Zbliża się lato, a wraz z nim różne skrzydlate owady zaczynają zasiedlać nasze domy. Chociaż nie są zapraszane, są istotną częścią fauny, ponieważ komary i muchy są niezbędnymi zapylaczami, a także stanowią źródło pożywienia dla wielu innych zwierząt. Mimo to dotyk nawiązuje kontakt, a ze względu na swoją długą historię związaną z człowiekiem, niektóre z tych owadów są nosicielami chorób odzwierzęcych.
Co to jest zoonoza?
Termin odzwierzęca odnosi się do każdej choroby zakaźnej, która jest naturalnie przenoszona ze zwierzęcia na człowieka lub odwrotnie.
Kiedy człowiek jest przekaźnikiem, bardziej słuszne jest użycie terminu antropozoonoza.
Często myśli się o chorobach opisywanych w mediach, wywoływanych przez zwierzęta gospodarskie i gatunki rolnicze: ptasia grypa, świńska grypa lub choroba szalonych krów. Mimo to istnieją znacznie mniejsze zwierzęta, które pozostają niezauważone na naszych oczach, które są zdolne do przenoszenia chorób (jeszcze groźniejszych, jeśli pasują) na ludzi.
Oto kilka owadów wywołujących choroby, zebranych przez Światową Organizację Zdrowia.
Komar mumia
Komar mumia lub komar denga (Aedes aegypti), jak sama nazwa wskazuje odpowiada za choroby takie jak: denga, żółta febra lub Zika.
Ten mały stawonog wyróżnia się uderzająco białymi paskami, chociaż jego morfologia zwykle nie jest na tyle charakterystyczna, aby odróżnić go od innych komarów z rodzajuAedowie.
Jak już wielu wiadomo, tylko samice komarów żywią się krwią. To nietypowe zachowanie ma wyraźny biologiczny powód:
- Zarówno samce, jak i samice żywią się nektarem, więc oboje mogą żyć bez gryzienia kręgowców w jego cyklu życiowym.
- Mimo to samice potrzebują krwi, aby uzyskać niezbędne składniki odżywcze do składania jaj.
- Samica, która nie spożywa krwi nie będzie w stanie urodzić potomstwa.
W przeciwieństwie do innych komarów,Aedes aegyptiJest bardziej aktywny w dzień niż w nocy, co zwiększa prawdopodobieństwo kontaktu z człowiekiem.
W 2013 roku (rok epidemii) na kontynencie amerykańskim zarejestrowano 2,3 miliona przypadków (430,8 na 100 000) i 1280 zgonów z powodu dengi.
Muchy piaskowe
Nie porzuciliśmy skrzydlatych zwierząt, ale zmieniliśmy gatunki, skupiając teraz naszą uwagę na różnych gatunkach rodzaju. Flebotomus.Muchy piaskowe są wektorami rodzaju prostytutekLeiszmania, powodując leiszmaniozę.
Owady te są nieco podobne do zwykłych komarów, ale są mniejsze: najwyżej od dwóch do trzech milimetrów. Jego ciało jest półprzezroczyste i pokryte włoskami.
- Podobnie jak w poprzednim przypadku, zarówno samce, jak i samice żywią się nektarem roślin lub wydzielinami mszyc.
- Hematofagia jest konieczna tylko u samic do produkcji jaj.
pierwotniakLeiszmaniaJest przenoszony ze śliną samicy komara po ugryzieniu i dotyka gryzonie, psy, torbacze i naczelne.
Każdego roku w obu Amerykach diagnozuje się średnio 60 000 przypadków leiszmaniozy skórnej i śluzówkowej oraz 4000 leiszmaniozy trzewnej, ze śmiertelnością na poziomie 7%.
Kleszcze
Ale nie wszystkie stawonogi przenoszące choroby odzwierzęce latają. Kleszcze są tego wyraźnym przykłademi choć nie są owadami jako takimi (należą do klasy pajęczaków), zasługują na szczególną wzmiankę:
- KleszczIxodes ricinus,który może przekroczyć centymetr po spożyciu krwi od gospodarza, przenosi szeroką gamę patogenów na różne kręgowce. To wektor bakteriiBorrelii,znana przyczyna choroby z Lyme.
- KleszczHyalomma marginatumJest głównym wektorem wirusa gorączki krwotocznej Kongo Krymsko-Kongo.
Być może kleszczowi trudniej jest dostać się do człowieka: nie latają i dlatego zwisają z powierzchni roślin, czekając na skok na nieszczęsnego gospodarza. Ryzyko wzrasta dla ludzi w środowiskach wiejskich lub w kontakcie z dzikimi ssakami.
Znaczenie ekosystemu z kosztami
Ogólnie rzecz biorąc, stawonogi są niezbędnym filarem funkcjonowania każdego ekosystemu. Jak wspomniano wcześniej, są one głównymi zapylaczami, umożliwiającymi namnażanie się flory, a także stanowią źródło składników odżywczych dla wielu gatunków zwierząt.
Dlatego, mimo że stanowią zagrożenie dla człowieka, ponieważ są nosicielami chorób odzwierzęcych, zawsze warto pamiętać, że Każda żywa istota zasługuje na szacunek i podziw, dopóki znajduje się w swoim naturalnym środowisku.
