Jest to termin o nieco dziwnej nazwie, ale z biologicznego punktu widzenia jest niezbędny. Dzisiaj przedstawimy kilka szczegółów, które pomogą Ci zrozumieć, czym jest osmoregulacja. Nie przegap tego, co będzie dalej.
Jak zdefiniować to zjawisko?
Na początek musimy wiedzieć, że jest to niezwykle ważny proces pod względem biologicznym. Można to jednak określić jednym słowem: równowaga. Osmoregulacja odpowiada za utrzymanie równowagi między wodą a różnymi solami lub substancjami rozpuszczonymi. Ta równowaga jest znana jako homeostaza.
Gdy np. w danym obszarze wystąpi nadmiar soli, różne mechanizmy osmoregulacji zajmą się transportem tam wody i osiągnięciem w ten sposób niezbędnej równowagi.
Osmoregulacja ryb
Osiągnięcie tej równowagi jest bardzo różne u ryb żyjących w wodzie słodkiej lub słonej. Powód jest oczywisty: stężenie soli w morzu jest wyższe niż w jakiejkolwiek rzece czy jeziorze.Przyjrzymy się każdemu z nich szczegółowo:
- U ryb słodkowodnych zdarza się, że wewnętrzne stężenie soli jest większe niż w wodzie, w której żyją. Nadrobić to, mają mechanizmy, które pozwalają wodzie dostać się do organizmu: na przykład przez skrzela. Dodatkowym mechanizmem jest wydalanie dużych ilości silnie rozcieńczonego moczu.
- Z drugiej strony ryby morskie przeprowadzają odwrotny proces. Woda przepływa w twoim ciele na zewnątrz, a skrzela są wejściem dla soli obecnych w środowisku morskim. Nadmierna utrata wody może prowadzić do odwodnienia, dlatego ryby morskie nie przestają spożywać wody. Mocz i ekskrementy pomagają również wyeliminować nadmiar soli.
A co ze zwierzętami lądowymi?
Kiedy mówimy o zwierzętach lądowych, osmoregulacja koncentruje się na unikaniu odwodnienia.Istnieją różne mechanizmy ukierunkowane na unikanie tego zjawiska, w zależności od typu zwierzęcia i jego siedliska.
Ale, jak już powiedzieliśmy, wszystkie mechanizmy mają na celu uniknięcie odwodnienia. Na przykład kręgowce tracą wodę przez pocenie się lub wydalanie moczu i kału. Mechanizm osmoregulacji, w tym przypadku, byłoby to spożywanie wody bezpośrednio lub z pożywieniem.
Niektóre zwierzęta przyzwyczajone do życia w suchych środowiskach, takie jak wielbłądy, są wyraźnym przykładem adaptacji. Podczas gdy większość zwierząt traci maksymalnie 5% do 10% wody w organizmie, wielbłąd jest w stanie wytrzymać utratę do 30% wody ze swojego ciała. Jeszcze jeden dowód mądrości natury.
