Góralek skalny jest bardzo podobny do świnki morskiej lub dużego królika z bardzo krótkimi uszami. Ale to zwierzę ma zęby, palce i struktury czaszki bardzo podobne do słoni. Do tego stopnia, że niektórzy naukowcy uważają góralki skalne za jednego z najbliższych żyjących krewnych słonia.
Według badań góralek ma wspólnego przodka ze słoniem. Silne zęby trzonowe góralka miażdżą twardą roślinność i mają dwa siekacze, które przypominają małe kły, jak u słonia.
Życie na skałach
Ten gatunek należy do rodziny Procaviidae lub Góralek, który ma na swoim koncie trzech członków. góralek skalny, góralek drzewny i góralek krzewiasty lub żółte plamki. Góralek skalny żyje głównie w Afryce, ale znajduje się również na wybrzeżu Półwyspu Arabskiego do Libanu.
Jak sama nazwa wskazuje, gromadzą się w miejscach, gdzie występują skały, formacje skalne, a nawet małe zakamarki na klifach. które zapewniają schronienie i ochronę. Ich domy są łatwe do zidentyfikowania jako mieszkania góralków, ponieważ mocz tych zwierząt krystalizuje się i wygląda jak białe plamy na skałach.
Nogi góralka skalnego są przystosowane do łuski skalnej. Spód każdej nogi jest goły i ma mokrą, gumową podkładkę, która unosi się pośrodku, tworząc efekt przyssawki. Pomaga to góralkom przylegać do skał i innych gładkich powierzchni bez poślizgu, dlatego są one również znane jako akrobaci o zwinnych nogach.
Niektóre cechy behawioralne
Góralek skalny jest gatunkiem bardzo towarzyskim. Może żyć w koloniach liczących do 50 osobników, które wspólnie śpią i żerują. Każdy dzień rozpoczyna się kilkugodzinną sesją grupowego opalania. Po rozgrzaniu wychodzą na krótki czas, aby się pożywić.
Góralek skalny nie lubi zimnej lub deszczowej pogody i nawet nie wyjdzie ze swojego skalnego schronienia, jeśli pogoda nie będzie mu odpowiadać. Chociaż są dobowe, mogą zapuszczać się w księżycową noc. Jednak większość czasu spędzają nie robiąc nic. Tylko około 5% ich czasu przeznacza się na aktywne zajęcia.
W niektórych częściach Afryki góralek krzewiasty często żyje na tych samych skalistych obszarach, co góralek skalny. Widziano, jak oba gatunki dzielą się schronieniami i zbierają się, aby się rozgrzać rano. Ich młode nawet razem się bawią. Chociaż różnią się pod innymi względami, te dwa gatunki wydają się się rozumieć.
Nawyki żywieniowe
Góralek skalny ma trójkomorowy żołądek z bakteriami, które pomagają trawić zjadane przez nich rośliny. W porze deszczowej góralki skalne jedzą głównie trawę, ale kiedy trawa wysycha, modyfikują swoją dietę i żywią się owocami i liśćmi.
Podczas karmienia robią to w kształcie koła, z głową skierowaną poza ten krąg, aby uważać na drapieżniki. Wśród nich ostrzegają przed obecnością lampartów, hien, szakali, a także czarnego orła.
Dzięki doskonałej widoczności góralek skalny może wykryć drapieżnika z odległości ponad 900 metrów. Podczas każdego okresu karmienia dominujący samiec w grupie zatrzymuje się między kęsami, aby zaobserwować niebezpieczeństwo. Jeśli zobaczy coś niepokojącego, wydaje okrzyk alarmu, który powoduje, że góralek skalny szuka osłony lub pozostaje w bezruchu, dopóki niebezpieczeństwo minie.
Życie rodzinne
Samice góralka pozostają z rodziną na całe życie. Na każde pięć samic patrolujących określone terytorium w ich kolonii przypada jeden samiec. Kiedy rodzi się cielę, zwykle o tej samej porze raz w roku, cała rodzina wita i wącha noworodka.
Szczenięta są zaskakująco przedwcześnie rozwinięte: rodzą się z otwartymi oczami i uszami. Wyglądają jak miniaturowe dorosłe osobniki i mają takie samo bujne futro. Góralek skalny jest zorganizowany w grupach, aby opiekować się dziećmi, a matki na zmianę opiekują się maluchami.
Trzy dni po urodzeniu szczenięta już próbują stałego pokarmu. Szczenię góralka zjada ekskrementy innych góralków. Uważa się, że ten nawyk pomaga im uzyskać bakterie, których potrzebuje żołądek do trawienia roślin, które spożywają.
