Termin kryl jest używany do opisania około 86 gatunków skorupiaków zamieszkujących ekosystemy oceaniczne. Są one znane jako eufazydy i są częścią zooplanktonu, który jest bezpośrednio spożywany przez fitoplankton morski.
Wśród nich najbardziej znane - bo podlegają komercyjnemu połowowi ryb - to kryl antarktyczny, kryl pacyficzny i kryl północny, które odpowiadają głównie gatunkom Euphausia superba, Euphausia pacifica Tak Meganyctiphanes norvegica, odpowiednio.
Eufazydy z kryla w stanie dorosłym mają od 5 do 12 centymetrów długości. We wczesnym stadium formy larwalne kryla są ogólnie uważane za część zooplanktonu morskiego.
Na styku jest siła kryla w ekosystemach oceanicznych
Jedną z cech kryla, być może najważniejszą z ekologicznego punktu widzenia, jest jego stadny charakter. Gdy te skorupiaki osiągają dorosłą formę, zaczynają grupować się w ogromne szkoły lub roje.
Zakres, w jakim te stężenia osiągają, może się znacznie różnić. Zarejestrowano roje o powierzchni od kilku metrów kwadratowych do 300 kilometrów kwadratowych. Z wyjątkiem bakterii roje, które rozciągają się na mile we wszystkich kierunkach, stanowią największą biomasę na planecie.
Biomasa kryla w ekosystemach oceanicznych, dlaczego ma to znaczenie?
Pamiętajmy, że łańcuch pokarmowy to liniowa sieć ogniw, która zaczyna się od organizmów wytwórczych lub autotroficznych. Tak jest w przypadku gatunków fitoplanktonu morskiego z chlorofilem, które wykorzystują promieniowanie słoneczne do produkcji pożywienia.
Łańcuch rozwija się, gdy organizmy autotroficzne stają się pokarmem dla organizmów roślinożernych. Tak jest w przypadku fitoplanktonu, który służy jako pokarm dla kryla. To nowe ogniwo z kolei wspiera inne żywe istoty, aż do gatunków drapieżnych, takich jak lew, niedźwiedź brunatny czy człowiek.
Wreszcie łańcuch kończy się udziałem gatunków detrytożernych, które rozkładają odpady organiczne. Niektóre z tych gatunków to dżdżownice. Na końcu łańcucha znajdują się również gatunki rozkładające – mikrobiom – do których należą grzyby lub bakterie.
Łańcuchy pokarmowe nieuchronnie łączą ze sobą wszystkie żywe organizmy poprzez spożywaną przez nas żywność. Każdy poziom łańcucha pokarmowego reprezentuje inny poziom troficzny.
Obfitość i dystrybucja
Jak wspomniano wyżej, Biomasa kryla może być największą spośród wszystkich wielokomórkowych gatunków zwierząt na planecie. W związku z tym eksperci uważają, że kryl w ekosystemach oceanicznych reprezentuje najobficiej i najlepiej radzą sobie zwierzęta na Ziemi.
Kryl jest wyłącznie morski i występuje w oceanach na całym świecie, zwykle na głębokości do 200 metrów. Jego gradient dystrybucji jest często związany z charakterystyką cieplną słupów wody.
Dalej, jego obecność wiąże się również z innymi szczególnymi cechami ekosystemu oceanicznego, takimi jak obszary odkrywkowe. Wychodzenie z głębin oceanicznych w kierunku powierzchni morza określane jest mianem wychodni.
Kryl ma zdolność poruszania się na duże odległości w pionie. Przez większość czasu roje kryla pozostają zanurzone w wodzie w ciągu dnia i wychodzą na powierzchnię dopiero w nocy.
Głównie za jedzenie, wiele gatunków wykonuje wyraźne codzienne migracje pionowe, często przemieszczając się nocą o ponad 200 metrów. Nie wiadomo, dlaczego roje są czasami widywane na powierzchni w ciągu dnia.
Eksperci mają nadzieję, że szczegółowe informacje na temat codziennych przemieszczeń pionowych mogą dostarczyć danych, które pozwolą lepiej zrozumieć jego rolę w cyklach biologicznych ekosystemu oceanicznego.
Gospodarcze znaczenie kryla w ekosystemach oceanicznych
Kryl jest rezerwuarem dużych ilości pierwiastków śladowych, witaminy A, różnych witamin z grupy B oraz niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Pasta z kryla, czyli składniki pochodzące z kryla, może być stosowana jako pasza dla zwierząt oraz w dietach terapeutycznych dla ludzi.
Jego największe znaczenie ma charakter ekologiczny, ponieważ kryl jest ważnym składnikiem diety wielu zwierząt. Jest to pożywienie wielorybów, fok, niezliczonych gatunków ryb, ptaków i, w mniejszym stopniu, człowieka.
A) Tak, Każdy czynnik powodujący zmniejszenie populacji kryla w ekosystemach oceanicznych może mieć daleko idące skutki dla ekosystemu oceanicznego. Na przykład zmniejszenie ilości gatunków fitoplanktonu spożywanych przez kryla może prowadzić do zmniejszenia populacji innych gatunków morskich żywiących się krylem lub pośrednio innymi gatunkami w tym samym łańcuchu pokarmowym.