Xenarthra to grupa ssaków nazwanych tak, ponieważ przegub jego kręgów lędźwiowych różni się od przegubu jakiegokolwiek innego ssaka. Są również znane jako „bezzębne ssaki”, ponieważ mają całkowicie lub częściowo zanik układu zębowego.
Ta osobliwa nieobecność odpowiada ewolucyjnej adaptacji do systemu żywienia opartego na miękkich bezkręgowcach.
Niektóre z tych zwierząt miały na tyle pecha, że znalazły się wśród bestsellerów na nielegalnym rynku gatunków obcych. A inni przewożą jeszcze cięższe ładunki. W każdym z tych przypadków są to gatunki, o których na ogół nie wiemy zbyt wiele.
Ogólna charakterystyka tych bezzębnych ssaków
Bezzębne ssaki charakteryzują się krótkimi i mocnymi kończynami, uzbrojonymi w mocne pazury. Co więcej, paznokcie uważane są za jedyny wspólny element zewnętrzny, jaki mają wszystkie.
Te gwoździe w kształcie pazurów są przystosowane do różnych funkcji, od zagrzebywania się w gatunkach lądowych po przywieranie do gałęzi.
Źródło: okdiario.com
Jakie są najciekawsze przykłady bezzębnych ssaków?
Istnieją trzy podstawowe typy morfologiczne xenarthros:
- Mrowisko, o wydłużonym ciele, długim pysku i zwyczajach ziemskich lub nadrzewnych.
- Leniwy, o zwartej budowie, krótkim pysku i zawsze nadrzewnym.
- pancerniki, ciało szerokie i przygnębione, pokryte grzbietowo pancerzem i ziemskimi przyzwyczajeniami.
pancerniki
Te ciekawe małe zwierzęta są pokryte obfitymi płytami kostnymi i rogówkami, jak kirys. Żywią się mrówkami i innymi owadami, choć czasami także warzywami.
Są typowo południowoamerykańskie, chociaż pancernik z dziewięcioma paskami lub czarny tatú (Dasypus novemcinctus) dociera do USA.
Ciekawe, jak zmieniają się w „płazy”, ponieważ nigdy nie wahają się przekroczyć strumienia lub rzeki. Aby to zrobić, wypełniają swoje ciało (płuca, żołądek i jelita) powietrzem i zanurzają się.
Niektóre gatunki do podkreślenia to:
- Chlamyphorus truncatus lub pichiciego, najdziwniejszy pancernik ze wszystkich, ponieważ jego zbroja nie zakrywa całkowicie jego ciała. Ma tylko 6 cali wysokości i generalnie zawsze mieszka pod ziemią.
- Tolypeutes tricinctus lub pancernik trójpasmowy, pochodzący z Brazylii. Ma tę właściwość, że zamyka się w swojej skorupie, gdy czuje się zagrożony, zwijając się w zwartą kulę.
- Priodonty maximus lub olbrzymi pancernik, konkretnie największy na świecie. Zamieszkuje tropikalne dżungle Ameryki Południowej.
Mrówkojady, inne przyjazne bezzębne ssaki
Mrówkojad olbrzymiMyrmecophaga tridactyla) mieszka w Ameryce Środkowej, ma ponad dwa metry wzrostu i za dnia poluje. Jego przednie nogi są uzbrojone w potężne pazury, którymi niszczy silne ściany kopców termitów, gdzie każdego dnia łapie do 30 000 termitów.
Jego lepki język osiąga 30 centymetrów długości.
Mrówkojad karłowaty (Cyklop didactylus)ale jest wielkości wiewiórki. Jest również nazywany serafinem gaju bananowego i żyje na drzewach.
Tamandua
Znany również jako niedźwiedź pszczeli (Tetradaktyla Tamandua) Jest nadrzewny, nocny i ma wielkość lisa. Zwykle jest spokojny, ale zirytowany stoi na tylnych łapach, gotowy rozerwać intruza pazurami.
Niedźwiedzie leniwce, bezzębne i bardzo powolne ssaki
Nazywają się tak, ponieważ spędzają dni drzemiąc zwisając z drzewa, do góry nogami. Wśród nich jest leniwiec dwupalczasty (Choloepus hoffmanni) i ten z trzema palcami (Bradypus tridactylus).
Ich ruchy na gałęziach drzew są tak powolne, że wydają się rejestrowane w zwolnionym tempie.
Unikalny przypadek łuskowca
Chociaż wykazują pewne podobne cechy, nie należą do rzędu ssaków bezzębnych, choć nie mają zębów.
Łuskowce żyją od Afryki Subsaharyjskiej po Azję Południową. Wśród wielu istniejących gatunków wyróżnia się łuskowiec olbrzymi Afryki (Smutsia gigantea), który mierzy 2 metry i ma ogromną wytrzymałość. Mógłby pociągnąć kilku mężczyzn, gdyby próbowali go schwytać. W każdym razie jego zbroja z mocnych płyt chroni go przed niemal każdym atakiem.
Bezzębne ssaki: różnorodne i ciekawe
„Ssaki bezzębne” stanowią zatem zróżnicowaną grupę zwierząt pełnych ciekawostek. Cieszą się dużym zainteresowaniem ekspertów od zwierząt, ale niestety również dla handlarzy zwierzętami.
Dlatego w krajach, w których występują te gatunki, środki ochronne i konserwatorskie muszą zostać wdrożone natychmiast. A tym bardziej u tych, którzy są już zagrożeni, na podstawie danych zebranych przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody.