Koń estoński jest jedną z niewielu ras, która zachowała charakterystyczne cechy konia rodzimego z regionu Morza Bałtyckiego w południowej Finlandii. W zasadzie rasa była znana pod nazwą Klepper. Do XVIII wieku była to jedyna rasa koni używana przez rolników w prowincji estońskiej i inflanckiej.
W XVIII wieku zwierzę to było używane jako koń bojowy. Szczególnie w bitwach ze Szwecją, prowadzonych przez cara Piotra I Wielkiego, który wysoko cenił tę rasę. W efekcie koń estoński trafił do Rosji, gdzie zasłynął z ogromnego zapędu, wytrzymałości i skromności, jeśli chodzi o charakter.
Charakterystyczne cechy konia estońskiego
Nie jest to duża rasa. Ma wysokość około 1,5 metra. Nogi konia estońskiego są krótkie, ale prawidłowe i mają mocne, czyste stawy zakończone mocnymi, dobrze uformowanymi kopytami.
Głowa rasy jest proporcjonalna, z szerokim, przeważnie prostym czołem, rzadko wklęsłym profilem, krótkimi uszami i figlarnym okiem oraz dużą przestrzenią między szczękami.
Szyja jest gruba i stosunkowo krótka, muskularna i z gęstym grzebieniem. Kłąb niski, muskularny, średniej długości. Plecy są szerokie, długie i proste. Ponadto lędźwie są szerokie i mocne, a zad muskularny, pulchny, średniej długości i szerokości.
Źródło: key.ee
Estoński koński płaszcz
Maść rodzimego estońskiego konia jest bardzo zróżnicowana. W kolejności obfitości: laurowy, brązowy i czerwony, czarny, szary, żółty, kremowy, myszołów i albinos. Pierwotne oznaczenia rasy to ciemna linia na grzbiecie i zadzie. Bez wątpienia zmiany w umaszczeniu pokazują, że kolor konia stał się ważniejszy dla właściciela.
Sto lat temu najważniejsza była umiejętność pracy, ale dziś kolorowe zwierzę uważane jest za bardziej „piękniejsze”. dzisiaj zwiększa się liczba estońskich koni o siwej maści, a maleje w kolorze kasztanowym.
Estoński temperament konia
Rasa ta ma energiczny, ale spokojny, wesoły i wrażliwy temperament. Są znani jako energiczni, ale jednocześnie spokojni, empatyczni i wrażliwi.
Współczesny koń estoński
Ze względu na ekonomiczną cenę i niskie koszty utrzymania, rodzima rasa estońska jest wysoko cenionym koniem domowym i hodowlanym. Dziś często widuje się je jako konie turystyczne w gospodarstwach agroturystycznych. Na plecach lub na wozach zwiedza się archaiczne wioski, ruiny fortec i naturalne krajobrazy.
Widzimy również, że nadal jest używany w uprzężach, a także w innych lekkich pracach rolniczych. Ze względu na swoje właściwości stanowi dobry materiał hodowlany do produkcji kucyków w różnych krzyżówkach.
Ponadto rasa ta znalazła rozwijającą się dziedzinę aktywności w sporcie jako koń kucyk. Zwykle przoduje w wyścigach, skokach, ujeżdżeniu i zawodach.
Estońska rasa koni jest wysoko ceniona w szkołach oraz w rekreacyjnych i sportowych zajęciach dla dzieci.
Zagrożona rasa koniowata
Liczba koni estońskich zmniejszyła się lata temu i rasa została umieszczona na liście obserwacyjnej zwierząt domowych zagrożonych wyginięciem. Obecnie łączna liczba rodzimych koni estońskich wynosi około 1000, mniej niż połowa klaczy jest wykorzystywana do hodowli.
Ochrona konia estońskiego prowadzona jest we współpracy z programami ochrony środowiska. Właściciele otrzymują dotacje z funduszy ekologicznych na darmowy wypas koni. Ponadto utworzono obszar ochronny dla rodzimego konia estońskiego.