Egipski jeżHemiechinus auritus) jest małym nocnym ssakiem, członkiem podrodziny Erinaceinae porządku Erinaceomorpha.
Jego najbardziej charakterystycznymi cechami są bez wątpienia jego kolczaste ciało i spiczaste uszy. Uszy są znacznie większe niż u innych jeży - ponad połowę długości jego głowy. Są one uważane za przystosowanie do radzenia sobie z upałem na pustyni.
Gdzie mieszka jeż egipski?
Tak jak sama nazwa wskazuje, jeż egipski zamieszkuje Egipt i Azję Mniejszą. Jest dystrybuowany przez Afganistan, części Indii, rosyjski Turkiestan, południowo-wschodnią Rosję, chiński Turkiestan i Mongolię.
Egipskie jeże kopią własne nory (zwykle pod krzakami), które mają około 18 cali długości i mają jeden otwór. Zaobserwowano również, że zajmują nory innych małych ssaków.
Kilka ciekawych faktów na temat jeża egipskiego
Ciekawe, że kiedy egipski jeż się boi zwija się i zwija w ciasną kulkę. W tej postawie obronnej jeż wkłada pysk i kończyny pod swoje ciało, powodując wyprostowanie kolców.
Kolce to zmodyfikowane włosy, które mają gąbczastą matrycę i zewnętrzną oś rogową. Te ciernie, choć łatwo wnikają w skórę, rzadko powodują poważne obrażenia przewodników.
Istnieje jednak kilka doniesień o pacjentach, u których wystąpiła ostra i przejściowa reakcja pokrzywkowa po kontakcie z wydłużonymi kolcami jeży domowych, chociaż jest to niezwykłe.
Co więcej, egipski jeż wykazuje dziwne zachowanie zwane „namaszczeniem”. Ten nawyk polega na tym, że zwierzę wielokrotnie liże nowy przedmiot lub pokarm, aż w jego pysku utworzy się pienista ślina. Zwierzę następnie wciera nadmiar śliny i piany na skórę i kolce.
Takie zachowanie powoduje gromadzenie się śliny na kolcach, przez co jeż jest mniej smakowity dla drapieżników. Ewolucyjne mechanizmy namaszczenia nie zostały jeszcze dostrzeżone przez zoologów.
Zróżnicowana dieta jeża egipskiego
Jeże pustynne mają wyostrzony zmysł słuchu i węchu, których używają do lokalizowania pokarmu i wykrywania drapieżników. Pustynny jeż uszaty jest wszystkożerny, ale żywi się głównie małymi bezkręgowcami i owadami.
Ich dieta obejmuje liście, mięczaki, dżdżownice, węże i żaby, z których niektóre są żywicielami pośrednimi dla niektórych z ich endopasożytów. Jej ulubione potrawy to koniki polne, chrząszcze i inne owady.. Są niezwykle odporne na niedobory żywności i wody.
- W życiu domowym jako zwierzę domowe spożywają również jajka, owoce, warzywa, a nawet drobne kręgowce, takie jak jaszczurki i węże.
Samotna nocna sowa
Jeże egipskie żyją w różnych siedliskach, w których kopią własne nory, spędzają większość dnia śpiąc i wynurzać się w nocy, aby się nakarmić. Są odporne, mogą przemierzać do 9 kilometrów w poszukiwaniu pożywienia.
Choćby Hemiechinus auritus ma na grzbiecie ostre kolce, które chronią go przed drapieżnikami, potrafi też bardzo szybko biegać.
Jeże są samotne i do spania toczą się pojedynczo w swoich norach, z wyjątkiem okresu lęgowego, kiedy samice pozostają z młodymi. Latem często wchodzą w okresy letargu, a na niektórych obszarach zapadają w sen zimowy.
Jeż ma swój własny sposób na wychowanie rodziny
Obecność kolców na jeżach często skłania ludzi do zastanowienia jak odbywa się krycie.
Ich metoda rozmnażania jest co najmniej niezwykła: samiec jeża egipskiego kopuluje, stojąc prawie pionowo na tylnych łapach, podczas gdy samica leży na brzuchu z tylnymi nogami wyciągniętymi na ziemi..
W naturze jeż egipski rozmnaża się tylko raz w roku, zazwyczaj od lipca do września. Ponadto ciąża trwa od 35 do 42 dni, a samice mają od 1 do 4 młodych na miot.
Jeżyki rodzą się nagie, z wyjątkiem rzadko rozrzuconych kolców, które są bardzo miękkie. Kolce wydłużają się czterokrotnie w ciągu 5 godzin po urodzeniu. Po 2 tygodniach pisklęta są nimi całkowicie pokryte.
Poza tym niewiele wiadomo na temat ich cyklu życiowego, w tym odstawienia od piersi, wieku dojrzałości płciowej czy oczekiwanej długości życia na wolności. Jeże egipskie są enigmatycznymi, ale fascynującymi zwierzętami i nadal są badane na wolności.
