Te dwa mechanizmy, znane jako gigantyzm i karłowatość wyspiarską, przejawiają się na niektórych endemicznych gatunkach wysp na całej planecie. W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć.
Czym jest gigantyzm wyspowy i karłowatość?
Jako pierwszy krok bardzo ważne jest zdefiniowanie, do czego odnosimy się, gdy mówimy o gigantyzmie i karłowatości wyspowej. W obu przypadkach, chodzi o ewolucyjną reakcję gatunków zwierząt - a także niektórych roślin - żyjących na wyspach z dala od kontynentów. W wyspiarskim gigantyzmie osobniki rosną bardziej niż ich przodkowie i mogą być spowodowane trzema głównymi przyczynami:
1. Brak drapieżników
Gdy zwierzę jest małe, jest bardziej prawdopodobne, że zostanie zjedzone przez większe, ale także łatwiejsze do ukrycia. Jeśli na wyspie, na której mieszkają, nie ma nikogo, kto na nie poluje, nie będą mieli problemów z dorastaniem bardziej niż zwykle.
2. Brak konkurentów
Inną przyczyną wyspiarskiego gigantyzmu jest brak konkurencyjnych gatunków, które walczą o te same zasoby. Będąc „wyjątkowym”, mogą jeść więcej i lepiej, a tym samym rosnąć.
3. Obecność dużej zdobyczy
Gdy jedzenie jest za duże, zwierzęta muszą się przystosować. Jednym ze sposobów jest także ich uprawa.
Ze swojej strony karłowatość wyspowa jest procesem ewolucyjnym odwrotnym do poprzedniego i jest bardziej powszechny niż nam się wydaje. Będąc „zamkniętym” w małym środowisku, takim jak wyspa, zwierzęta zmniejszają się, aby przystosować się do braku zasobów.
Przykłady wyspiarskiego gigantyzmu
Gryzonie i ptaki są wyraźnymi przykładami gigantyzmu wyspiarskiego, ale nie jedynymi. Chociaż większość gatunków, które rozrosły się bardziej niż zwykle w wyniku procesu ewolucyjnego, wyginęła, nadal istnieją takie, które są:
1. Żółw z Galapagos
W sumie jest 10 gatunków, które są zawarte w nazwie „Żółw Galapagos” (zdjęcie otwierające ten artykuł) i są ze sobą spokrewnione. Mieszkają na tej wyspie na Oceanie Spokojnym, należącej do Ekwadoru i największej na świecie.
ten Kompleks Chelonoidis nigra Posiada okazy, które mogą mierzyć ponad dwa metry i ważyć pół tony. Jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia… mogą osiągnąć 170 lat!
2. Mokre
Są jednymi z największych i najcięższych owadów na świecie, a ich siedliskiem jest wyspa Nowa Zelandia. Gigantyczna weta może mierzyć 10 centymetrów i ważyć około 30 gramów. Samce są większe niż samice, a także bardziej agresywne.
W dzień chowają się w norach lub drzewach, a nocą polują dzięki potężnym szczękom, które pozwalają im żerować na chrząszczach lub ciemach.
3. Pit
To mięsożerny ssak endemiczny dla wyspy Madagaskar, uważany za jedynego drapieżnika na jego terytorium. W porównaniu ze starożytnymi okazami obecny dół mierzy i waży dwa razy więcej niż wcześniej.
Obecnie istnieją osobniki męskie o długości 80 centymetrów - ponad 90 centymetrów ogona - i wadze około 10 kilogramów.
Przykłady wyspiarskiego karłowatości
Proces znany jako karłowatość wyspowa występuje częściej u ssaków, chociaż zdarza się to również niektórym gadom. Wśród nich możemy wyróżnić:
1. Lis wyspowy
Jest to mały psowaty zagrożony wyginięciem, zamieszkujący wyspy Santa Barbara u wybrzeży Kalifornii. Jest to najmniejszy lis w Ameryce Północnej, o ciele podobnym do kota domowego: 50 centymetrów długości - plus 20 centymetrów ogona - i około dwóch kilogramów wagi.
2. Krokodyl kubański
Ten gad jest najmniejszym z rodziny saurusów - nie przekracza trzech metrów długości- i jak sama nazwa wskazuje, żyje na wyspie Kuba (jej siedlisko jest bardzo ograniczone). Żywi się ptakami, rybami i ssakami i mimo swojej wielkości jest jednym z najniebezpieczniejszych na świecie.
Gigantyzm i karłowatość wyspowa to niewątpliwie forma ewolucji, którą zwierzęta muszą przystosować do swojego siedliska, choć w wielu przypadkach - dodawane do czynników zewnętrznych, takich jak wygląd człowieka) nie mogą przetrwać i wyginąć.
