Zjawisko natury, które nas dotyczy, jest bez wątpienia jednym z największych spektakli, jakie natura może nam zaoferować. I czy to? migracja sardynek jest pod względem liczebności największą migracją, jaką kiedykolwiek zarejestrowano. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym eksodusie zwierząt, nie przegap tego, co będzie dalej.
Sardynka, podróżujące zwierzę?
Królestwo zwierząt jest rozległe i różnorodne. Istnieją gatunki o różnej wielkości i przystosowane do życia w różnych środowiskach. Podobnie, możemy również znaleźć zarówno zwierzęta osiadłe lub stacjonarne, jak i koczownicze. Wśród tych ostatnich dobrym przykładem są niektóre gatunki ryb.
Łosoś lub węgorz to dwa przykłady gatunków żyjących między wodą słodką a słoną. Niemniej jednak, istnieją inne gatunki, które migrują w tym samym typie wody, z tego czy innego powodu. Niektóre gatunki, które podążają za tym wzorcem zachowania, to tuńczyki i sardynki.
Jeśli zagłębimy się w grupę sardynek, odkryjemy, że gatunek znany jako Sardinops sagaxjest głównym bohaterem sardynki lub migracji sardynek. Ten exodus Odbywa się na wybrzeżu południowej Afryki między majem a lipcem i szacuje się, że mobilizowane są miliardy okazów.
Migracja sardynek: przyczyny
Do dziś nie ma jednego i jednoznacznego wyjaśnienia migracji sardynek. Rozważa się jednak kilka hipotez wyjaśniających. Pierwszy z nich koncentruje się na reprodukcji, ponieważ uważa się, że zjawisko to jest sezonową migracją reprodukcyjną.
Inną możliwą przyczyną jest preferencja sardynek do zimnych wód. Niektórzy eksperci uważają, że istnieje związek między przemieszczaniem się mas zimnej wody – od 14 do 20 ºC – na północ od wybrzeża RPA a migracją sardynek.
Jak przebiega migracja sardynek?
Aby przebyć taką odległość, sardynki tworzą ogromne ławice lub ławice. Ten rodzaj grupowania ma cele obronne, ponieważ szanse sardynek na to, że nie zostaną schwytane przez drapieżnika, rosną im dalej od ławicy.
Jeśli mówimy o objętości, liczby są oszałamiające. Szkoła ma zwykle około 7 km długości i 1,5 km szerokości. To, w połączeniu z 30-metrową głębokością, sprawia, że migrację sardynek można obserwować z przelatujących nad okolicą łodzi lub samolotów.
Jak widać, Tak duża masa ryb nie pozostaje niezauważona. Dlatego wiele gatunków morskich – delfinów, rekinów byczych czy rekinów tygrysich – i ptaków korzysta z możliwości żerowania, niemal bez wysiłku. Na przykład delfiny „zamykają” szkołę sardynek w celu oddzielenia małych grup i umożliwienia sobie wyżywienia.
Objętość i koncentracja pokarmu osiąga takie rozmiary, że dochodzi do tego, co w biologii określa się mianem szału żerowania: drapieżniki są w stanie bardzo intensywnego wzburzenia, a nawet gryzą się nawzajem.
Czy istnieją inne podobne zjawiska?
Pod względem wielkości migracja sardynek nie ma sobie równych. Jest jednak inny exodus zwierząt lądowych, prawie tak samo imponujący. Jest o migracja gnu, która co roku mobilizuje ponad milion osobników które przecinają rzekę Mara między Kenią a Tanzanią.
Jeśli mówimy o odległości, znajdziemy kilka godnych uwagi przykładów. Jednym z nich jest motyl monarcha (Danaus plexippus), który pokonuje około 8000 kilometrów, by dotrzeć do kanadyjskich lasów. Innym jest rogaty wieloryb (Megaptera nowaeangliae), które mogą migrować do 25 kilometrów rocznie.
