Istoty ludzkie dzielą naturę na kategorie, aby lepiej ją zrozumieć. W obrębie podtypu kręgowców (do którego jesteśmy zaliczeni) możemy wyróżnić dwie duże grupy: ryby i czworonogi. Jednak nie wszystko jest czarne lub białe, a niektóre mało znane gatunki znajdują się w połowie drogi między skrzelami a czterema nogami. Wyraźnym tego przykładem jest zbiornik na błoto.
Wciąż trwa gorąca debata na temat pierwszych kręgowców, które postawiły stopę na ziemi. Oblicza się, że ten ekologiczny podbój miał miejsce około 350 milionów lat temu. Głównymi podejrzanymi są gatunki, które znamy tylko z zapisu kopalnego, takie jak Ichtiostegalub Tiktaalika. Te starożytne istoty, blisko spokrewnione z rybami sarkopterygami, posiadały zarówno skrzela, jak i płuca oraz wykazywały oznaki stawów szkieletowych typowych dla współczesnych czworonogów, takich jak funkcjonalne nadgarstki. Te cechy mogły pozwolić im zajrzeć do ziemskiego świata.
Nie możemy zrobić nic więcej niż zrekonstruować niesamowitą fizjologię tych wczesnych osadników na Ziemi, ale zwierzęta takie jak lej błotny są żywymi przykładami tej funkcji terenowej. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej fascynującej quasi-lądowej rybie, czytaj dalej!
Bez płuc, ale na lądzie
Płeć Perioftalmus (błotniak) obejmuje różne gatunki ryb, które potrafią długo przebywać na świeżym powietrzu. Przedstawiamy niektóre z jego cech:
- Są zdolne do przeprowadzania procesów oddechowych przez skórę, błonę śluzową jamy ustnej i gardło. Ich typ oddychania jest bardzo podobny do żab i ropuch. Ta bardzo prymitywna wymiana gazowa może zachodzić tylko w bardzo wilgotnych środowiskach. Z tego powodu jego naturalnym siedliskiem są bagna namorzynowe, a konkretnie błotniste obszary przejścia między wodą a lądem.
- Ryby te mogą przetrwać poza wodą przez ponad 24 godziny jeśli nie jest narażony na ekstremalną suchość lub temperaturę.
- Zwykle mierzą około 7 centymetrów, a ich ubarwienie jest brązowe, aby nie zostały zauważone przez drapieżniki w ich naturalnym środowisku.
- Brakuje im płuc wbrew temu, w co możesz wierzyć, ale skórne komory oddechowe i skrzelowe które magazynują tlen, umożliwiają poruszanie się po lądzie.
- Mogą skakać na duże odległości w porównaniu do swoich rozmiarów i wspinać się po stromych powierzchniach dzięki dostosowanym płetwom miednicy.
- Są myśliwymi, żywiącymi się głównie owadami.
Pokazaliśmy ci, że te fascynujące istoty przystosowały się w połowie drogi między życiem ziemskim a wodnym, ale jeszcze bardziej interesujące jest to, że prezentują złożone systemy społeczne.
Niemożliwe konstrukcje
Zbiorniki na błoto są bardzo terytorialne. Żyją w izolacji w komorach i tunelach wodnych zbudowanych przez siebie pod powierzchnią bagna, które zamieszkują. Ponadto badania takie jak to wykazały, że te przyjazne ryby są zdolne do planowania momentów trudności środowiskowych, utrzymywanie powietrza w komorach tlenowych w ich norach, aby oddychać, jeśli środowisko na to nie pozwala.
Te komory powietrzne pełnią podwójną funkcję, ponieważ również odgrywają zasadniczą rolę w reprodukcji. Samce skoczków błotnych tworzą te schronienia, aw okresie lęgowym automatycznie wyrzucają ze swojego terytorium wszelkie formy życia inne niż samice tego samego gatunku. Próbują przyciągnąć swoich towarzyszy różnymi twierdzeniami: ich gardła stają się czerwone, ich płetwy grzbietowe pokazują się i wykonują skomplikowane ruchy, aby im zaimponować.
Przekonana, samica złoży jaja w komorze powietrznej samca, a on będzie się nimi opiekował aż do wyklucia. Jest to wyraźny przykład opieki rodzicielskiej, rzadkiej u ryb.Samiec będzie musiał odnowić tę komorę tlenową i wykorzysta każdy odpływ do przechowywania pęcherzyków powietrza w ustach i zabrania ich przyszłemu potomstwu. Po zakończeniu ciąży samiec zniszczy komorę powietrzną, dzięki czemu narybek zostanie wypuszczony do wody schronienia.
Ryba terenowa
Jak widzieliśmy, zbiorniki błotne to znacznie więcej niż tylko ryby, które mogą przetrwać na lądzie. Budują galerie, opiekują się potomstwem, wykazują wyrafinowane zachowania społeczne. Te małe zwierzęta mogą również żyć w niewoli w optymalnych warunkach, więc możliwe, że w jakimś jądrze zoo możemy je znaleźć!
Zbiorniki błotne są wyraźnym przykładem na to, że przejście życia z wody na ląd jest trudne i wymaga wielu zmian morfologicznych, ale nie jest niemożliwe.