Jeśli nazwiemy cię po prostu quokką, może to nie brzmieć znajomo, ale z pewnością w ostatnich miesiącach widziałeś zdjęcie uśmiechniętego zwierzęcia i zastanawiałeś się, jaki to gatunek. Cóż, dzisiaj wyciągniemy cię z twoich wątpliwości. W tym artykule przedstawiamy kilka informacji, abyś wiedział trochę więcej o tym miłym zwierzęciu.
Co to jest kuoka?
Te torbacze zostały po raz pierwszy opisane w XVII wieku przez holenderskiego żeglarza. Dopiero w 1830 roku zoologowie Quoy i Gaimard zaklasyfikowali kuokę do rodziny makropodidów.
Kuoka (Setonixbrachyurus) są torbaczami wielkości kota, dzięki czemu nie przekraczają 60 centymetrów wysokości. Jego waga waha się od dwóch do pięciu kilogramów.
Ciało tych zwierząt Pokryta jest brązowym futrem, które chroni jego mocną skórę. Na jego twarzy wyróżniają się zaokrąglone uszy i intensywnie czarne oczy. Ma ogon, który wraz z tylnymi nogami wykorzystuje do nadawania sobie rozpędu i ruchu.
Są towarzyskimi zwierzętami i z nocnymi nawykami. Ta towarzyskość i uśmiech przypominający grymas zachęcił wielu turystów do podróży do południowo-zachodniej Australii, aby robić zdjęcia i pieścić zbliżające się okazy.
Karmienie kuoką
Dieta tych torbaczy jest ściśle roślinożerna. Żywią się liśćmi, pędami lub korzeniami różnych roślin które rosną na ziemi. W nocy szukają pożywienia, aby uniknąć drapieżników.
Kiedy na ziemi brakuje pożywienia, kuoki wspinają się na drzewa, aby wykorzystać każdą dostępną materię roślinną. Ciekawie, Mogą wytrzymać długie okresy bez picia wody, ponieważ czerpią wilgoć z jedzenia.
Zwyczaje hodowlane
Kobieca kuoka zazwyczaj mają tylko jedno cielę rocznie, który urodzi się po miesiącu ciąży. Po urodzeniu noworodki muszą samodzielnie dotrzeć do torebki torbacza matki.
Przez pierwsze sześć miesięcy będą karmione mlekiem matki, bez wychodzenia z torebki. Wkrótce po, mała kuoka zacznie eksplorować otoczenie, chociaż nadal będzie ssać. Zanim skończy rok, osiągnie dojrzałość i będzie w stanie sam sobie radzić.
Jest w niebezpieczeństwie?
dzisiaj Są one wymienione przez IUCN jako „gatunki wrażliwe”. Zmniejszenie ich siedlisk i wprowadzenie drapieżników przez człowieka znacznie zmniejszyło ich liczebność.
Niekorzystny jest również przyjazny wygląd tych zwierząt, ponieważ zwiększa się liczba odwiedzających, a wraz z tym zmienia się ich zachowanie i dieta. Ważne jest, aby raz jeszcze pamiętać, jak ważne jest zachowanie zarówno siedlisk, jak i żyjących tam gatunków.
