Na wybrzeżach Nowej Zelandii i Australii możemy spotkać przyjaznego mieszkańca: pingwina bajkowego lub pingwina niebieskiego, uważanego za najmniejszy znany gatunek pingwina. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku, koniecznie przeczytaj poniższe informacje.
Klasyfikacja pingwina wróżki
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1781 roku przez przyrodnika Johanna Reinholda Forstera, co dało mu naukową nazwę, pod którą jest obecnie znany: Eudyptula minor.Kilka podgatunków jest obecnie znanych, chociaż ich ostateczna klasyfikacja jest daleka od ustalenia.
W Australii nazywa się je pingwinami wróżkami ze względu na ich niewielkie rozmiary. Nazwa niebieskiego pingwina pochodzi z Nowej Zelandii, gdzie nazywa się je również swoim imieniem w Maorysach, korora.
Ogólna charakterystyka i zachowanie
To oczywiste, że To, co najbardziej wyróżnia te przyjazne zwierzęta, to niebieskawy kolor ich upierzenia.To upierzenie to takie, które pokrywa jego małe ciało, które zwykle nie przekracza 40 centymetrów wysokości i kilograma wagi.
Ich krewny, pingwin cesarski, mierzy ponad metr, co pokazuje, że bez wątpienia pingwiny te zasłużyły na miano „najmniejszych na świecie”.
Niebieskawy kolor pokrywa większość głowy i tyłu ciała. Płetwy, uskrzydlona pozostałość, którą pingwiny „przekształciły” w struktury przystosowane do pływania, również są niebieskawe. Obszar od podbródka do nóg jest szarawy lub białawy.
W przeciwieństwie do większości pingwinów, te zwierzęta są nocne. Zwykle żyją w dużych koloniach, gdzie kilka par jest zgrupowanych razem z ich odpowiednimi gniazdami. W ciągu dnia karmią się same, a o zmierzchu wracają do gniazda i karmią młode.
Rozmnażanie i dieta pingwina wróżki
Dojrzałość płciowa tych zwierząt osiąga około trzech lub czterech lat, a okres godowy przypada na miesiące sierpień-wrzesień. Aby zapewnić potomstwo, bajkowe pingwiny wybierają partnera, z którym pozostaną podczas godów i wylęgu jaj. Gniazda zwykle znajdują się w pobliżu wybrzeża i często zawierają kilka jaj, z których wykluwają się w ciągu 36 dni od wyklucia.
Dieta pingwina bajkowego jest niewielka, ze względu na jego niewielkie rozmiary. Na ogół żywią się rybami (sardele lub sardynki), małymi głowonogami i skorupiakami.Aby zdobyć to pożywienie, zwykle przebywają w pobliżu wybrzeża, chociaż w razie potrzeby uciekają się również do nurkowania.
Dystrybucja i konserwacja
To zwierze Jest szeroko rozpowszechniony wzdłuż wybrzeży Australii i Nowej Zelandii. Wzdłuż tych brzegów wielkość i ubarwienie pingwina bajkowego może się różnić, chociaż jest to ten sam gatunek. Istnieją pewne obserwacje okazów na niektórych wyspach Chile i na wybrzeżu Afryki Południowej i spekuluje się, że mogą istnieć populacje jeszcze nieodkryte.
dzisiaj są bezpieczne pod względem ochrony. IUCN wymieniła je jako „najmniejszą troskę”, ale to nie znaczy, że nie są narażone na niebezpieczeństwa.
Na przykład kolonie znajdujące się blisko populacji ludzkich są bardziej narażone na drapieżniki lub znikają z powodu zmniejszenia ich siedliska. Podobnie zanieczyszczenie mórz wyciekami i tworzywami sztucznymi stanowi poważne zagrożenie dla tych zwierząt.
