Miliony lat temu niebo zamieszkiwały latające owady, podobnie jak gigantyczne ważki. I to jest, że do tego czasu warunki atmosferyczne i zwierzęta zadomowione na Ziemi bardzo różniły się od tych, które znamy dzisiaj.
Naukowcy przetasowali różne hipotezy, aby wyjaśnić, dlaczego gigantyczne owady zniknęły i dlaczego te stawonogi są teraz tak małe. Wydaje się jednak, że odpowiedź leży w ewolucji ówczesnych ptaków drapieżnych, które nabyły nowatorskie i skuteczne sposoby chwytania zdobyczy.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak te owady stały się tak duże i dlaczego te gatunki zniknęły, opiszemy to poniżej.
Protodonty: gigantyczne ważki
Wielkość zwierząt jest wynikiem związku ustalonego między ich organizmem a fizjologicznymi i ekologicznymi cechami środowiska, w którym się znajdują.
W okresie karbońskim (pod koniec ery paleozoicznej) istniały owady o bardzo różnych wielkościach niż te, które znamy dzisiaj. Przykładem jest ten z Protodonata, rząd wymarłych owadów.
Latały, wyglądając podobnie do ważek, a niektóre z nich były tak duże jak orzeł. Dzięki odzyskanym fragmentom skrzydeł wiemy, że niektóre miały średnicę do 70 centymetrów.
Protodonaci to największa grupa owadów, jaka kiedykolwiek istniała na Ziemi. Wśród nich wszystkich Meganeura, Megatypus Tak Meganeuropsyto najbardziej znane gatunki.
Pojawianie się i znikanie dużych owadów
Po odkryciu szczątków kopalnych tych stawonogów w 2012 roku naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego (Santa Cruz) spekulowali na temat wpływu różnych czynników. Próbowali wyjaśnić, w jaki sposób te istoty osiągnęły takie rozmiary i dlaczego w końcu zniknęły.
Tlen
W okresie karbońskim ilość tlenu atmosferycznego była wyższa niż obecnie. Tlen, którego potrzebuje organizm, zależy od wielkości jego ciała: im większe zwierzę, tym więcej tlenu będzie potrzebowało.
W przeciwieństwie do innych zwierząt ektotermicznych (tych, które regulują ciepłotę ciała ze środowiska), oddychanie u owadów odbywa się przez system tchawicy. Mianowicie, tlen dyfunduje przez rozgałęzione rurki, które nawadniają całe ciało.
Latające owady w tamtych czasach musiały przystosować się do różnych stężeń tlenu, ponieważ do ruchu skrzydeł potrzeba dużo energii. Z tego powodu jedną z pierwszych zmian fizjologicznych, których musieli doświadczyć, był ich układ oddechowy.
Dlatego może to wyjaśniać, że ponieważ ilość tlenu w tamtym czasie wynosiła 30% (więcej niż 21%, które obecnie panuje), wielkość tych zwierząt musiała być większa.
drapieżnictwo
Istnieje inny możliwy wpływ wielkości tych gigantycznych owadów. W tym przypadku odnosimy się do konkurencyjnych interakcji o pokarm z innymi owadami powietrznymi i latającymi kręgowcami:
- ptaki,
- nietoperze,
- psterozaury.
Wszystko wskazuje na co drapieżnictwo może być tym, co utrzymywało dominującą kontrolę nad wielkością ewolucyjną.
Drapieżnictwo a tlen atmosferyczny
W następnej epoce, w mezozoiku, we wczesnej kredzie owady stawały się coraz mniejsze, mimo wzrostu stężenia tlenu atmosferycznego.
Fakt ten potwierdza hipotezę, że: drapieżnictwo innych ulotek jest przyczyną zmniejszenia wielkości owadów, ponieważ zbiega się to z momentem, w którym ptaki poprawiły swoją zdolność chwytania zdobyczy i ich struktury fizjologiczne.
To prawda, że tlen wpływał na wielkość gigantycznych owadów od karbonu do triasu. Jednak, jak wskazują naukowcy Clapham i Karr w swojej pracy badawczej, wydaje się, że: Decydującym czynnikiem były interakcje owadów z ptakami drapieżnymi i ich lepsza manewrowość.
Dlatego ewolucja tych ptaków była odpowiedzialna za to wydarzenie, wypierając wyjaśnienie tlenu jako głównego czynnika.
Przerwa w czasie
Pomimo fascynujących odkryć uzyskanych z zapisu kopalnego, autorzy wciąż wątpią, czy to drapieżnictwo, a nie inny czynnik, spowodował upadek panowania gigantycznych owadów.
Ta niepewność wynika z faktu, że nie ma wystarczających informacji z zapisu kopalnego z ponad 20 milionów lat. Dlatego nie jest możliwe dokładne określenie, kiedy to zdarzenie miało miejsce.
Wreszcie, chociaż istnieje luka w czasie, która utrudnia nam znalezienie odpowiedzi, którą uzyskaliśmy w tym kierunku, możemy pomyśleć, że ci naukowcy nie są daleko od rozwiązania.
W ostatecznym rozrachunku ma sens, że okres, w którym ptaki stały się bardziej zwinne, zbiegł się ze zmniejszeniem rozmiarów tych owadów.
