Gigantyczny fałszywy wampir jest jednym z najciekawszych gatunków olbrzymich nietoperzy rozpoznawanych dzisiaj. Ten typowy gatunek z Ameryki zwraca uwagę nie tylko swoją wielkością, ale także osobliwym wyglądem. Oto główne cechy fałszywego gigantycznego wampira.
Cechy fizyczne i taksonomia fałszywego gigantycznego wampira
Fałszywy gigantyczny wampirWidmo wampira) jest ssakiem z rodziny filostomidy. To jedyny gatunek z rodzaju Wampyrum, znany również jako widmowy nietoperz lub widmowy nietoperz wampir.
Pomimo swoich popularnych nazw, fałszywy gigantyczny wampir nie jest spokrewniony z tak zwanymi „fałszywymi wampirami Starego Świata”, czyli mięsożerne nietoperze z rodziny Megadermatidae.
Jest to największy gatunek nietoperza rodzimego na kontynencie amerykańskim, a także mięsożernego nietoperza o większych rozmiarach. Kiedy osiągają dorosłość, wykazują średnią rozpiętość skrzydeł 80 centymetrów. Długość jego ciała waha się od 12,5 do 15,3 centymetra, a waga od 145 do 190 gramów.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tego nietoperza jest wydatny nos i bardzo osobliwy kształt. Jego pysk jest długi i wąski, z mocnymi zębami wystającymi z pyska; uszy są stosunkowo małe i zaokrąglone.
W górnej części ciała dominuje ciemny lub średnio brązowy kolor, który może być lekko pomarańczowy. Spód jest zwykle jaśniejszy w odcieniach, od szarobrązowego do żółtobrązowego.
Źródło: http://rodriguezgalarza.com/
Dolna część ciała jest zauważalnie krótsza i cieńsza niż plecy. Nie ma widocznego ogona, chociaż błona ogona jest długa i szeroka. Mocne, długie i zakrzywione pazury są również widoczne na przednich i tylnych nogach.
Siedlisko i karmienie gigantycznego fałszywego wampira
Jak wspomnieliśmy, jest to gatunek rodzimy dla Nowego Świata, a konkretnie jego tropików. Jego populacja rozszerza się z południowego Meksyku po Brazylię, obejmując całą Amerykę Środkową, Boliwię, Kolumbię, Ekwador, Surinam, Peru, Wenezuelę i wyspę Trynidad.
Ten wampir to mięsożerny gatunek, który żywi się szeroką gamą kręgowców.. Ich dieta obejmuje spożywanie owadów, płazów, małych ptaków i gadów oraz małych ssaków. Mogą nawet polować na inne nietoperze.
Jak sama nazwa wskazuje, te nietoperze nie wysysają krwi jak wampiry w tradycyjnych fikcji. Po prostu polują i konsumują zdobycz, tak jak robią to wszystkie mięsożerne zwierzęta.
Jeśli skupiamy się na polowaniu, musimy to podkreślić gigantyczne fałszywe nietoperze są doskonałymi nocnymi łowcami. Ich technika polowania przypomina sowy i sowy, więc są niezwykle ostrożne podczas łapania zdobyczy.
Te nietoperze zwykle rzucają się z wysokich gałęzi lub latają, by patrolować swoje otoczenie w poszukiwaniu pożywienia. Kiedy identyfikują zdobycz, „upuszczają”, aby wykonać szybki i skuteczny atak. W ten sposób ofierze trudno jest zidentyfikować swoją obecność na czas, aby uciec lub się bronić.
Źródło: http://rodriguezgalarza.com/
Nawyki i reprodukcja
Fałszywy gigantyczny wampir to rodzaj nocnych nawyków, jak wszystkie nietoperze. W nocy ćwiczą swoją wyrafinowaną technikę łowiecką, są bardzo aktywne i ostrożne. W ciągu dnia ukrywają się w swoich „kryjówkach”, znajdujących się na drzewach.
Jest to gatunek towarzyski, który może żyć w małych grupach i jest zwykle monogamiczny, chociaż samce mogą ostatecznie kojarzyć się z więcej niż jedną samicą.
Jak zwykle, samiec jest bardzo obecny w odchowie młodych i pozostaje przy matce nawet w czasie ciąży. W rzeczywistości często samice i młode śpią owinięte w skrzydła samca, aby uchronić się przed ewentualnymi atakami drapieżników.
Stan ochrony fałszywego gigantycznego wampira
Widmowy nietoperz lub gigantyczny fałszywy wampir jest obecnie klasyfikowany jako gatunek zagrożony w Meksyku. Niestety, brak wystarczających informacji o stanie jego populacji w każdym kraju Ameryki Środkowej i Południowej.
Biorąc jednak pod uwagę zaawansowanie człowieka w jego naturalnym środowisku, szacuje się, że jego populacja odnotowała znaczny spadek we wszystkich krajach. W przypadku tak zwanego fałszywego wampira olbrzyma do listy zwierząt zagrożonych wyginięciem dodajemy jeszcze jeden gatunek.
Główne źródło obrazu | http://rodriguezgalarza.com/