Obecnie psy mieszkające w domach karmione są karmą przeznaczoną dla ich gatunku, ale w wielu przypadkach dieta ta jest uzupełniana innymi rodzajami karmy, z których wiele jest adresowanych do ludzi. Czy układ pokarmowy psa jest gotowy na tę dietę?
Wydaje się, że psy mogą jeść wszystko, choć w końcu problemy z wątrobą lub nerkami sprawiają, że trudno będzie nam się kojarzyć z nieodpowiednią dietą.
Jak wygląda układ pokarmowy u psów?
Układ pokarmowy psów przeznaczony jest przede wszystkim do spożywania mięsa. Składa się z przewodu pokarmowego, który zaczyna się od jamy ustnej, a następnie dzieli się na przełyk, żołądek, jelito cienkie i jelito grube. Ponadto znajdujemy przyczepione gruczoły, takie jak wątroba, trzustka i woreczek żółciowy.
Makroskopowo nie ma wielu różnic, ale są bardzo opisowe, takie jak zęby i długość przewodu pokarmowego, a konkretnie wielkość jelita cienkiego.
Wszystkie psy w wieku dorosłym mają taką samą liczbę i rodzaj zębów, łącznie 42 zęby. To są:
- 12 siekaczy.
- 4 kły.
- 16 przedtrzonowców.
- 10 zębów trzonowych.
Pomimo tej samej liczby zębów, zgryz jest różny. Dlatego niektóre psy zamykają pysk, umieszczając zęby w kształcie szczypiec, tak aby siekacze ocierały się o siebie. Inni, przy zamykaniu ust, mają zgryz cęgowy, tak że wewnętrzna krawędź górnych siekaczy ociera się o zewnętrzną krawędź dolnych siekaczy.
Czasami dolna szczęka przekracza górną, co jest znane jako prognatyzm, bardzo typowy dla ras takich jak bokserki czy buldogi. Ponadto możemy znaleźć przypadek odwrotny, górną szczękę, która jest daleko przed dolną, co nazywa się enognatyzmem. Ta cecha jest zawsze uważana za wadę psa.
Kontynuując przewód pokarmowy, po przełyku znajdujemy żołądek. Wewnętrzne ściany tego narządu mają bardzo wyraźne nierówności, które pomagają zmiażdżyć bolus pokarmowy wydobywający się z ust. Nie jest to bardzo trawione, ponieważ psy prawie nie przeżuwają jedzenia.
Później w jelicie uwalniana jest duża liczba enzymów, które pomagają w chemicznym trawieniu pokarmu. Niektóre obecne badania wykazały, że wiele ras psów zaczyna wykazywać wyższe stężenie enzymów przeznaczonych do trawienia węglowodorów lub węglowodanów, oprócz tych odpowiedzialnych za trawienie białek.
Z drugiej strony jelita psów są bardzo krótkie, co jest typową cechą mięsożerców, chociaż niektóre rasy psów mają je bardziej wydłużone. Ponadto, flora jelitowa, którą znajdujemy w jelitach psów, jest typowa dla zwierząt mięsożernych.
Czy pies jest zwierzęciem mięsożernym czy wszystkożernym?
Jeśli przyjrzymy się składowi jakiejkolwiek karmy przeznaczonej dla psów w supermarkecie, to zauważymy, że zawiera ona szeroką gamę składników, od różnego rodzaju mięs po zboża czy rośliny strączkowe. To, w połączeniu z faktem, że zje go praktycznie wszystko, co dajemy psu, może skłaniać nas do myślenia, że pies jest zwierzęciem wszystkożernym, ale nie. Psy są fakultatywnymi zwierzętami mięsożernymi.
Natura żywieniowa psa, czyli fakt, że są fakultatywnymi mięsożercami, ma kilka powodów:
- Długość twojego jelita jest bardzo krótka, od 1,8 do 4,8 metra, dla których rasa musi być zawsze brana pod uwagę, ponieważ ta długość, przepuszczalność składników odżywczych i rodzaj mikroflory będą się różnić. Wręcz przeciwnie, wszystkożerne zwierzę, takie jak człowiek, ma jelita o długości od 5 do 7 metrów.
- Ząbkowanie psa składa się z bardzo ostrych zębów. Ich kły są przygotowane do rozrywania jedzenia, a ich ostre zęby łamią je na kilka kęsów, aby łatwiej je przełykać.
- Zwierzęta mięsożerne mają inną florę jelitową niż zwierzęta roślinożerne lub wszystkożerne. Ta flora jelitowa służy między innymi do wspomagania fermentacji niektórych składników odżywczych, takich jak węglowodany. Ścieżki fermentacji węglowodanów u psów są bardzo słabe.
- Mózg zwierząt działa głównie dzięki glukozie pochodzącej z trawienia węglowodanów. Psy mają alternatywne szlaki metaboliczne, dzięki którym produkują glukozę z białka.
Więc jeśli pies nie jest wszystkożerny, dlaczego może przyswajać niektóre składniki odżywcze pochodzenia roślinnego?
Epigenetyka, jak wpływa na układ pokarmowy psów?
Jak dotąd wiadomo, że pies jest zwierzęciem typowo mięsożernym, ale dlaczego może przyswajać inne składniki odżywcze, które nie są pochodzenia zwierzęcego?
Aby to wyjaśnić, musimy zrozumieć, czym jest epigenetyka. Pojęcie to odnosi się do siły wywieranej przez środowisko na informację genetyczną istot żywych. Prostym przykładem do zrozumienia jest to, jak żółwie rodzą się jako samce lub samice w zależności od temperatury, w której się rozwinęły.
Coś podobnego wydarzyło się z psami, ale bardzo rozciągnięte w czasie, ponad 10 000 lat. W procesie udomowienia psa, zwłaszcza na początku jego istnienia, żywią się „ludzkimi odchodami”.
Fakt ten wywiera presję, która może powodować zmiany w syntezie enzymów odpowiedzialnych za trawienie składników odżywczych, co przystosowało psy do przetrwania na bardziej zróżnicowanej diecie. To sprawiło, Dziś psy potrafią przyswajać wiele składników odżywczych pochodzenia roślinnego, stąd uważane są za fakultatywnych mięsożerców.
