Konidy (Konidae) to rodzina mięczaków ślimaków, powszechnie znany jako szyszki. Do tej pory opisano ponad 700 różnych gatunków, które od czasów starożytnych zamieszkiwały wszystkie tropikalne i subtropikalne morza planety.
Te stworzenia są popularne ze względu na pięknie wzorzyste muszle i potężne trucizny.
Konidy są niebezpiecznie piękne
Interesujące jest wiedzieć, że te mięczaki są mięsożercami i że aby złapać swoją zdobycz, skorzystać z trującego organu. Składa się z zęba w kształcie harpuna zasilanego przez gruczoł, który wytwarza truciznę, wystarczająco silną, by sparaliżować ofiarę, zwykle inne mięczaki, robaki i małe ryby.
W rodzinie koniowatych istnieją gatunki takie jak geograficzny Conus, Conus aulicus, tkanina Conus, Conus marmoreus, lub Conus lampart, z truciznami tak potężnymi, że mogą spowodować śmierć człowieka. Ważne jest, aby to podkreślić każdy gatunek ślimaka stożka produkuje inną truciznę.
Każda trucizna jest wynikiem mieszaniny setek do tysięcy pojedynczych toksyn, zwanych konotoksynami.
Mimo stwierdzonej powolności ślimaków koniki potrafią bardzo szybko strzelać do swoich trąbek, udaje się sparaliżować i połknąć ofiarę tej samej wielkości co jej skorupa lub nawet większy. Istnieją badania, które wykazały, że te stworzenia mogą selektywnie zmieniać skład jadu, aby dostosować go do każdej ofiary.
Konidy jako potencjalne źródło związków leczniczych
Biorąc pod uwagę wyjątkową selektywność jadu koniowatego, od dziesięcioleci istnieje zamiar wykorzystania tych naturalnych związków do opracowywania leków.
Konotoksyny są wykorzystywane jako narzędzia farmakologiczne studiować sygnalizację bólu, mają potencjał, aby stać się nową klasą środków przeciwbólowych. W miarę jak nauka rozwija bardziej wyrafinowane metody analizy, badania jadu koniowatych stają się bardziej obiecujące.
W ostatnich latach poczyniono postępy w odkryciu wielu nowych sekwencji konotoksyn o znaczeniu terapeutycznym. Niemniej jednak, synteza i charakterystyka leków były stosunkowo wolniejsze.
Perspektywy w tej dziedzinie badań są zachęcające, ponieważ szacuje się, że we wszystkich gatunkach koniidów występuje 70 000 różnych konotoksyn, a scharakteryzowano mniej niż 1% peptydów, które je tworzą.
Historia trucizny sukcesu geograficzny Conus
Interesujące jest to, że z badania trucizny geograficzny Conus zidentyfikowano małe białka lub peptydy o aktywności antagonisty nikotynowego receptora acetylocholiny.
Te konotoksyny to te, które działają poprzez paraliżowanie zdobyczy ślimaka. Inna konotoksyna działa na receptory zwane NMDA. Ten receptor u ludzi jest zaangażowany w percepcję bólu, pamięć i uczenie się.
Z tych badań Pojawił się peptyd Con-G, silny lek przeciwbólowy, bardziej selektywny niż morfina. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że ból jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności na świecie, możemy docenić wartość tych odkryć.
- Peptyd Con-G okazał się skuteczny w leczeniu przewlekłego bólu neuropatycznego. Ten ból jest zwykle odczuwany przez pacjentów z rakiem, zapaleniem stawów, półpasiec, cukrzycą i AIDS.
Zastosowanie tych peptydów nie ogranicza się do leczenia medycznego. Biorąc pod uwagę ich wyjątkową specyfikę, konotoksyny mogą być pomocne w wyjaśnieniu jak działa biologia stojąca za bólem.
Inne konotoksyny, które indukują trans u konika, to analogi insuliny.
Ostatnie badania wykazały, że jad C. geografia Zawiera specjalistyczne insuliny, które nazwali „Con-Ins”. Aktywność tych toksyn ma kluczowe znaczenie w strategii polowań tego gatunku i potencjalnie z innych koniowatych.
Autorzy zweryfikowali, że zawartość peptydu analogu insuliny wynosi C. geografia uwalniany do wody wywołany hipoglikemią. Insuliny trucizny niekoniecznie powodują śmierć ofiary, ale w ich uspokojeniu i dezorientacji, które pozwalają ślimakowi pożreć je bez oporu.
Wreszcie dowody na istnienie peptydów podobnych do insuliny w jadzie innych gatunków koniidów wskazują na ogólną rolę tych toksyn jako strategii chwytania ofiar.