Złoty chrząszcz to opowiadanie napisane przez Edgara Allana Poe w 1843 roku i opublikowane w gazecie Philadelphia Dollar. Fabuła podąża za Williamem Legrandem, który został ugryziony przez złotego owada. Jego sługa, Jupiter, obawia się, że Legrand oszalał i udaje się do przyjaciela Legranda, który anonimowo opowiada historię.
Akcja rozgrywa się na wyspie Sullivan w Karolinie Południowej w Stanach Zjednoczonych. To konto jest uważane za wczesny przykład Opowieści rozumowania przez Poego. Dzieje się tak, ponieważ protagonista zabiera pozostałą dwójkę na przygodę po odszyfrowaniu zaszyfrowanej wiadomości, która doprowadzi do zakopanego skarbu.
Według autora, Opowieści rozumowania Wychodzą z założenia, że nigdy nie podaje się czytelnikowi fałszywych danych. Nie próbuj też odwracać uwagi od centralnego elementu, czyli od osi tajemnicy. Dlatego w tych historiach detektyw musi zawsze podlegać użyciu rozumu.
Detektywistyczne zadanie identyfikacji niebezpiecznego złotego chrząszcza
Od czasu jego publikacji entomolodzy i hobbyści przeanalizowali relację, aby spróbować zidentyfikować owada z historii.. Następnie omówimy kilka bardzo interesujących szczegółów:
- Po pierwsze, pod względem kształtu Legrand mówi o owadzie jako „wielkość orzecha włoskiego”, a następnie mówi „kształt całości jest owalny”.
- Jeśli chodzi o kolor, mówi, że jest to „błyszczący złoty kolor” i deklaruje, że „nigdy nie widziałeś bardziej błyszczącego metalicznego połysku niż ten emitowany przez łuski”.
- Do tego narrator, pokazując mu chrząszcza, dodaje: „łuski były niezwykle twarde i błyszczące, z całym wyglądem polerowanego złota ”.
- Warto zauważyć, że opis niektórych znaków specjalnych ”dwie kruczoczarne kropki na jednym końcu pleców i nieco dłuższa na drugim”. Ten opis jest powtórzony w dalszej części historii, w której dwukropek jest określany jako okrągły.
Dokonano również przeglądu anten i szczęk
Szczególną cechą owada są czułki, które są uważane za niezwykłe ze względu na swój rozwój. Ten punkt jest dobitnie wspominany dwukrotnie przez Legranda.
Z historii wynika, że chrząszcz musiał mieć również niezwykłe i potężne szczęki. Jowisz w swoim opisie owada odnosi się do „On kopie i gryzie wszystko”.
Ponadto Legrand mówi: „Ugryzł ostry kęs, przez który upadłem”. Wypadając z ręki Legranda, chrząszcz leci i leci w kierunku Jowisza, skąd dochodzi do incydentu z odnalezieniem zwoju skarbu.
Złoty chrząszcz to fikcyjny owad
Sądząc po cechach entomologicznych prezentowanych przez owada w historii panuje zgoda, że chrząszcz złocisty nie odpowiada prawdziwemu gatunkowi. W tym sensie uważa się, że autor połączył cechy fizyczne trzech lub czterech chrząszczy z repertuaru chrząszczy z tego regionu.
Źródło: https://mczbase.mcz.harvard.edu/
Złoty chrząszcz wziął kolor od Callichroma splendidum
ten Callichroma splendidum to rodzaj chrząszcza długorogiego (Cerambycidae). Głowa i wydatny przedtułów są jasne, ogniste złoto, często połączone z zielenią. Przednie skrzydła są satynowo-zielone, a po otwarciu odsłaniają matowy złoty brzuch.
To zabarwienie pasuje do opisu starego Jupa”Goole (złoty), solidny w środku i wszystko, oddziel to skrzydło ”. Nogi, jak u wszystkich tego rodzaju, są nadmiernie długie, a uda lub uda są złote lub pomarańczowe.
Również, szczęki są wydatne i mocne i mogą powodować zauważalne uszczypnięcie. Te cechy dość dobrze reagują na chrząszcza Legranda, z wyjątkiem czarnych plam i kształtu.
Źródło: Wikipedia
Z Alaus oculatus projekt wziął złoty chrząszcz
Czarne plamy obserwowane na grzbiecie fikcyjnego chrząszcza można znaleźć w Alaus oculatus, elastyczny lub kelp chrząszcz pochodzący z wyspy Sullivana.
Ma dwie duże, okrągłe, czarne plamki w kształcie oczu, obramowane bielą, które dają zdecydowany wygląd głowy śmierci. Niemniej jednak, brak śladu długiego czarnego znaku z tyłu, o którym wspomina Legrand.
Fałszywe oczy mają pewną skuteczność w odpędzaniu drapieżników, prawdziwe oczy muszli znajdują się tuż przed tymi znakami.
Już z tymi dwoma gatunkami, jeśli zmieszasz cechy, otrzymasz prawie opis złotego chrząszcza. Prawie, ponieważ brakuje tylnego czarnego znaku, który niewątpliwie wymyślił autor, aby uzupełnić wrażenie czaszki, tak niezbędne dla historii. Różni się również kształtem i wagą.
Źródło: http://entnemdept.ufl.edu
Rozmiar orzecha włoskiego
Na kontynencie występuje chrząszcz zwyczajny, znany jako Phanus carnifex, który jest wielkością i kształtem małego orzecha włoskiego. Samiec ma trójkątną brązową tarczę na klatce piersiowej, obramowaną złoto-zielonym, czarny róg odrzutu na głowie, a jego elytra są zielone.
Również w okolicy możemy spotkać mniejszego chrząszcza owalnego w kolorze zielonym, lekko złocistym, znany jako Euphoria fulgida. Poe mógł być zaznajomiony z jednym z tych dwóch ostatnich owadów.
Źródło: http://entnemdept.ufl.edu
Złoty chrząszcz to kundel wyobraźni
Teoria, że owad jest wyłącznie wytworem wyobraźni jest mało prawdopodobna, to biorąc pod uwagę dokładną wiedzę o naturze, którą posiadał Poe. Oprócz jego wnikliwej obserwacji wiemy, że przez rok mieszkał w miejscu, w którym występują opisywane tu chrząszcze.
Tak więc, konsensus, który się pojawił, jest taki, że legendarny błąd Callichroma splendidum nadał ognisty kolor. Także potężne nogi do kopania, szczęki gotowe do gryzienia, a zwłaszcza niezwykłe czułki.
Podczas Alaus oculatus daje plamy z oczu czaszki. Gatunki Phanceus lub Euphoria, każdy mniej lub bardziej złoty, nadawał mu kształt, a wyobraźnia Poego i potrzeby opowieści dodawały czarnego znaku i niezwykłej wagi.
