Dzikie koty stanowią zróżnicowaną grupę zwierząt mięsożernych, do których należą małe koty z rodzaju Felis- do dużych kotów - z rodzaju Panthera, Neofelis lub Acinonyx-. W tym artykule pokazujemy, jakie są najczęstsze choroby tych dzikich kotów w niewoli.
Choroby zakaźne dzikich kotów w niewoli
Zapalenie nosa i tchawicy
Wszystkie koty są podatne na zapalenie nosa i tchawicy kotów. Jest to bardzo zaraźliwa choroba, wywoływana przez herpeswirusa, która przebiega podobnie jak u kotów domowych. To znaczy jako ostra infekcja górnych dróg oddechowych.
Objawy kliniczne obejmują wydzielinę śluzową lub ropną, zapalenie spojówek i zapalenie rogówki. Zwykle znikają w ciągu 14-28 dni, chyba że powikłane są chorobą bakteryjną. Jeśli atakuje bardzo młode zwierzęta, może być poważny i może być potrzebna intensywna opieka, aby wyzdrowieć.
Podobnie jak w przypadku innych herpeswirusów, niektóre koty mogą stać się przewlekłymi nosicielami choroby i okresowo na nią cierpieć.
Kaliciwirus
Ponownie wysoce zaraźliwy wirus, tym razem powodujący kichanie, wydzielinę z nosa i oczu oraz owrzodzenie jamy ustnej. Czasami może być śmiertelne, zwłaszcza jeśli płuca zostaną zainfekowane, ale nieskomplikowane przypadki zwykle ustępują w ciągu 15 dni.
I znowu istnieje możliwość, że kot staje się chronicznym nosicielem wirusa i cierpi na niego sporadycznie.
Panleukopenii
Panleukopenia to ostra choroba z anoreksją, depresją, wymiotami, odwodnieniem i biegunką. Jest to wysoce zaraźliwa infekcja wirusowa przenoszona przez bezpośredni kontakt. Ponadto wirus przez długi czas pozostaje zakaźny w środowisku.
Chociaż nie jest to bardzo powszechne u dzikich kotów, prawdą jest, że czasami występuje, a problem pojawia się, gdy zaraża szczenięta. Szczeniak z panleukopenią ma problemy na poziomie ośrodkowego układu nerwowego.
Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów
Koty najbardziej podatne na to cierpienie to gepardy. Dlatego konieczne jest unikanie ich ekspozycji na koronawirusa, głównie poprzez unikanie kontaktu z zarażonymi kotami.
Psia nosówka
Jest to paramyksowirus, który powoduje śmiertelną chorobę u dzikich kotów, które miały kontakt z zarażonymi psowatymi. A ci, którzy nie umierają, pozostają subklinicznymi nosicielami przez całe życie.
Białaczka u dzikich kotów w niewoli
Chociaż jest to choroba zawsze diagnozowana u kotów domowych, opisywano ją również u dzikich kotów. Generalnie powoduje objawy niedoboru odporności. Zwykle ogrody zoologiczne prowadzą negatywną politykę populacyjną przeciwko temu wirusowi.
HIV u dzikich kotów w niewoli
Opisano liczne retrowirusy wywołujące tę chorobę u dzikich kotów, większość z nich jest związana z wirusem wywołującym ją u kotów.. Objawy różnią się od zaburzeń siatkówki po zapalenie dziąseł lub zaburzenia neurologiczne.
Wirus brodawczaka
Został opisany w panterach, żbikach, lwach, lampartach itp.. I normalnie każdy z nich był zarażony wirusem brodawczaka specyficznego dla gatunku.
Objawy obejmują zmiany skórne i jamy ustnej. Niektóre nawet się pogarszają i powodują guzy, które mogą spowodować śmierć zwierzęcia.
Inne choroby dzikich kotów w niewoli
Bakteryjne zapalenie żołądka
Helicobacter spp. jest czynnikiem sprawczym tej choroby, która dotyka przede wszystkim gepardy. Objawy to przewlekłe wymioty, wrzody żołądka, utrata masy ciała, anoreksja i ogólne złe samopoczucie.
Gąbczasta encefalopatia bydła
Choroba ta jest znana na całym świecie jako „choroba szalonych krów”. Zostało to opisane w populacjach europejskich kotowatych, które były karmione tuszkami krów dotkniętych prionem.
Dermatofitoza u dzikich kotów w niewoli
Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez grzybicę dermatofitową, ogólnie Microsporum canis. Objawy obejmują wypadanie włosów, łysienie, zaczerwienienie skóry, zgrubienie i pękanie skóry itp. Łysienie jest najbardziej widoczne na uszach, kończynach lub karku, chociaż może być również uogólnione.
