Kozy z Gór Skalistych nie są w rzeczywistości kozami, ale są częścią amerykańskiej rodziny antylop. Grupa tego gatunku nazywana jest zespołem, a liczba w zespole będzie się często zmieniać. Zdrowa populacja kóz będzie miała kozy w każdym wieku.
Morfologia kozy z Gór Skalistych
Mają około metra wysokości w ramieniu i ważą od 70 do 100 kilogramów, mniej więcej tyle samo, co dorosły mężczyzna. Odróżnienie samców od samic może być trudne, chyba że jesteś uważnym obserwatorem ich zachowania.
Niektóre cechy wspólne dla obu płci to czarne i cienkie rogi. Ponadto obie płcie zapuszczają brody w miarę dojrzewania i mają duże, mocne ramiona, które pomagają im wspinać się i kopać ziemię do jedzenia.
Rogi
Koza z Gór Skalistych ma cienkie, spiczaste rogi, które wystają w górę i oddalają się od jej długich, wąskich pysków. Te rogi stale rosną i nigdy nie są zrzucane, w przeciwieństwie do poroża jelenia i łosia.
Rogi mówią nam o wieku kozy, podobnie jak robią to słoje drzewa lub łuski ryby.. Każdego roku na rogach kozy tworzą się pierścienie sezonowe. Rogi białej kozy będą miały o jeden pierścień mniej niż wiek.
Następnie, róg dwuletniej kozy będzie miał jeden pierścień, trzylatek będzie miał dwa pierścienie i tak dalej. Samice mają dużą krzywiznę na czubku rogów, podczas gdy samce mają gładką krzywiznę na całej długości.
Płaszcz białej kozy
Ten gatunek nie musi martwić się o zimno. Zimą dwie warstwy futra zapewniają im ciepło. Skóra przy ich ciałach jest jak miękka wełna owcza. Zapewnia to im podstawową warstwę izolacji.
Długie, gęste włosy nazywane są włosami ochronnymi i pokrywają wełnianą sierść. Włosy strażnika chronią przed wiatrem, deszczem i śniegiem. Te cechy pomagają kozie z Gór Skalistych radzić sobie z zimną pogodą w górskich miejscach, które tworzą jej dom.
Późną wiosną zaczynają zrzucać zimowe płaszcze. Ich ciężkie futro zrzuca się w kawałkach, przez co wyglądają na kudłate. Ocierają się o krzewy i drzewa, pozostawiając puszyste kawałki kłaczków.
Nogi kozy z Gór Skalistych
Kopyto każdej stopy ma twardą zewnętrzną skorupę i wklęsłą gumową podkładkę, która działa jak przyssawka. kiedy stosuje się wagę; Palce kóz rozszerzają się, gdy stąpają. Ta funkcja pomaga kozom poruszać się w środowisku górskim z łatwością i zwinnością.
Krótkie, mocne nogi i ciężkie ciało również wspomagają kozy w zwinności i równowadze. Wiadomo, że białe kozy skaczą dziesięć stóp z jednej półki na drugą i przeskakują w przestrzenie, które mają tylko cale szerokości.
Przetrwanie i starzenie się
Średnia długość życia kozy to około 11 lat. Niektórzy głodują, ponieważ ich zęby się zużywają i nie mogą już przeżuwać jedzenia.. Urazy spowodowane upadkami są częstsze wraz z wiekiem.
Nawyki żywieniowe zmieniają się w ciągu roku. Ich dieta składa się głównie z traw, roślin drzewiastych, mchów, porostów i innej roślinności.. Wydaje się, że pociąga ich również sól, chociaż nie ma dowodów na to, że jest to dla nich niezbędny minerał. Wydaje się, że naprawdę lubią ten smak!
Koza z Gór Skalistych nie ma wielu drapieżników. Żyją na obszarach, które utrudniają im ściganie ich z klifu. Najczęstszym drapieżnikiem jest lew górski; złote orły czasami porywają cielę.
Niektórzy polują na kozy z Gór Skalistych na mięso i trofea. Ale w rzeczywistości, dopóki siedlisko jest obfite, większość białych kóz przeżyje. Są bardziej narażeni na śmierć z powodu upadków, wypadków, lawin, a czasem z powodu braku pożywienia.
Życie rodzinne
Okres godowy przypada na przełom listopada i grudnia. Samiec będzie podążał za samicą do miesiąca; będziesz tak zajęty znalezieniem odpowiedniego partnera, że stracisz zainteresowanie jedzeniem. Jeśli dwóch samców zainteresuje się tą samą samicą, będą o nią walczyć.
Tylko około połowa samic w zespole będzie rodzić. Zazwyczaj opuszczają stado na krótko przed porodem. Poród następuje na wiosnę, kiedy jest dużo jedzenia, a pogoda nie jest zbyt zimna. Młode mogą wstać i chodzić zaraz po urodzeniu; szybko rosną.
Chociaż pierwszy smak jedzenia pochodzi z picia mleka matki, w ciągu kilku dni zaczynają jeść rośliny. Rośliny te po miesiącu stają się całą ich dietą i opuszczają matki około roku. Najtrudniejsze dla młodej kozy są pierwszy i drugi rok życia. Badania wykazały dużą utratę młodych osobników w tym czasie.
