Zebra z równin pochodzi z afrykańskich równin. Należy do rodzaju Equus, w którym znajdują się zarówno zebry, jak i konie.
Zebry należą do gatunkuEquus quagga a konie do gatunku Equus caballus. Obecnie istnieją trzy różne gatunki zebr: Equus quagga jest to najbardziej rozpowszechniona i rozpowszechniona odmiana.
Charakterystyka zebry równinnej
Zebry to ssaki roślinożerne, których dieta skupia się na spożywaniu warzyw, takich jak trawa, pędy, krzewy, liście, kora i owoce. Ten rodzaj diety pozwala im oczyścić żołądek. W odniesieniu do swojej fizjologii ma szerokie ciało z krótkimi nogami, średniej wielkości i wagę od 350 do 380 kilogramów.
Wyjątkowość zebry tkwi zasadniczo w czarno-białych pasach pokrywających jej ciało. Wszystkie podgatunki zebr mają te pionowe paski z przodu ciała. Gdy zbliżasz się do tyłu ciała, stają się poziome. Populacje północne mają węższe i bardziej określone pasma. Jednak populacje południowe mają mniej pasków na plecach.
Zebry to zwierzęta społeczne, które żyją w małych grupach i chronią się nawzajem. Jeśli ktoś w stadzie zostanie zaatakowany, rodzina przychodzi mu z pomocą. Tworzą krąg wokół zaatakowanego osobnika i próbują odstraszyć drapieżniki.
Siedlisko zebry równinnej
Zebry równinne żyją na kontynencie afrykańskim, w różnych typach siedlisk: afrykańskiej sawannie, zaroślach i łąkach. Znajdują się one od poziomu morza do 4300 metrów - na przykład na górze Kenia - w Kenii. Nie można ich jednak znaleźć w lasach deszczowych, na pustyniach ani w lasach wydmowych.
Zebry żyją w grupach, w których jest ogier, kilka samic i ich młode. Chociaż każda grupa mieszka w określonych obszarach, spotyka się w określonych porach roku. Kiedy się spotykają, poruszają się razem jak stada.
Ich dom zmienia się w zależności od pory roku, ponieważ zależą od sezonowych zmian wegetacji. Wielkość obszaru, na którym żyją, różni się w zależności od miejsca, w którym się znajdują. I różnią się od stref tych grup, które żyją w parkach narodowych.
Na niektórych obszarach stada są oddzielone naturalnymi barierami lub siedliskami marginalnymi: tworzą subpopulacje obejmujące różne obszary. Obszar, jaki zajmują, jest większy w porze suchej, ze względu na mniejszą dostępność zasobów w środowisku.
Migracja
W ekologii zebr wyróżnia się proces migracji. Zaobserwowano, że zebry migrują przez cały rok, zbiegając się z różnymi porami roku. Rozpoczyna się w porze deszczowej, a dzienne przemieszczenie zależy m.in. od ilości opadów.
Celem tej migracji jest poszukiwanie zasobów. Jedna z najbardziej uderzających migracji ma miejsce w Serengeti. Jednak nie wszystkie stada zebr migrują. Niektóre stada lub grupy zebr różnie reagują na zmieniające się warunki pogodowe.
Co więcej, zebry mogą modyfikować swoje wzorce migracji, aby dostosować się do ewentualnych niekorzystnych sytuacji lub potrzeby znalezienia nowych zasobów. Jednak obecność ogrodzeń na drogach ogranicza promień ekspansji populacji.
Zagrożenia
Wśród zagrożeń, z jakimi borykają się zebry, wyróżniają się:
- Rolnictwo i akwakultura.
- Hodowla bydła.
- Wykorzystanie zasobów biologicznych, jak chwytać zwierzęta lądowe.
- Ludzkie wtargnięcia i zakłóceniatakich jak wojny, niepokoje społeczne i praktyki wojskowe.
- Zmiana klimatu, co wraz z surowym klimatem prowadzi do susz.
- Polowanie. Skóra zebry to jedna z głównych atrakcji myśliwych.
Istnieje ważny handel skórami zwierząt afrykańskich, co nieuchronnie prowadzi do zaniku gatunku. Wyraźnym przykładem jest podgatunek cuagga, który zniknął w XIX wieku w wyniku działania człowieka. Był to pierwszy opisany podgatunek zebry i charakteryzował się brakiem pasków na grzbiecie ciała; to był brązowy odcień.
Niestety, dziś populacje maleją, a pozycja zebr na Czerwonej Liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) jest zagrożony (bliski zagrożenia).
