Psy i koty różnią się nie tylko wyglądem i zachowaniem, ale mają też inne wymagania żywieniowe. Oznacza to, że ich ciała nie są przygotowane do trawienia i przyswajania tego samego rodzaju diety. Następnie, Zapraszamy do poznania głównych różnic w żywieniu kotów i psów aby zapewnić optymalne żywienie swoim zwierzętom.
5 różnic w żywieniu kotów i psów
1. Psy przystosowały się do diety wszystkożernej; koty są surowymi mięsożercami
Pierwsza i najbardziej podstawowa różnica w żywieniu kotów i psów polega na tym, że organizm psa potrafi przystosować się do wszystkożernej diety, podczas gdy koty są zasadniczo mięsożercami.
Innymi słowy, psy mogą jeść i cieszyć się większą różnorodnością pokarmów niż koty. Dieta kotów powinna opierać się na spożyciu białek i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego.
Z kolei psy mogą spożywać inne składniki w umiarkowany sposób, takie jak węglowodany, dobre tłuszcze pochodzenia roślinnego, owoce i warzywa.
Również są owoce i warzywa, które są dobre dla kotów i mogą pomóc wzmocnić ich układ odpornościowy. Nie zmienia to jednak faktu, że mięso powinno być podstawą kociej diety.
2. Koty są zazwyczaj znacznie bardziej selektywne niż psy w stosunku do swojego pożywienia
Jedną z najczęstszych skarg kocich opiekunów jest „wymagające podniebienie” kociąt. Nie można zaprzeczyć, że koty są bardziej selektywne w kwestii jedzenia niż psy.
Koty trzymają się kurczowo rutyny jako formy samoobrony, unikając narażenia na niebezpieczne lub niekorzystne konteksty. Zatem, są bardziej „zamknięci” w stosunku do nowości w ich codziennym życiu i diecie.
Niemniej jednak, istnieje możliwość uelastycznienia podniebienia kociąt prezentując im w dzieciństwie różne tekstury, smaki i aromaty. W pierwszych sześciu lub siedmiu miesiącach życia koty stanowią filary ich zachowania wobec ludzi, innych kotów, a także w odniesieniu do jedzenia.
3. Psy praktycznie pożerają swoje jedzenie; frakcja kotów
Ci, którzy już dzielili swój dom z psami, wiedzą, że praktycznie pożerają jedzenie, przy minimalnym przeżuwaniu. Chociaż jest to powszechna cecha wszystkich psów, niektóre rasy są szczególnie żarłoczne, takie jak między innymi labrador, golden retriever, nowofundland czy beagle.
Po drugie, koty o zbilansowanym żywieniu i zdrowej rutynie rzadko są żarłoczne. Mają nawet tendencję do dzielenia jedzenia i mogą jeść kilka razy dziennie na małe porcje, za każdym razem spożywając tyle, aby zaspokoić głód.
Z tego powodu, napady objadania się i problemy trawienne związane z nadmiernym spożyciem pokarmu są znacznie częstsze u psów niż u kotów. A także epizody zatruć i wypadków domowych spowodowanych spożyciem substancji chemicznych, leków, śmieci itp.
4. Długotrwałe posty są często bardziej niebezpieczne dla kotów niż dla psów.
Długotrwały post, czyli przebywanie przez wiele godzin lub dni bez jedzenia z pewną częstotliwością, jest bardzo niebezpieczny dla psów i kotów. Niemniej jednak, koty mają duże predyspozycje do rozwoju lipidozy wątrobowej w tych kontekstach.
Organizm kota potrzebuje działania białek spożywanych wraz z pokarmem,między innymi do metabolizowania tłuszczów w wątrobie. Dlatego też, jeśli zwierzę przebywa wiele dni bez jedzenia, wzrasta ryzyko nieprawidłowego stężenia lipidów w tym narządzie.
Metabolizm tłuszczów w wątrobie przebiega inaczej w organizmie psówi nie zależy wyłącznie od spożycia białek zewnętrznych. Z tego powodu przypadki lipidozy wątroby u psów są rzadsze niż u kotów.
5. Psy naturalnie nawadniają się znacznie mniej niż koty
Dobrowolne spożywanie płynów to także jedna z najważniejszych różnic w diecie kotów i psów. Psy mają tendencję do naturalnego nawadniania się znacznie mniej niż koty, głównie dlatego, że codziennie wypijają duże ilości wody.
U kotów bardzo często występują problemy zdrowotne, zwłaszcza nerek, wynikające z odwodnienia lub złego nawodnienia. Zatem, ideałem jest, aby dieta kotów zawierała duży udział mokrej karmy, najlepiej domowej roboty.