Świerzb jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych dermatoz pasożytniczych pod względem geograficznym i dotyka wielu różnych ssaków, w tym ludzi. Chociaż przypadki świerzbu u psów domowych zmniejszają się, ważne jest, aby znać objawy możliwej infekcji.
Świerzb, naukowo znany jako świerzb drążący, jest jedną z najlepiej poznanych chorób, zarówno ze względu na liczbę epidemii, na jakie cierpiała w historii, jak i międzygatunkowe zróżnicowanie dotkniętych chorobą. Jest to spowodowane przez ryjącego się roztocza, Sarcoptes scabiei zm. psi.
Pasożyt ten wyróżnia się szybkim rozprzestrzenianiem się w ciele zarażonego i łatwością zarażania nowych ofiar. Dla tego, samice tych roztoczy są „chowane” pod skórą zwierzęcia, gdzie składają jaja.
Ponadto, chociaż świerzb drążący jest główną odmianą świerzbu u psów, Świerzb otodektyczny jest również częstą infekcją u psów. Spowodowane przez roztocza Otodectes cynotis, Pasożyt ten ma tendencję do infekowania ucha zewnętrznego; powoduje stan zapalny przewodu słuchowego.
Objawy świerzbu u psów
Chociaż większość psów zarażonych mange cierpi na szereg typowych objawów, nie wszystkie mają ten sam proces chorobowy, ponieważ nasilenie zmian skórnych może się różnić.
Zazwyczaj, pierwszą oznaką choroby jest nagły silny świąd. To swędzenie jest częściowo spowodowane wrażliwością skóry na odchody roztoczy, które rozprzestrzeniają się pod skórą zwierzęcia.
W tym zakaźnym procesie organizm psa reaguje małymi początkowe guzki, których drapanie, a nawet gryzienie w celu złagodzenia swędzenia, powoduje powstawanie ran lub strupów. Uszkodzone obszary mogą również cierpieć na oznaki łysienia.
We wczesnych stadiach objawy mange u psów są ograniczone do bardziej lokalnych obszarów jak uszy, pysk czy łokcie. W drugiej fazie, ze względu na szybkie rozprzestrzenianie się roztoczy, na klatce piersiowej, brzuchu, a nawet na całym ciele pojawią się charakterystyczne zmiany skórne.
Z drugiej strony termin „Świerzb incognito” stosuje się w przypadkach, w których stan jest trudny do zdiagnozowania. Występuje najczęściej u psów, których sierść pomimo występowania roztoczy ma czysty i zadbany wygląd, co jest efektem regularnej higieny i szczotkowania.
Diagnoza i leczenie
Jeśli podejrzewasz możliwą infekcję świerzbu u psów, wskazane jest szybkie udanie się do weterynarza. W ten sposób, oprócz zapobiegania rozprzestrzenianiu się urazu na organizm, zmniejszy się ryzyko ewentualnych infekcji.
Do diagnozy zwierzęcia specjalista wykonać badanie fizykalne z odpowiednimi zeskrobykami. Może również obejmować badania krwi i kału, aby wykazać obecność pasożyta.
Zbliżając się do leczenia, najbardziej Ważne jest, aby wszystkie zakażone psy lub pacjenci, którzy mieli kontakt, otrzymywali lek. Będą one podawane doustnie lub miejscowo; Nawet wcześniejsze golenie jest konieczne w dotkniętych obszarach.
Co więcej, jednocześnie stosowany będzie szampon przeciwłojotokowy zalecane w celu zmiękczenia obecnej skórki.
Zarówno w procesie gojenia jak i zapobiegania chorobie niezbędne jest zachowanie dobrych nawyków higienicznych. Oznacza to nie tylko rutynę kąpieli i częstego szczotkowania, ale jest również wygodne monitorować kontakt zwierzaka z innymi zwierzętami poza domem;. W rzeczywistości bezpańskie koty i psy są często pierwszymi źródłami infekcji.
Na szczęście świerzb jest dzisiaj chorobą pasożytniczą o mniejszym znaczeniu. Liczba przypadków domowych jest niewielka i dzięki wczesnej diagnozie można ją szybko wyleczyć. Należy jednak pamiętać, że łatwość zarażania międzygatunkowego, czynnik odpowiedzialny za historyczne epidemie tej patologii.
