Wróbel domowy (Passer domesticus) jest to jeden z najbardziej znanych ptaków miejskich. Widać to w parkach, na tarasach, na chodnikach i wszędzie tam, gdzie okruszek chleba spadnie na ziemię.
Twoja pewność siebie pozwala bez obaw podchodzić do zatłoczonych miejsc a nawet do rąk tych, którzy trochę pożywienia podają. Oczywiście, gdy dostanie to, czego chce, odlatuje na bezpieczną odległość.
Jak rozpoznać wróbla domowego?
Wróbel domowy to ptak mierzący około 14-16 centymetrów, i ogólnie jest to linia o mocnej fakturze. Zarówno samce, jak i samice mają różowe nogi, jednak istnieją inne cechy, które pozwalają je łatwo odróżnić.
Samiec:
- Samiec ma szarą koronę z kasztanowymi łatami graniczącymi z koroną i sięgającymi do jasnoszarego policzka i szyi. Pomiędzy dziobem a oczami ma czarną opaskę, przypominającą maskę.
- Gruby dziób jest szaroczarny, a nogi bladobrązowe.
- W okresie zalotów dziób staje się całkowicie czarny, a jesienią odzyskuje brązowy kolor.
Samica:
- Samica ma upierzenie w szare łaty, z brązowym odcieniem na skrzydłach, koronie i ogonie.
- Dodatkowo posiada gładki prążek pomiędzy brązowym prążkiem a brązową koroną. Jej dziób jest zawsze szarawy na końcu i żółtawy u podstawy.
Po lewej: samiec wróbla | Po prawej: samica wróbla
Czy wróbel domowy jest szkodnikiem?
Wróbel, ze względu na swój charakter komensalny, wykorzystuje odpady wytwarzane przez człowieka iw niektórych rejonach żywi się nimi prawie wyłącznie. Tak więc, biorąc pod uwagę jego zależność od działalności człowieka, ptak jest rzadkością w tych niezamieszkanych miejscach.
Zasadniczo ich dieta składa się z nasion, zarówno dzikich, jak i uprawnych. Na obszarach wiejskich zwyczajowo kradnie się paszę zwierzętom gospodarskim, więc nie jest wysoko ceniona.
Gdy nadchodzi ciepły sezon, ptak ten żywi się owadami, głównie szarańczą i konikami polnym, w których chwytaniu się specjalizuje. Tymi owadami tuczy swoje kurczaki.
Wróbel pełni ważną rolę ekologiczną, i to w bardzo prosty sposób: poprzez urozmaicenie diety. O ile zimą zjadają owoce, suszone jagody i nasiona, latem polują na bezkręgowce: chrząszcze, cykady, koniki polne, świerszcze, mszyce, pająki, muchy i ćmy.
Eksperci od adaptacji miast
Wróble łączą się w pary na całe życie. Są oddanymi towarzyszami i rodzicami. Przystosowali się do życia i gniazdowania w każdym możliwym zakątku miasta. Bądź latarnią na rogu ulicy, nad klimatyzatorami, w szczelinach na zewnątrz budynków, palach pirsów i kratach okiennych. W tych niespodziewanych niszach budują gniazda z suszonych ziół, piór i lin.
Wróble domowe mają niezwykłe zachowanie, kąpiąc się w plamach zakurzonego brudu, zwykle w dużych grupach. Każdy ptak tworzy depresję i rzuca kurz na swoje pióra, aby zniszczyć pasożyty, przypominając nieco kąpiel piaskową słoni.
Wróble, pochodzące z Afryki, rozwinęły tę adaptację kąpieli w kurzu, bez uciekania się do wody.
Ptasi model do badań naukowych
Wróbel stał się swego rodzaju „wzorowym ptakiem” do badań behawioralnych i ekologicznych w drugiej połowie XX wieku.. Wynika to z jego liczebności i łatwego rozmnażania w budkach lęgowych. Inne gatunki badane razem z wróblem to zeberka, gołąb skalny i kos czerwonoskrzydły.
Dzisiaj, gatunek jest nadal na tyle powszechny, że stanowi przedmiot zainteresowania różnych programów badawczych, zarówno w Ameryce Północnej, jak iw Europie. Był tematem licznych artykułów naukowych.
Zmniejsza się populacja wróbla domowego?
W Hiszpanii wróbel domowy jest opisywany jako licznie występujący gatunek w środowiskach miejskich w skali krajowej, najlepiej na wysokości od 0 do 1000 metrów. Ogólnie, szczyt jej wyglądu związany jest ze średnią temperaturą wiosenną, minimalną wysokość n.p.m. oraz procent gruntów rolnych.
Z drugiej strony dobrze udokumentowano gwałtowny spadek populacji wróbla domowego w Wielkiej Brytanii.
Do tej pory uważa się, że przyczyny są złożone i obejmują zmiany w praktykach rolniczych, które zmniejszają dostępność żywności. Ma to również związek z konkurencją ze strony innych ptaków, utratą miejsc gniazdowania w miastach oraz powszechnymi problemami z pestycydami.
