Kałamarnica olbrzymia jest bezkręgowcem typu mięczaków i klasy głowonogów. Duński biolog Japetus Steenstrup odkrył te istoty w 1857 roku i nazwał je Architeuthis dux, książę kałamarnicy. Ponad 160 lat później informacje na ich temat pozostają skąpe.
Niewiele wiadomo o tych olbrzymich mięczakach pochodzi z martwych okazów, które docierają do wybrzeży, w większości rozłożone, złowione przez rybaków lub fragmenty znalezione w żołądkach kaszalotów.
Z badań genetycznych wykluczono istnienie 12 gatunków kałamarnicy olbrzymiej i zapewniono, że jest tylko jeden gatunek: ten Architeuthis dux. To według badań przeprowadzonych w Instytucie Badań Morskich w Vigo.
Charakterystyka kałamarnicy olbrzymiej
Jego całkowita długość sięga 14 metrów, a waga waha się od 230 do 250 kilogramów. Żyje w głębinach morskich, między 250 a 1 500 metrów od powierzchni. Miejsca, do których ciśnienie jest bardzo wysokie, a światło słoneczne nie dociera.
Kałamarnica ma bardzo dużą głowę i kulisty korpus z dwiema bocznymi płetwami.. Wokół ust ma łącznie 10 macek: osiem z przyssawkami i dwie kurczliwe. Skurczowe macki, dłuższe niż pozostałe, są chwytne i służą do chwytania zdobyczy i przenoszenia jej w kierunku krótszych macek. Gdy zdobycz jest trzymana, jest rozrywana przez potężną szczękę w kształcie zakrzywionego dzioba.
To samotniki, które żywią się rybami, głowonogami i skorupiakami. Jego jedynymi drapieżnikami są kaszalot i jego kongenery.
Oczy kałamarnicy olbrzymiej mają średnicę od 25 do 30 centymetrów i są uważane za największe w królestwie zwierząt. To duże oko z bardzo wrażliwą siatkówką pomaga im wykryć ich największego drapieżnika, kaszalota, który wytwarza wokół siebie bioluminescencję przez plankton, a kałamarnica wykrywa luminescencję swojej bardzo wrażliwej siatkówki i pozwala jej uniknąć ataku.
Olbrzymia kałamarnica również broni się, wystrzeliwując strumień atramentu, który hamuje narządy węchowe i utrudnia widzenie napastnikowi.
Dlaczego się pojawiają?
Możliwych powodów, dla których kałamarnica olbrzymia wynurzyła się na powierzchnię, jest kilka:
- Do być ciężko rannym z powodu drapieżnika lub innej kałamarnicy.
- Do wpaść w sieci rybackie.
- Za pomocą procesy poszukiwania gazu i ropy naftowej w wyniku eksplozji dezorientują lub uszkadzają te gigantyczne mięczaki, a kiedy wychodzą na powierzchnię, duszą się.
Obserwacje gigantycznych kałamarnic
Spośród kałamarnic olbrzymich zwykle znajdują się tylko zwłoki, umierające okazy unoszące się na powierzchni lub pozostające w kaszalotach lub delfinach, ale prawie nie widziano ich żywych.
Niemniej jednak, żywa kałamarnica olbrzymia została znaleziona w Toyama Bay w Japonii w grudniu 2015 r.. To była najważniejsza obserwacja w ostatnich czasach, ponieważ miała miejsce w płytkiej wodzie. Przyczyny jego pojawienia się w tak dziwnych warunkach wciąż nie są znane.
Znaleziony osobnik miał około czterech metrów długości.. Chociaż nie był tak ogromny, jak inne szczątki znalezione na całym świecie, ponieważ miał standardowy rozmiar w obrębie gatunku.
Źródło: www.lavanguardia.com
Oprócz Japonii małże olbrzymie występują zwykle w Asturii, Nowej Fundlandii, Namibii, Nowej Zelandii i Afryce Południowej.
W przypadku Asturii w Hiszpanii jest to miejsce, w którym więcej niż raz zaobserwowano szczątki kałamarnicy olbrzymiej.. Obfitość tych ogromnych zwierząt wynika z ogromnej głębokości (200 do 3 000 metrów) występującej w podwodnych kanionach Llanes, Avilés lub Llastres, z których kałamarnice korzystają, aby chronić się przed drapieżnikami i żerować.