Pająki hitman należy do rodzaju Sykarius, które wspólnie są lepiej znane jako pająki piaskowe, sześciookie pająki lub pająki zabójcy. W rzeczywistości, jego naukowa nazwa Sykarius pochodzi z łaciny, co oznacza mordercę. Te pająki zamieszkują pustynie Afryki oraz suche obszary Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej.
Obecnie znane są 124 gatunki z rodziny sikaridów, które występują w dwóch rodzajach: Loxosceles, z 103 gatunkami i Sykarius, z 21. Wszystkie te gatunki są uważane za mające znaczenie medyczne, ponieważ zawierają w swoim jadzie czynnik wywołujący martwicę skóry. Spośród obu płci jad pająków zabójców jest uważany za najbardziej toksyczny.
Jakie cechy są ważne, aby wiedzieć o pająkach hitman?
Oto kilka cech, które definiują ten bezkręgowiec:
- Są z natury nieśmiałe i bardzo nieagresywne. Pająki Sicario nie tworzą sieci: spędzają życie zakopując się w piasku lub ziemi, ukryte pod kamieniami lub w norze. Dlatego często noszą swoje ciało pokryte drobinkami piasku.
- Ze względu na swoje nawyki życiowe są endemiczne dla obszarów pustynnych i suchych krajów.
- Pod względem wielkości, rodzaj pająków hitman jest największy: ich ciało osiąga 1,5 centymetra, a dodając długość nóg, łącznie od 5 do 6 centymetrów.
- Zewnętrzny naskórek zwierzęcia jest gęsto pokryty małymi włosopodobnymi kolcami.
- Jeśli chodzi o kolor, mogą być żółtawe lub czerwonobrązowe.
- Mają 6 małych oczek oddzielonych i ułożonych w wygiętym rzędzie w kształcie litery U.
- Te pająki żyją co najmniej 12 lat.
Co jedzą te pająki?
Wszystkie znane pająki zabójców są mięsożerne, chociaż dane na temat wspólnej ofiary tych pająków są ograniczone. Istnieją jednak świadectwa, że schwytane gatunki zarówno w Afryce, jak iw Ameryce żywią się w środowisku naturalnym karaluchami, mrówkami, świerszczami, skorpionami i pająkami. Nie ma dowodów na to, że polują lub zjadają jakiekolwiek kręgowce.
Czy zasługują na reputację morderców?
Przede wszystkim należy wyjaśnić, że nasilenie ugryzienia pająka będzie zależeć od kilku czynników:
- Czy trucizna w momencie zaszczepienia zawiera toksyczne składniki: powszechnie ignoruje się, że skład trucizny jest różny. Istnieją analizy porównawcze, które sugerują, że ta zmienność jadu może być skorelowana z geografią, siedliskiem i strategiami chwytania zdobyczy.
- Czy ilość wstrzykniętej trucizny jest wystarczająca do spowodowania zatrucia: produkcja trucizn jest ograniczona. W przypadku pająków hitman odnotowano produkcję od 0,15 do 0,23 miligrama w optymalnych warunkach „dojenia”.
- Że chelicerae są wystarczająco silne jak wnikać w skórę. Te pająki zabójców nie są szczególnie wytrzymałe.
- Również, że istnieje możliwość kontaktu z ludźmi. Ten punkt jest bardzo ważny, ponieważ w literaturze medycznej często wskazuje się, że gatunki pająków sicario są rozproszone poza strefą endemiczną, w Ameryce Północnej. Niemniej jednak, rzadko ci autorzy dostarczają dowodów potwierdzających że tak się dzieje: bez schwytania pająka ugryzienie jest tylko domysłem.
Czy ten pająk często zamieszkuje ludzkie środowisko?
W tym artykule Nie znaleźliśmy żadnych doniesień o schwytanych pająkach zabójców w warunkach miejskich. W przypadku pająków z rodzaju loxocele, z tej samej rodziny sykarydów istnieją doniesienia:
- W 1970 roku badania wspominają o posiadaniu zebrane 5449 Loxoceles laeta 645 chilijskich gospodarstw domowychNie odnotowano jednak żadnych zatruć.
- Podobnie w domu w Kansas w USA 2055 zebrano Loxoceles reclusa w okresie 6 miesięcy. Pomimo oszałamiającej liczby, nikt z czteroosobowej rodziny nie doznał zauważalnego zatrucia w ciągu sześciu lat zajmowania domu.
Istnieją zatem dowody na to, że ryzyko ukąszenia przez pająki z tej rodziny jest niewielkie, nawet w silnie zarażonych miejscach.
Czego można się spodziewać, jeśli nastąpi ugryzienie pająka hitmana?
Ważne jest, aby wiedzieć, że istnieje kilka kategorii ugryzień tych pająków:
- Nie godne uwagi: to znaczy, że przebiega z bardzo małymi obrażeniami i postępuje poprzez samoleczenie.
- Łagodna reakcja: Jest zaczerwieniona, swędząca, jest łagodną zmianą, ale zazwyczaj postępuje samouzdrawiając.
- Dermonekroza: pojawia się martwicza zmiana skórna, uważana przez wielu za typową reakcję. Badanie jadu tych pająków zidentyfikowało składnik jadu jako odpowiedzialny za to uszkodzenie: sfingomielinazy D (SMazy D). Są około szereg enzymów, które katalizują hydrolizę lub rozpad błony lipidowej komórek.
- Układowe lub trzewno-skórne: wpływa na układ naczyniowy, jest bardzo rzadki i potencjalnie śmiertelny.
Oprócz trucizn pająków, enzymy te zostały również wyizolowane z bakterii i grzybów.
Toksyny dermonekrotyczne wykazują różne aktywności patologiczne, w tym agregację płytek krwi, hemolizę, zwiększoną odpowiedź zapalną, nefrotoksyczność, obrzęk, działanie neurotoksyczne i owadobójcze.
W nieendemicznym regionie pająków zabójców, co może powodować dermonekrozę?
Istnieje wiele chorób, które objawiają się martwiczymi zmianami skórnymi, ale niestety istnieje ignorancja. W rzeczywistości eksperci arachnolodzy uważają, że lokoscelizm skóry jest diagnozowany znacznie częściej niż powinien.
Niektóre ze zgłoszonych błędnych diagnoz obejmują między innymi boreliozę z Lyme, oparzenia chemiczne, wąglik i oporne na metycylinę zakażenie Staphylococcus aureus.