Fakt, że dziś pies uważany jest za „najlepszego przyjaciela człowieka”, wynika właśnie z działania człowieka. Istnieją zapisy skamieniałości hominidów i wilków sprzed około 300 000 lat, ale historia psa rozpoczęła się około 33 000 lat temu. Od tego czasu psy doświadczyły naszego pierwszego postępu jako społeczeństw ludzkich.
A wilk zbliżył się do człowieka
Od dawna utrzymywano, że ludzie adoptowali młode wilki, wychowywali je i udomowili. Jednak to przekonanie jest coraz częściej kwestionowane.
Coppinger był jednym z pierwszych badaczy, którzy odrzucili założenie adopcji: opiera się ono na najprostszy pomysł, że to sam wilk zaczął wchodzić w interakcje z ludźmi, wykluczając, że mezolityczni mężczyźni spędzali czas na przyjmowaniu i wychowywaniu wilczych młodych i że udało im się to zrobić przed upływem ich okresu socjalizacji, znacznie krótszego niż w przypadku psa.
Tak Dlaczego wilk podszedł do mężczyzny? Pierwsze osiadłe ludy epoki kamienia, które zaczęły gromadzić odchody zwierzęce i ludzkie, mogły służyć jako nowe nisze ekologiczne dla dzikich zwierząt, w tym wilków.
Te prymitywne „wysypiska śmieci” były idealnym miejscem dostępu do żywności, zwłaszcza jeśli był to czas niedostatku.
W tym miejscu może być pierwszy wybór tych najodważniejszych wilków. Ci, którzy utrzymywali krótszą odległość lotu od ludzi które wyrzucały na plac swoje odpady lub te wilki, które spędziły najdłużej nie uciekając przed wzrokiem mieszkańców. Te wilki byłyby tymi, które później dały początek psu, którego znamy dzisiaj.
Psy i ludzie, starożytna przyjaźń
Więc zaczęli się pojawiać różnice genetyczne między psami z lasu wewnątrz a tymi w pobliżu pól, na których żyli ludzie przez rozbieżność rozrodczą. Oba gatunki były ze sobą bezpieczniejsze, ponieważ psy zaczęły służyć jako alarm i obrona przed innymi niebezpieczeństwami.
Ludzie wybierali te psy za zachowanie, wygląd, zdolności i wiele innych cech. W ten sposób rozpoczęła się selekcja genetyczna tych zwierząt poprzez krzyżówki, aby uzyskać najbardziej pożądane cechy, a nawet najbardziej prymitywne szkolenie szczeniąt.
Najsilniejsza sztuczna selekcja, która dała początek wielkiej różnorodności ras, jakie istnieją dzisiaj, nastąpiła w bardzo krótkim czasie, w ciągu setek lat.
Psy rozumieją nas lepiej niż wilki
Chociaż dorosłe wilki mogą nauczyć się korzystać ze wskazówek komunikacyjnych, jak wiele naczelnych, nie posiadają tej zdolności tak wysoko rozwiniętej jak psy i aby to zrobić, muszą być wyraźnie przeszkolone do komunikowania się z ludźmi, tak jak potrafi to pies.
Nawet wilki, które zostały wychowane w takich samych warunkach jak grupa psów nie rozwijają tak bardzo umiejętności społecznych jak psy. Jest więc mało prawdopodobne, aby psy po prostu odziedziczyły swoje niezwykłe zdolności po swoim ostatnim przodku.
Ponadto psy rozwijają umiejętność wykorzystywania ludzkich sygnałów komunikacyjnych, takich jak wskazywanie, wskazywanie, dzwonienie … od szczeniąt, niezależnie od sposobu, w jaki zostały wychowane.
Szczenięta w wieku od sześciu do dziewięciu tygodni mogą używać ludzkich wskazówek komunikacyjnych, w tym tych, które nadal mieszkają ze swoimi miotami i mają niewielką ekspozycję na ludzi poza rutynową opieką.
Fakt ten wskazuje na możliwość, że psy uzyskały tę niezwykłą zdolność do wykorzystywania ludzkich sygnałów komunikacyjnych w bezpośrednim wyniku udomowienia.
Jak widzieliśmy, korzeń interakcji pies-człowiek jest wciąż nieznany, ale jedno mamy pewne: społeczeństwo, które znamy dzisiaj, nie byłoby możliwe bez tych czworonożnych zwierząt.
