Egzoketydy to ciekawostka świata zwierząt, która od wieków wzbudza zainteresowanie badaczy i nawigatorów. Cechą, która sprawia, że egzokidy są wyjątkowymi okazami, jest właśnie ich zdolność do latania nad powierzchnią oceanu na bardzo duże odległości.
W rodzinie latających ryb istnieje ponad 70 różnych rodzajów, lub Exocoteidae. Te 70 typów podzielono na dziewięć gatunków, chociaż wszystkie mają podobne cechy.
Egzoketydy mają budowę aerodynamiczną, która pozwala im osiągać duże prędkości. Ich duże płetwy piersiowe pomagają im szybować po wodzie i przekierowywać wiatr.
Loty egzoketidów mają zwykle 50 metrów. Niemniej jednak, zarejestrowano loty powyżej 200 metrów. U niektórych gatunków z rozszerzonymi płetwami brzusznymi mogą poruszać się ponad 400 metrów nad wodą.
Żaden z rodzajów latających ryb nie jest wyższy niż 12 cali. Mimo to konieczne jest wyjaśnienie, że rozmiar będzie w dużej mierze zależeć od gatunku egzoketidów. Niektóre z największych gatunków płetwiastych to te, które zamieszkują wody tropikalne i subtropikalne na zachodnim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Płetwy niektórych gatunków są prawie tak długie jak ciało zwierzęcia.
Egzokidy, cud aerodynamiczny
Ogólnie rzecz biorąc, naukowcy dzielą ryby latające na dwie szerokie kategorie: ryby dwuskrzydłe i ryby czteroskrzydłe. Ryby dwuskrzydłe to te z wysoko rozwiniętymi płetwami piersiowymi. Z drugiej strony, czteroskrzydłe ryby mają jednakowo rozwinięte płetwy piersiowe i brzuszne, co pozwala im na większą manewrowość.
Należy wyjaśnić, że w rzeczywistości latające ryby nie latają. Egzoetyda nie lata jak ptak, ale szybuje w powietrzu za pomocą szerokich płetw..
Niektórzy badacze sugerują, że morfologia egzoketidów ewoluowała w ten sposób, aby uciec przed drapieżnikami. Jeśli ryba wyjdzie z wody, polowanie dobiega końca.
Jednymi z najczęstszych drapieżników egzoketidów są tuńczyk i miecznik, choć wielu innych również na nie poluje. Paradoksalnie, po wyjściu z wody egzoketid staje się również ofiarą ptaków. Zwiększa to ryzyko zjedzenia.
Aby „latać”, te ryby muszą osiągać bardzo dużą prędkość w wodzie. Latające ryby potrafią pływać z prędkością do 60 km/h. Kiedy osiągną tę prędkość, kierują się w stronę powierzchni pod niezbyt stromym kątem.
Gdy przebiją powierzchnię wody, latające ryby rozpościerają skrzydła piersiowe. Jednocześnie nadal machają ogonami, aby osiągnąć większy rozmach.
Po tej pierwszej chwili egzokid będzie mógł wznieść się na wysokość kilku metrów i szybować po powierzchni wody. Egzokidy potrafią długo pozostawać poza wodą dzięki ruchom płetwy ogonowej. Ta płetwa jest trzepotana od 50 do 70 razy na sekundę, aby podnieść rybę.
Siedlisko, karmienie i rozmnażanie egzoketidów
Egzokidy zamieszkują płytkie obszary, choć w wodach daleko od wybrzeży. Ogólnie rzecz biorąc, egzoketydy występują w obszarach ciepłych i tropikalnych. W wodach podzwrotnikowych występują również siedliska, choć ich morfologia nieznacznie się zmienia.
Egzoetydy występują w różnych morzach i oceanach świata, ale głównie w ciepłych wodach Oceanu Atlantyckiego. Morze Śródziemne jest domem dla różnych rodzajów egzoketidów.
Dieta egzoketidów składa się głównie z planktonu, bardzo małych organizmów żywych, które są zawieszone w wodzie.. Wiele innych małych ryb również żywi się planktonem. Oprócz planktonu egzokidy żywią się mniejszymi rybami.
Rozmnażanie egzoketidów jest jajorodne. Samice składają jaja w algach lub bezpośrednio w wodzie. Jaja są utrzymywane razem przez rodzaj membrany z elastycznych nici. Na rynku azjatyckim ikra egzoketidów jest uważana za przysmak i ma wysoką wartość.
Obecnie istnieje wiele okazji do oglądania latających ryb nad wodami. W ciepłych porach roku wielu turystów wybierze się nieco do wód tropikalnych, aby zaobserwować to zjawisko.
Niestety liczba egzoketidów znacznie spada z powodu masowych polowań.. Zwłaszcza w Azji egzoketidy są łapane na pożywienie. Konieczne jest stworzenie odpowiednich środków ochronnych dla tych gatunków na otwartym morzu.
