Kiedy myślimy o zwierzętach jedzących mrówki, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest mrówkojad. Jednak wiele innych gatunków żywi się tymi owadami: ptaki, pajęczaki, jaszczurki, ropuchy i inne stawonogi, takie jak chrząszcze i inne mrówki.
Zaskakujące jest to wiedzieć mrówki są bardzo pożywnym pokarmem:
- Badania wykazały, że w stosunku do swojej objętości owady mają o 32% więcej białka niż mięso.
- Są źródłem błonnika: sztywne struktury ich ciała dostarczają błonnika i mikroelementów, które wspomagają ruchliwość przewodu pokarmowego oraz wzmacniają regenerację tkanek i mikrobioty jelitowej.
Nic więc dziwnego, że wiele zwierząt uczyniło te bezkręgowce swoim ulubionym przysmakiem. Czytaj dalej, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej.
Myrmekofagia
W tłumaczeniu z greckiego słowo myrmecophagy dosłownie oznacza „jeść mrówki”. Niemniej jednak, Chociaż termity nie są mrówkami, to określenie obejmuje termity zjadacze. Dzieje się tak, ponieważ nawyki życiowe zwierząt jedzących mrówki i termitów są podobne. Ale, co ważniejsze, adaptacje wymagane do konsumpcji mrówek i termitów są analogiczne.
Mrówki i termity są ważnym źródłem łatwo dostępnego białka.
Przykład ewolucji zbieżnej
U ssaków gatunek myrmekofagiczny Opracowali szereg adaptacji, które ułatwiają im chwytanie mrówek. Interesujące jest wiedzieć, że zwierzęta z różnych grup taksonomicznych rozwinęły te przystosowania. Widać to przynajmniej w pięciu niezależnych grupach lub liniach:
Rodzina Echidny, należąca do rzędu stekowców:
Wiadomo, że są jedynymi ssakami, które składają jaja. Kolczatki są podobne z wyglądu do jeży, oszczędzając odległości, ponieważ mają duże pióra. Zamieszkują wyspy Nowej Gwinei, Salawati, Australii, Tasmanii i innych mniejszych wysp w pobliżu ich wybrzeży.
Rodzina Mirmecóbidos z rzędu dasiuromorfos:
Ta rodzina ma unikalny gatunek, numbat (Myrmecobius fasciatus). Ten ssak mrówkojad torbacz Występuje tylko w niektórych odległych obszarach australijskiego południowego zachodu. Jest zwierzęciem stanowym Australii Zachodniej.
Rodzina Mánidos z rzędu folidotos:
To jest kolejność ssaki łożyskowe pokryte dużymi łuskami, popularnie znany jako łuskowce. Zakon zawiera osiem żyjących gatunków i zamieszkują one tropikalne regiony Afryki i Azji.
Rodzina oricteropodidów z rzędu tubulidentates:
Ma również tylko jeden żyjący gatunek, mrównik (Orycteropus afer). To bardzo prymitywne ssaki łożyskowe, krewni tenreców, słoni i damanów. Są szeroko rozpowszechnione w całej Afryce Subsaharyjskiej.
Podrząd robaków, rzędu włochatych:
Są znane jako mrówkojady. Pochodzą z Ameryki Środkowej oraz Ameryki Północnej i Środkowej Ameryki Południowej; obejmuje dwie rodziny, Cyclopedidae (1 gatunek) i Myrmecophagidae (3 gatunki):
- karłowate lub jedwabiste mrowisko (Cyklop didactylus)
- Mrówkojad (meksykańska tamandua)
- ten Miód Miś mrówkojad amazońskiTemandua tetradaktyla)
- Gigantyczny Mrówkojad (Myrmecophaga tridactyla)
Adaptacje zwierząt jedzących mrówki
Wszystkie gatunki myrmekofagów wykazują szereg adaptacji, które ułatwiają chwytanie mrówek i termitów:
- Pierwsza to redukcja lub utrata zębów w wyniku przyjęcia diety opartej na miękkiej zdobyczy.
- Drugi to adaptacja ustna, oparty na wydłużeniu kufy i cienkim, lepkim języku. Ta adaptacja obejmuje obecność dużych gruczołów ślinowych.
- Dodatkowo posiadają mocne pazury, które służą im do kopania mrowisk i kopców termitów.
Język, niezbędny w myrmecophagi
Jeśli to rozważymy mrówkojad olbrzymi powinien połknąć około 35 000 mrówek lub termitów każdego dnia możemy sobie wyobrazić, że musisz mieć wysoce skuteczną strategię. Zgadza się, ponieważ ich język ma bardzo osobliwą organizację tkanek mięśniowych i nerwowo-naczyniowych, która różni się od zwykłego wzorca innych ssaków.
Te cechy pozwalają na niezwykłą znajomość języka, w rzeczywistości możesz go przenosić bardzo szybko, nawet 160 razy na minutę. Dodatkowo pokryta jest tysiącami małych haczyków zwanych brodawkami nitkowatymi, które są przydatne do trzymania owadów razem z dużą ilością śliny.
Czy zwierzętom jedzącym mrówki zagraża ich styl życia?
Niewątpliwie. Jednym z głównych zagrożeń, przed jakimi stają zwierzęta żywiące się mrówkami, jest utrata ich siedlisk i spadek liczebności tych bardzo ważnych w łańcuchu pokarmowym owadów. Zazwyczaj ta utrata bioróżnorodności wynika z pożarów i wylesiania.
Ostatnia uwaga
Zwierzęta, które jedzą mrówki, są przykładem różnych rodów osiągających te same adaptacje morfologiczne i funkcjonalne poprzez różne ścieżki ewolucyjne. To odkrycie nie jest całkowicie zaskakujące, ponieważ wiadomo, że prymitywne ssaki były początkowo owadożercami.
