Grzechotniki należą do rodziny żmij, a konkretnie do rodzaju Crotalus. Są to endemiczne zwierzęta kontynentu amerykańskiego, a ich populacje są rozmieszczone od Kanady po północną Argentynę.
Najbardziej charakterystyczną cechą grzechotników jest ich ogon, od którego zostały nazwane. Istnieje ponad 20 uznanych gatunków grzechotników i są to najbardziej jadowite węże w Ameryce Północnej.
Różnice między żmijami a wężami
Jak już wspomnieliśmy, grzechotniki należą do rodziny żmij. Węże są zwykle jadowite, chociaż nie wszystkie są uważane za niebezpieczne, a węże na ogół nie są. a przynajmniej nie mogą zaszczepić trucizny, która wyrządzi nam poważną krzywdę.
Aby odróżnić żmiję od węża, przyglądamy się głównie jej pyskowi i łuskom. Żmije mają zwykle mniejsze, owiewkowe łuski i spiczasty pysk. Węże są zwykle większe, mają największe łuski ciała, mogą być kijami lub nie i nie mają pyska.
To wszystko są ogólniki, ponieważ każdy gatunek może mieć swoje osobliwości, więc na wszelki wypadek, jeśli znajdziemy węża i podejrzewamy, że może być trujący, najlepiej się oddalić. Zwykle boją się nas bardziej niż my ich.
Grzechotka lub grzechotka
Węże te są rozpoznawane z odległości kilku metrów po dźwięku ich dzwonka. Grzechotnik jest struktura kostnych krążków, które zderzają się ze sobą ruchem i wydają charakterystyczny grzechoczący dźwięk.
Wiek jednego z tych węży można obliczyć na podstawie wyglądu jego grzechotnika, który pojawia się wraz z ich wzrostem; osobniki młodociane mogą go nie prezentować.
Grzechotniki mogą przekraczać dwa metry i ważyć do czterech kilogramów. Nie są to bardzo duże węże, ale ich jad może być śmiertelny, chociaż nie atakują same, tylko wtedy, gdy czują się w prawdziwym niebezpieczeństwie.
Dźwięk, jaki wydają ogonem, jest sygnałem ostrzegawczym, gdy czują się zagrożone, by odstraszyć przeciwnika. Oczywiście każdy gatunek może być mniej lub bardziej pobudliwy sam z siebie, dlatego zaleca się ostrożność w stosunku do jednego z tych węży.
Gdzie możemy spotkać te grzechotniki?
Większość z nich preferuje klimat pustynny i rzadko spotyka się je na wilgotnych glebach. Również można znaleźć w opuszczonych kopcach termitów, plantacjach zbóż, kawie czy w pobliżu farm, zwłaszcza w oborach, w których trzymane są zboża, ze względu na obecność szczurów, które służą jako pokarm. W tym tkwi niebezpieczeństwo łatwego ugryzienia przez grzechotnika.
Niektóre gatunki zamieszkują obszary wilgotnego lasu, a inne wychodzą tylko nocą. Są również dobrymi pływakami i potrafią ugryźć się w wodzie.
Na ogół nie są to gatunki nadrzewne i występują na ziemi, chociaż zdarzają się wyjątki wśród gatunków i przy obfitych deszczach są w stanie wspinać się w poszukiwaniu suchszych obszarów.
W miejscach, gdzie często można spotkać grzechotniki, zaleca się używanie długich spodni i zamkniętych butów. oprócz bycia czujnym na ziemi i zawsze mieć pod ręką najbliższe centrum medyczne lub antidotum.
Trucizna grzechotników
Jad grzechotnika jest bardzo przerażający i służy do paraliżowania i zabijania dużej zdobyczy. Jego jad jest wysoce toksyczny: może powodować paraliż, krwawienie wewnętrzne z powodu zniszczenia błon żył i naczyń włosowatych, martwicę i zatrzymanie akcji serca.
Ugryzienia należy leczyć jak najszybciej, istnieje antidotum, które odwraca działanie trucizny i należy je natychmiast zastosować. Jednak antidotum nie leczy skutków, jakie mogła wywołać trucizna, neutralizuje jej działanie, zapobiega śmiertelności, ale nie leczy ewentualnych urazów, takich jak martwica.
Szczepienie przeciwko truciźnie
Wstrzyknięcie małych dawek jadu indukuje produkcję przeciwciał, ale po zakończeniu dawek poziom przeciwciał spada do zera. Jeśli podróżujesz do kraju, w którym te węże są obfite, powinieneś dowiedzieć się, jak ich unikać i jak postępować przed ukąszeniem.