Urial jest być może gatunkiem, który nie jest nam znany. Jednak w górzystych obszarach Azji można je stosunkowo łatwo dostrzec. Chcesz dowiedzieć się o nich więcej? Więc nie przegap tego, co będzie dalej.
Charakterystyka pisuaru
Pisuar (Ovis vignei lub Ovis orientalis vignei) został oficjalnie opisany po raz pierwszy w 1841 roku przez angielskiego zoologa i chemika Edwarda Blytha. Uriale, zwane także arkhar lub shapo, czy ssaki należą do rodziny Bovidae. Do tej rodziny należą inne znane gatunki, takie jak owce, kozy czy antylopy.
Mamy do czynienia ze zwierzętami parzystokopytnymi: ich kończyny kończą się kształtem palców, wszystkie nawet w liczbie. Co najmniej dwa z tych palców używają ich do oparcia się na ziemi.
![](https://cdn.good-pets.org/9517930/el_urial_vida_social_y_alimentacin_2.jpg.webp)
Samce pisuary ważą około 90 kilogramów, a ich wysokość dochodzi do jednego metra. Jego sierść jest brązowa, chociaż może się nieznacznie różnić między zimą a latem. W okolicy ogona i zadu mogą mieć białe obszary. Rogi samic są krótkie, a samców wydłużone i zakrzywione na zewnątrz.
Życie społeczne i zachowanie
Urial jest zwierzęciem stadnym i ma tendencję do tworzenia stad osobników z jakimś rodzajem więzi lub związku. Stada te składają się zazwyczaj z samic i młodych, ponieważ samce baranów stanowią odrębną grupę.
O dominacji w tych grupach decyduje wielkość, a zwłaszcza samce, u których wielkość rogów określa skalę społeczną. Młodzi mężczyźni są bardziej agresywni niż dorośli i często dochodzi do konfrontacji. W tych walkach urial używa rogów i przednich nóg, aby wzmocnić swoją rangę.
![](https://cdn.good-pets.org/9517930/el_urial_vida_social_y_alimentacin.jpg.webp)
Zwierzęta te pracują dobowo i zwykle spędzają większość dnia żywiąc się paszą. Nie oddalają się zbyt daleko od pewnego zakresu siedlisk, ale nigdy nie mieszkają na tym samym terytorium.
Karmienie uryną
Jak wszystkie bydło, uriale mają wyłącznie roślinożerną dietę.Ich dieta opiera się zatem na doborze roślin, wśród których przeważają krzewy i trawy. Możesz także spożywać łodygi, korę i nasiona niektórych roślin.
Należy zauważyć, że gatunek ten jest obecnie wymieniony jako zagrożony przez IUCN. Utrata siedlisk i masowe polowania poważnie szkodzą tym zwierzętom.