Mrówki żółwie należą do rodzaju Cefaloty, który obejmuje 130 gatunków. Te bezkręgowce mają skomplikowany system kastowy w swojej kolonii, który obejmuje robotnice, żołnierzy i jedną królową.
Interesujące jest to, że żółwie mrówki mają swoją nazwę, ponieważ ich robotnice mają utwardzoną warstwę zewnętrzną. Jak żółw, mogą schować pod tą skorupą jego czułki i nogi, gdy czai się niebezpieczeństwo.
Wiele z nich może również rozpłaszczać się na ziemi, a nawet wślizgiwać się pod korę, aby ukryć się przed drapieżnikami.
Żołnierze tworzą kastę oddaną obronie kolonii.
Ciekawe cechy mrówek-żółw-żołnierzy
Żołnierze żółwiowych mrówek Są więksi od robotników i mają na głowach tarcze „w kształcie talerza”. Ponadto mrówka żółwia nie zakopuje się w ziemi, ponieważ kolonie żyją w małych zagłębieniach w drzewach, często opuszczanych przez chrząszcze.
Obroną domu zajmują się żołnierze, zasłaniając od wewnątrz otwory wnęki wkładając talerze ich głów. Warto wiedzieć, że kolonie nie zajmują byle jakie gniazdo, a raczej wybierają je zgodnie z koincydencją wejścia z tabliczką na głowie ich żołnierza.
Tak więc wydajność i ograniczenia żołnierzy mają bezpośredni i pośredni wpływ na reprodukcję kolonii. Z tego powodu eksperci entomolodzy zwracają uwagę, że specjalizacja głowy żołnierza wynika z procesu adaptacji do dostępnych gniazd.
Obrona blokady: kiedy ciało jest żywymi drzwiami
Termin fragmosis odnosi się do adaptacji morfologicznej i behawioralnej wykazywanej przez niektóre zwierzęta, które: pozwala im własnym ciałem blokować wejście do gniazd lub nory, które zajmują. Tego typu adaptacje zostały zidentyfikowane u zwierząt z różnych taksonów. Dokładniej w różnych rodzajach mrówek, pająków, płazów i pierścienic.
W przypadku żółwiowych mrówek konstrukcja służy nie tylko do blokowania wejść, ale również wykorzystuje je jako koparki do wyciągania intruzów z gniazda.
Gdzie mieszka mrówka żółwia?
Mrówka żółwia żyje w neotropikach, w suchych regionach. W ten sposób rozciąga się od krańca południowej Florydy, w tym Florida Keys, po Bahamy, Kubę i Jamajkę. Występuje również na sawannie Brazylii.
Ewolucja głowy żołnierza od żółwiowych mrówek
Z analizy 119 gatunków z rodzaju Cefaloty stwierdzono, że płyta czołowa to cecha, która ewoluowała z biegiem czasu.
Uderzające jest to, że głowy żołnierzy obejmują cztery różne morfotypy. W rzeczywistości płyta największego gatunku może być cztery razy szersza niż jej odpowiedniki z innych gatunków.
Niedawno grupa badaczy powiązała cechy fizyczne żołnierzy 115 różnych gatunków żółwi mrówek z jamami, w których żyją. Na podstawie danych przeprowadzili analizę relacji ewolucyjnych między gatunkami.
Analiza jest pierwszą tego rodzaju dla żółwiowych mrówek, i pozwala zbadać, jak środowisko ukształtowało ewolucję grupy.
Aby uzupełnić badania, autorzy umieścili kolonie mrówek w dziuplach drzew, które były nieco większe niż płytki ich żołnierzy. W tym środowisku mrówki nie przeżyły, ponieważ często były atakowane przez inne gatunki mrówek.
To odkrycie ilustruje, że ciała mrówek w rzeczywistości ewoluowały w oparciu o ich siedliska.
Jakie czynniki zagrażają tym małym wojownikom?
Przez miliony lat środowisko wpływało na morfologię tych mrówek, zmieniając je w złożone stworzenia, którymi są dzisiaj. Główne zagrożenia dla mrówek żółwi to wylesianie i globalne ocieplenie, które zmniejszają dostępność ich siedliska.
Takie czynniki mogą mieć efekt kaskadowy i wpływać na przeżycie mrówek w perspektywie średnioterminowej. Bardzo niepokojące jest to, że duża część badanych regionów, w których się znajdują, staje się ziemią uprawną.