Adoptując psa, opiekun automatycznie przyjmuje na siebie odpowiedzialność cywilną za ewentualne szkody wyrządzone przez jego zwierzę. Nie dotyczy to tylko szkód materialnych wyrządzonych osobom trzecim, ale także obrażeń fizycznych, a nawet śmierci w wyniku ataku psów.
Te ostatnie przypadki są szczególnie delikatne, ponieważ żadne odszkodowanie nie jest w stanie zapewnić kompleksowego odszkodowania ofiara (lub jego rodzina). Niezależnie od tego, czy są to urazy powierzchowne, czy śmiertelne, nie sposób myśleć o zadośćuczynieniu, które osiąga wymiar szkody.
Niemniej jednak, ważne jest, abyśmy jako obywatele znali nasze prawa. Chociaż życie człowieka jest nieobliczalne, domaganie się odpowiedniego odszkodowania może pomóc rodzinie. A jako korepetytorzy bardzo ważne jest, abyśmy wzięli na siebie odpowiedzialność.
Odpowiedzialność cywilna wpisana w rolę opiekuna psa
Odpowiedzialność cywilną za szkody fizyczne i materialne wyrządzone przez zwierzęta reguluje hiszpański kodeks cywilny. A przez odpowiedzialność rozumiemy Obowiązek zrekompensowania skutków szkodliwych dla interesów i praw innych osób. Wspomniane konsekwencje mogą wynikać z własnych lub cudzych działań, a także z prostej winy lub zaniedbania.
Pojęcie to zostało jasno i zwięźle wyjaśnione w artykule 1905, którego tekst stwierdza, że:
"Ten Właściciel zwierzęcia lub ten, kto z niego korzysta, odpowiada za wyrządzone szkody, nawet jeśli zwierzę ucieknie lub zaginie. W każdym przypadku odpowiedzialność ta ustaje w przypadku, gdy szkoda powstała z siły wyższej lub z winy osoby, która ją poniosła”.
Właściciel musi odpowiedzieć za zachowanie swojego psa, nawet jeśli zaginie lub nie towarzyszy mu w momencie wyrządzenia szkody osobie trzeciej (lub jej własności). Można jednak spróbować zweryfikować jeden z warunków zwolnienia, wykazując, że szkoda jest wynikiem siły wyższej lub działania samego poszkodowanego.
Opiekunowie potencjalnie niebezpiecznych psów muszą również przestrzegać warunków odpowiedzialnego posiadania określonych w ustawie 50/99 z 23 grudnia, opracowanej na mocy dekretu królewskiego 287/2002. Wśród innych obowiązków jest zatrudnianie Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom trzecim z minimalnym zakresem ochrony 120 000 euro.
Co i kiedy mogą domagać się ofiary lub rodziny ofiar śmierci przez psa?
Opiekun ponosi odpowiedzialność cywilną za agresywne zachowanie swojego psa, niezależnie od tego, czy twierdzisz, że nie posiadasz żadnej wiedzy na temat zachowania psów w ogóle lub na temat agresywnego zachowania twojego zwierzęcia. W konsekwencji możesz być zmuszony do odszkodowania ofiarom lub rodzinie ofiary śmierci przez atak psa.
Każdy, kto został ranny przez psa, może wystąpić do sądu o odszkodowanie. Głównie w odnoszące się do opieki medycznej i innych wydatków związanych z rekonwalescencją i leczeniem, chociaż można również rozpoznać emocjonalne konsekwencje i niemożność podjęcia pracy wynikające z ataku.
W przypadku śmierci w wyniku ataku psa, wydatki z usługami pogrzebowymi i innymi odszkodowaniami wyrządzone ich krewnym lub prawowitym spadkobiercom.
Podobnie jest to konieczne zweryfikować związek przyczynowo-skutkowy między zachowaniem zwierzęcia a szkodą, za którą żądane jest odszkodowanie. Ponadto szkodliwe konsekwencje muszą wynikać z naturalnych, instynktownych i spontanicznych zachowań psa. Innymi słowy, ich postępowanie nie może być kierowane, kierowane ani wymuszane przez człowieka.
Gdy zwierzę jest celowo używane jako broń ataku przez jego właściciela lub inną osobę, która się nim posługuje, można odwołać się do art. 147 kk, który odnosi się do złośliwych obrażeń powstałych w tych okolicznościach. Prawnik często staje się niezbędny do dochodzenia tego typu roszczeń, na poziomie cywilnym lub karnym.
Czy są wyjątki?
Ogólnie, Sprawiedliwość wydaje się orzekać na korzyść ofiarzwłaszcza jeśli chodzi o obrażenia fizyczne. Uznaje się jednak dwa wyjątki, w których właściciel zwierzęcia może zostać zwolniony z odpowiedzialności cywilnej:
- Pierwszym jest to potwierdzono, że atak psa został spowodowany przez samą ofiarę. Oznacza to, że ofiara reaguje agresywnie ze strony zwierzęcia, na przykład uderzając je lub maltretując. Przypadki te są rzadkie i stosunkowo trudne do zweryfikowania, zwłaszcza w przypadku śmierci osoby.
- Drugi, że atak następuje w obrębie prywatnej własności należącej do właściciela psa, gdzie obecność potencjalnie niebezpiecznego psa stróżującego lub ochronnego jest prawidłowo wskazana. Na przykład, gdy poszkodowany wtargnie do czyjegoś domu, na którym znajduje się znak ostrzegawczy (z napisem „Uważaj na psa” lub podobnym).