Marabut afrykański jest ptakiem padlinożernym należącym do rodziny Ciconiidae. Jest największym członkiem swojej rodziny i jednym z największych latających ptaków w skrzydlatym świecie.
Bocian Marabut zamieszkuje tropikalną Afrykę od Senegalu po Erytreę, Etiopię, Somalię, w tym Namibię i RPA. Jego naukowa nazwa to Leptoptilos crumenifer i jest to zwierzę, które często odwiedza półpustynne obszary wodne i otwarte.
Gatunek ten nie jest zagrożony na całym świecie i podejrzewa się, że populacja rośnie ze względu na wysoką dostępność odpadów i padliny jako zasobów żywności.
Charakterystyka i nawyki żywieniowe marabuta afrykańskiego
Z prawie trzymetrową rozpiętością skrzydeł bocian marabut jest jednym z największych latających ptaków na świecie. Ten latający olbrzym waży od 6 do 9 kilogramów i ma długość przekraczającą 150 centymetrów. Wyprostowany na długich nogach jest wysoki jak człowiek.
Jak większość bocianów, marabut jest stadny. O dość nastrojowym temperamencie, przypomina też inne bociany tym, że nie jest zbyt głośny. Tylko podczas pokazów godowych marabut wydaje różne dźwięki; worek gardłowy jest w tym czasie używany do wydawania różnych dźwięków.
Te bociany są oportunistami. Biorąc pod uwagę, że ich dzioby nie nadają się do rozczłonkowania zwłok, muszą poczekać, aby zabrać szczątki, które wyrzucają sępy i inne drapieżniki.. Ich dieta jest zróżnicowana i żywią się ptakami, bezkręgowcami, szczurami i jaszczurkami.
Są również doświadczonymi wędkarzami, łowią na wzrok i zanurzają częściowo otwarty dziób.
Poradź sobie ze złym rapem
Nie można zaprzeczyć, że padlinożercy mają złą reputację. Podobno jedzą śmierdzące rzeczy i są zbyt leniwi lub niekompetentni, aby samodzielnie wytropić swoją zdobycz.
W rzeczywistości chwytanie jest po prostu jednym ze sposobów, w jaki zwierzęta zarabiają na życie. Wiele różnych gatunków, w tym lwy, skorzysta z tej możliwości. Ponadto padlinożercy zapewniają kilka unikalnych i niezbędnych usług dla utrzymania ekosystemu.
Zalety oczyszczania dla ekosystemu
W naturze usposobienie umierających zwierząt nie jest sprawą błahą. W rzeczywistości, martwe zwierzęta stanowią zagrożenie dla zdrowia żywych zwierząt. A to dlatego, że zwłoki mogą stanowić ognisko różnych chorób.
Stąd znaczenie padlinożerców, które szybko i skutecznie usuwają martwą biomasę z korzyścią dla ekosystemu.. Padlinożercy obejmują wiele różnych gatunków, w tym wrony, sępy i bociany, takie jak marabut afrykański.
Zmiana paradygmatu: sieć pokarmowa
Wcześniej ekolodzy postrzegali relacje żywieniowe w społeczności ekologicznej jako proces liniowy. W ramach tego schematu rośliny pobierałyby składniki odżywcze z gleby i światła słonecznego, które przekazywałyby roślinożercom, a następnie mięsożercom. Łańcuchy te pociągają za sobą znaczne straty energii przy każdym transferze.
Teraz eksperci wykorzystują perspektywę sieci żywnościowej. W tym schemacie praca padlinożerców i rozkładających się w ramach tych relacji żywieniowych jest uważana za niezbędną.
Sieć obejmuje wszystkie łańcuchy pokarmowe tego samego ekosystemu: sieć pokarmowa akceptuje fakt, że każdy żywy organizm w ekosystemie uczestniczy w wielu łańcuchach pokarmowych, co zwiększa efektywność energetyczną.
Założenie jest takie, że każdy łańcuch pokarmowy jest możliwą ścieżką przepływu energii i składników odżywczych przez ekosystem. W sieci pokarmowej ekosystemu wszystkie łańcuchy pokarmowe są ze sobą połączone i nakładają się.
Organizmy w sieciach pokarmowych są pogrupowane w kategorie zwane poziomami troficznymi. Ogólnie poziomy te dzielą się na producentów (pierwszy poziom troficzny), konsumentów (pierwotny, wtórny i trzeciorzędny) oraz rozkładających się (ostatni poziom troficzny).
Padlinożercy i rozkładający się uzupełniają cykl życia. Wpływają one na recykling i zwracają składniki odżywcze do gleby lub oceanów do wykorzystania przez organizmy autotroficzne. Wraz z ich pracą rozpoczyna się nowa seria łańcuchów pokarmowych.
Zalety oczyszczania dla gatunku
Marabut afrykański, podobnie jak większość padlinożerców, jest elastyczny w kwestii tego, co je. Jest to dla nich zaletą, ponieważ łatwiej jest im znaleźć pożywienie w porównaniu ze stworzeniami, których dieta jest bardziej ograniczona.
Praktyka padlinożerstwa poprawia adaptację gatunku do nowych środowisk. Tak jest w przypadku marabuta afrykańskiego, gatunku, który rozszerzył swój zasięg na terytorium subsaharyjskie.
Chociaż w większości prowadzi siedzący tryb życia, ten bocian ma pewne populacje koczownicze. Zauważono, że populacje przemieszczają się w kierunku równika po rozmnożeniu, a włóczęgów odnotowano również w Maroku, Hiszpanii i Izraelu.
Marabut afrykański często kojarzy się z ludźmi i można go zobaczyć w pobliżu wiosek rybackich i wokół wysypisk śmieci.. Jego zdolność do spożywania szerokiej gamy pokarmów jest ważnym czynnikiem sukcesu, a ostatecznie sukcesu innych gatunków żyjących na obszarach, które zamieszkuje.
