzika dupa: zagrożona
W przeszłości dziki osioł azjatycki zamieszkiwał znaczną część Azji, ale dziś wiele podgatunków tego osła azjatyckiego jest zagrożonych, chociaż bez wątpienia tym, który stanowi największe zagrożenie, jest kulan: Ten kazachski podgatunek praktycznie zniknął z natury i przetrwał tylko w 3% swojego dawnego siedliska, dlatego uważa się, że jest poważnie zagrożony wyginięciem.
W Kazachstanie pozostało zaledwie 4000 okazów, z których większość znajduje się w Parku Narodowym Altyn Emel. Dzisiaj, zespół ekologów chce przenieść je na obszar stepowy wielkości Francji to jest prawie nie zamieszkane. W rzeczywistości niektóre zwierzęta dotarły już do nowego siedliska i oczekuje się, że będą miały znacznie większe szanse na przeżycie.
Istnieje wiele podgatunków, takich jak perski onager zamieszkujący Iran czy dziki osioł indyjski. Niektóre podgatunki zniknęły: dziki osioł syryjski wyginął w XX wieku, a ostatni okaz żył w wiedeńskim zoo. Tymczasem dziki osioł anatolijski zginął w XVIII wieku.
Dlatego ekolodzy wzywają do ochrony tych niechronionych gatunków koniowatych. Zwierzęta te, mniej charyzmatyczne niż tygrysy czy kangury, budzą mniejsze poparcie dla ich ochrony, choć są równie ważne.