Ciernisty diabeł to bardzo ciekawie wyglądająca jaszczurka. Jak dotąd jest to jedyny gatunek z rodzaju Moloch, z rodziny Agamidae. Ciernisty Diabeł to nie jedyne imię, pod którym jest znany. Być może słyszałeś, jak nazywa się go kolczastym smokiem, górskim diabłem, australijską jaszczurką lub kolczastą jaszczurką.
Naukowa nazwa ciernistego diabła to Moloch Horridusi został zainspirowany poematem epickim Raj utracony przez Johna Miltona. W wierszu Miltona Moloch jest przedstawiany jako ohydne stworzenie: największy wojownik zbuntowanych aniołów.
Chociaż kolczasty chochlik nie jest bogiem wojny, ciernie na jego ciele są niewątpliwie jego najbardziej charakterystyczną cechą.. Te kolce zostały opracowane jako mechanizm obronny przed możliwymi drapieżnikami.
Ciernie Moloch są dość ostre i wydają się być ozdobione brązowymi i złotymi paskami. Tylko dwa ciernie z ciernistego ciała diabła są podtrzymywane przez kości. Ta para kolców znajduje się w okolicy czaszki. W pozostałej części ciała kolce nie mają wewnątrz kości.
Ogólnie rzecz biorąc, ciało Moloch jest piaskowo-brązowy z ciemniejszymi obszarami między kolcami. Podobnie jak wiele innych gatunków, jego kolor zależy od siedliska. Szaro-brązowe odcienie Ciernistego Diabła pozwalają mu się kamuflować, aby uniknąć drapieżników.
Ponieważ żyją w suchych obszarach, tekstura twojego ciała pomaga mu również zatrzymywać i wchłaniać wodę. Woda skrapla się na powierzchni kolczastego ciała i jest wchłaniana, aby utrzymać nawodnienie organizmu.
Dorosły samiec diabła ciernistego ma od 9 do 10 centymetrów długości. Jednak samice są znacznie dłuższe. Dorosła samica ma od 8 do 20 centymetrów długości i waży około 46 gramów.
Siedlisko Ciernistego Diabła
Chochliki ożywają na Wielkiej Australijskiej Pustyni Piaszczystej, położony na zachód od wyspy. Obszar ten, w stanie Australia Zachodnia, jest słabo zaludniony przez ludzi i ma wiele unikalnych na świecie fauny.
Diabeł ciernisty zwykle zamieszkuje równiny i znajduje się w pobliżu zarośli piaszczystych gleb, nigdy skalistych ani twardych. Diabły kolczaste występują głównie na zachód i północ od Wielkiej Pustyni.
Zwierzęta te prowadzą dobowy tryb życia i chociaż nie jest zwierzęciem wędrownym, nie prowadzi też całkowicie osiadłego trybu życia. Diabeł ciernisty to pół-koczownicze zwierzę, które porusza się w zależności od dostępności mrówek na terytorium.
W miesiącach o średniej temperaturze, od marca do maja i od sierpnia do grudnia, diabeł ciernisty zamieszkuje krzaki i krzaki. W dzisiejszych czasach diabły cierniste wykorzystują swoje dni jedząc ogromne ilości mrówek. Każdego dnia wiosną i jesienią chochlik pożera mrówki tą samą drogą.
Wręcz przeciwnie, w najgorętszych i najzimniejszych miesiącach, odpowiednio od stycznia do lutego i od czerwca do lipca, diabeł ciernisty woli spędzać większość dnia w wykopanych przez siebie norach.
Diabeł kolczasty to owadożerna jaszczurka, która żywi się tylko mrówkami. Ich taktyka drapieżnicza jest dość prosta i nie stanowi zagrożenia dla chochlika. Po znalezieniu wygodnego miejsca w pobliżu schroniska, Moloch Usiądzie i czeka, aż mrówki przejdą.
Oczywiście, będąc tak małymi owadami, wartość odżywcza mrówek jest bardzo niska. Aby przetrwać, odżywiając się prawidłowo, jaszczurka musi połykać ponad 800 mrówek dziennie. Unikając najgorętszych i najzimniejszych pór dnia, diabeł żeruje rano przed 11:00 i między 15:00 a 18:00.
Reprodukcja australijskiej jaszczurki kolczastej
Diabły cierniste to zwierzęta o zwyczajach samotnych. Większość czasu spędzają w samotności i mają tendencję do grupowania się tylko w okresie godowym.. W tym okresie trafiają do miejsc konwergencji.
Na etapie zalotów samiec podchodzi do samicy i kręci głową. Jeśli samica jest zainteresowana, samiec z nią skojarzy się. Jeśli samica nie jest zainteresowana, odchodzi od samca, turlając się kilka razy po ziemi i czeka, aż zbliży się do niej inny samiec.
Rozmnażanie chochlika odbywa się jesienią. Samica składa w swojej norze od 3 do 10 jaj, a po trzech miesiącach młode wykluwają się.
Diabeł ciernisty może żyć do 20 lat, a większość osiąga ten wiek ze względu na nieliczne drapieżniki, jakie może mieć jaszczurka kolczasta.
Niestety, Pomimo trudności w jedzeniu, kolczaste diabły są ścigane przez węże i ptaki, takie jak sęp czarnosępowy. Chociaż często są usuwane bez zużycia, mogą umrzeć, gdy zostaną zaatakowane.
