Więcej napisano o dodo (Raphus cucullatus) niż na jakimkolwiek innym ptaku na świecie. Niestety, wiele danych, które przetrwały do dziś, pochodzi z legend i ilustracji, które, choć spektakularne, doprowadziły do błędów dotyczących tego, czym naprawdę było to zwierzę i jak doszło do jego wyginięcia.
Fizyczny wygląd dodo
Dodo był nielotem columbiform - jak gołębie - endemicznym dla Mauritiusa na Oceanie Indyjskim. Odnaleziono o nim jedynie szczątki szkieletowe, rysunki i historie.
Na podstawie zebranych danych naukowcy uważają, że był to duży i ciężki ptak: mogły osiągnąć metr wysokości i ważyć od 13 do 25 kilogramów. Ich kości udowe, piszczelowe i tarsi były długie, więc dodo musiały mieć bardzo muskularne nogi. Z drugiej strony kości skrzydeł pokazują, że te kończyny były znacznie zmniejszone, więc nie mogły latać.
Szczątki szkieletu wskazują również, że ptak dodo miał duży dziób o długości około 20 centymetrów. Jego kształt wskazuje, że był to głównie ptak ziarnożerny - żywił się dużymi nasionami i owocami. Jest bardzo prawdopodobne, że jego ulubionym pokarmem były nasiona drzewa tambalacoque (Sideroxylon grandiflorum).
Badanie opublikowane w Zoological Journal of the Linnean Society wykazał, że dodos mają wysoko rozwiniętą opuszkę węchową. W konsekwencji wiemy, że dodo miały niezwykle rozwinięty zmysł węchu, co prawdopodobnie pomogło im znaleźć zakopane głęboko w ziemi nasiona, które wykopali swoimi silnymi nogami.
Jak i dlaczego dodo wyginęło?
Zabicie dodo zajęło ludziom mniej niż 100 lat. Od czasu przybycia na wyspę w XVI wieku ludzie polowali na to i inne ptaki, które naturalnie nie miały drapieżników. Dlatego też nie mieli środków do obrony.
Wydaje się, że dodo był ptakiem bardzo oswojonym, łatwym do schwytania i nie okazywał strachu przed nowymi kolonizatorami wyspy. Z tego powodu marynarze łatwo polowali na dodo, co doprowadziło do ich wyginięcia.
Ostatnia wiarygodna obserwacja miała miejsce w 1662 roku. Później inne doniesienia mogą odnosić się do ptaka podobnego i mylonego z dodo, czerwoną szyną (Aphanapteryx bonasia). Mimo to w czasopiśmie opublikowano statystyczne techniki przewidywania prawdopodobieństwa wyginięcia gatunku Naukawskazują, że jest bardzo prawdopodobne, że dodo stawiał opór do 1690 roku.
Inne ptaki w tej samej sytuacji
Dodo nie jest jedynym ptakiem niezdolnym do latania, wymarłym z przyczyn ludzkich. W rzeczywistości lista ptaków, które zniknęły z Ziemi w okresie krótszym niż sto lat, odkąd przecięły drogę człowieka, liczy ponad sto. Następnie pokażemy ci małą serię przykładów niektórych ptaków już wymarłych z tych samych przyczyn co dodo.
- Czerwona szyna (Aphanapteryx bonasia)
- Słoń ptakAepyornis maximus)
- Olbrzymia Moa na Wyspie Południowej (Dinornis robustus)
- przybrzeżne moa (Euryapteryx curtus)
- Kiwi zwyczajne (Apteryx australis)
- Król Wyspa Emu (Dromaius novaehollandiae ater)
- Emu Wyspa Kangura (Dromaius baudinianus)
- struś arabski (Struthio camelus syriacus)
- Krzyżówka z Amsterdamu (Anas marecula)
- Gęś z Wysp Północnej (Cnemiornis gracilis)
- Olbrzymia Alca (Pinguinus impennis)
- Wyspa Północna Aptornis (Aptornis otidiformis)
- Szyna Hawkinsa (Diaphorapteryx hawkinsi)
- Swamphen Świętej Heleny (Podarces Aphanocrex)
Wymieranie gatunków jest szkodliwe nie tylko dla zaangażowanego organizmu. Każdy gatunek odgrywa fundamentalną rolę w globalnej ekologii, bez względu na to, jak mały. Konsekwencje tak wielu wymierań mogą dotknąć każdą z istot zamieszkujących planetę.