Jeżozwierz chwytnoogonowyJest jednym z 12 gatunków jeżozwierzy tzw. Nowego Świata. Są endemiczne dla południowoamerykańskich lasów Wenezueli, Gujany, Brazylii, Boliwii, Paragwaju i niektórych odcinków skrajnej północy Argentyny.
Te zwierzęta są doskonałymi wspinaczami i spędzają większość czasu na drzewach. Podobnie jak wiele zwierząt nocnych, jeżozwierz chwytnoogonowy ma słaby wzrok, ale ma bardzo wyostrzone zmysły dotyku, słuchu i węchu.
Niektóre ssaki i ptaki drapieżne mogą próbować zaatakować jeżozwierza chwytnego, ale zwykle nie kończy się to dobrze dla drapieżnika. Gatunek ten broni się z wielkim sukcesem potrafiąc warczeć, kłaniać się i machać kolcami, aby zastraszyć drapieżnika.
Morfologia jeżozwierza ogoniastego
Dorosłe osobniki mogą mierzyć do 60 centymetrów długości i ważyć do pięciu kilogramów. Ogon jest prawie tak długi jak jego ciało i dodaje w sumie od 33 do 48 centymetrów więcej. Prehensile Tails służą do stabilizacji i przyczepności podczas wspinaczki, a także do zawieszenia.
Ten gatunek jeżozwierza ma krótkie i grube pióra, które nadają mu cętkowany wygląd. Kolce są zwykle płaskie, ale unoszą się, gdy zwierzę czuje się zagrożone. Różnią się one kolorem od kremowego do żółtego, brązowego do prawie czarnego.
Kolor skóry zbliżony do pióra, z żółto-pomarańczowym odcieniem. Ten odcień jest spowodowany woskowatą i gryzącą substancją wydzielaną z gruczołów łojowych samców i samic. Półpuste kolce o długości od 60 do 100 milimetrów skutecznie penetrują mięso drapieżników i są bardzo trudne do usunięcia.
Zwyczaje hodowlane
Niewiele jest dokumentacji na temat układu rozrodczego tego gatunku. W niewoli można było zaobserwować przypadki oddawania moczu przez samce samicom i ich młodym w celu ich oznaczenia. Robią to raz w okresie zalotów i raz, gdy rodzi się cielę.
Samice osiągają dojrzałość płciową około 19. miesiąca życia i mogą nadal rozmnażać się do 12 roku życia. Okres ciąży trwa około 203 dni. Cielę waży zwykle około 400 gramów, rodzi się z otwartymi oczami i potrafi się wspinać.
Odsadzenie następuje około 10 tygodnia życiaAle zwierzę nie osiągnie swoich maksymalnych rozmiarów dopiero po około 48 tygodniach.
Narządy płciowe jeżozwierza chwytnego są wewnętrzne, dlatego naukowcy spędzali do sześciu miesięcy, zanim mogli je zidentyfikować. Dlatego zdecydowali się zastosować innowacyjną technikę analizy DNA wyekstrahowanego z zadziorów w celu określenia płci.
Jedzenie i zachowanie
Jeżozwierz chwytny jest roślinożerny. Ciesz się liśćmi, pąkami, kwiatami, korzeniami i warstwą kambium znajdującą się pod korą niektórych drzew. Na ogół żywią się pojedynczo lub parami, nigdy w grupach.
Ma nocne przyzwyczajenia, więc zwykle śpi w ciągu dnia, ao zmierzchu wychodzi w poszukiwaniu jedzenia. Poruszają się powoli, ale łatwo między drzewami. Zwykle schodzą na ziemię tylko wtedy, gdy nie są w stanie zakryć luki między drzewami lub by kopulować i wypróżniać się.
Jeżozwierz chwytnoogonowy jest tolerancyjny społeczniezwłaszcza, gdy pary i jedzenie są obfite. Jednak wolą małe grupy lub całkowicie samotny styl życia. Wysokie gałęzie i puste kłody są preferowanymi miejscami do spania i legowisk.
Ten gatunek komunikuje się na różne sposoby, w tym akustyczne, chemiczne i wizualne. Długie jęki, krzyki, warczenie, syki i piski to główne komunikaty słuchowe. Zgrzytanie zębami, postawa i grzechotanie kręgosłupa są wykorzystywane w obliczu potencjalnych zagrożeń.
Kiedy są zrelaksowane i wygodne, zęby przylegają płasko do skóry. Jeśli są zagrożone, zirytowane lub skonfrontowane z nieznaną osobą, staną na nogach. Aby w obliczu zagrożenia wydawać się jeszcze większe i groźniejsze, zwierzęta te pokażą kolce. Szybkość piloerekcji może wskazywać na intensywność postrzeganego zagrożenia lub rozdrażnienia.
Długość życia
Oczekiwana długość życia jeżozwierza pałkowego pod opieką człowieka wynosi od 12 do 17 lat. Gatunek ten nie jest wymieniony jako zagrożony lub zagrożony. Jednak często są wypierane przez utratę siedlisk, aw niektórych regionach są zabijane przez myśliwych.