Żaba corroboree jest kultowym płazem w Australii, ponieważ jej barwny wzór ciała, jadowitość i postępujący spadek populacji sprawiły, że stała się obiektem badań i odbiorcą krajowych planów naprawczych, aby zapobiec jej wyginięciu.
W zależności od zamieszkanego regionu żaba corroboree prezentuje taki lub inny „wzór” pod względem ułożenia swoich kolorów.. Tak więc, podczas gdy północna żaba corroboree ma czarną podstawę z żółtymi paskami, południowa, odwrotnie, jest żółta z czarnymi liniami.
Występowanie żaby północnej corroboree obejmuje terytoria Nowej Południowej Walii i tak zwane Australijskie Terytorium Stołeczne w obrębie Parku Narodowego Kościuszki, Lasu Stanowego Bondo, Lasu Stanowego Micalong, Lasu Stanowego Wee Jasper, Parku Narodowego Namadgi, Parku Narodowego Brindabella i Rezerwat przyrody Bimberi. Ze swojej strony żaba południowa corroboree jest ograniczona do regionu Gór Śnieżnych w Nowej Południowej Walii.
Cechy fizyczne i behawioralne
Pomimo swojej wielkości, niecałe trzy centymetry, jego uderzająca pigmentacja wskazuje na wydzielanie alkaloidu silnie trującego dla drapieżników. Żaba corroboree żywi się małymi bezkręgowcami, zwłaszcza czarnymi mrówkami.
Zazwyczaj można je znaleźć na sezonowych mokradłach i otaczającej je roślinności w różnych regionach Alp Australijskich. Zimą pozostają nieaktywne pod pniami lub między podłożem leśnym. Przez resztę roku są bardziej dynamiczne, choć w przeciwieństwie do innych płazów raczej chodzą niż skaczą.
Źródło: https://www.zoo.org.au / Damian Goodall
Reprodukcja rozpoczyna się wraz z nadejściem sezonu letniego. W tych miesiącach samce poświęcają się budowie gniazd na mchach lub roślinności w pobliżu środowiska wodnego. Po kondycjonowaniu emitują serię wokalizacji przeznaczonych do zalotów samic i późniejszego krycia.
Składanie jaj na samicę jest stosunkowo niskie w porównaniu z innymi żabami i wynosi od 15 do 40 jednostek.. Jednak przez cały sezon reprodukcyjny każdy samiec może rozmnażać się z różnymi samicami, nawet w tym samym gnieździe.
Zarodki rozwijają się aż do osiągnięcia tzw. stanu diapauzy, w którym zatrzymują swój wzrost do czasu, gdy jesienne deszcze stymulują wylęganie. Kijanki następnie udają się do najbliższego źródła wody, aby samodzielnie pływać i karmić. Wraz z nadejściem kolejnego lata nastąpi metamorfoza, która pozwoli im osiągnąć dorosłość.
Źródło: https://www.zoo.org.au / Damian Goodall
Zagrożenia i ochrona żaby corroboree
Jak odzwierciedla Departament Środowiska i Energii rządu australijskiego, spadek liczby dwóch rodzajów żab corroboree narastał stopniowo od 1980 roku. Głównym odpowiedzialnym za taki spadek jest ten znany jako płaz chytrid fungus,Batrachochytrium dendrobatidis.
Ten grzyb, powodując śmiertelną chorobę chytridiomikozaOprócz wpłynięcia na australijską żabę corroboree, zniszczyła znaczną część różnorodności płazów w Ameryce.
W Australii rozprzestrzenianie się tego patogenu wzmaga obecność żaby trawnej, Crinia signifera. Gatunek ten pełni rolę rezerwuaru dla grzyba, ponieważ może wykazywać wysoki poziom infekcji bez rozwoju choroby, co sprzyja przenoszeniu się na inne gatunki.
Kolejnym zagrożeniem są zmiany klimatyczne, które powodują dotkliwe susze i ogólną degradację pierwotnego siedliska. Niedobór wody zwiększa śmiertelność tego płazów, ponieważ jaja i kijanki w dużym stopniu zależą od tego zasobu.
Obecnie Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uważa, że żaba corroboree z północy i południa jest zagrożona wyginięciem. Zatem, rząd australijski opracował szereg krajowych planów ochrony tego gatunku w perspektywie długoterminowej, oprócz tworzenia licznych rezerwatów i parków przyrody.
Główne źródło obrazu | https://www.zoo.org.au / Damian Goodall
