Coridálidos lub opastuna to rodzina owadów o dużych rozmiarach i groźnym wyglądzie. Są lepiej znane w stadium larwalnym niż w stadium dorosłym, z tego prostego powodu, że jest używany jako przynęta na ryby.
Z czego wynika ten groźny aspekt? Czy ma wyjaśnienie obronne, czy jest to coś innego? Ludzie często popełniają błędy, kojarząc pewne zewnętrzne cechy zwierząt z zagrożeniem.
W związku z tym dążymy do ich eliminacji, ignorując ekologiczne znaczenie tego gatunku.. Tutaj rozwiązujemy niektóre z tych wątpliwości i pokazujemy, jak czasami najbardziej groźnie wyglądające zwierzęta są najbardziej potrzebne.
Ogólne informacje na temat Corydalus cornutus, groźnie wyglądający owad
Koridalidy należą do zakonu Megaloptera, który jest dystrybuowany na całym świecie. Jego groźny wygląd wynika z faktu, że samce mają dwie duże szczęki o ostrych kosach.
Są to owady wielkoskrzydłe z wystającymi naczyniami krwionośnymi, które na swojej powierzchni tworzą fascynujące wzory. Skrzydła są zwykle blade lub brązowawe, z różnobarwnymi plamami lub wzorami. Dorosłe osobniki, zarówno męskie, jak i żeńskie, charakteryzują się posiadaniem przyoków jako narządu wzroku.
Rozwój larw
Uważa się je za jeden z najbardziej prymitywnych rzędów owadów holometabolicznych, czyli o całkowitej metamorfozie. Wytwarzają wodne, drapieżne i bardzo długowieczne larwy. Ponadto są największe wśród owadów. W pozostałych stadiach (jajko, poczwarka i dorosły) są naziemne.
Faza larwalna jest najdłuższa w całym cyklu biologicznym, a faza dorosła jest najkrótsza, efemeryczna, mająca zaledwie kilka dni życia.
Larwa rośnie bardzo wolno, a po osiągnięciu pełnego rozwoju (o długości do siedmiu centymetrów) czołga się pod kamieniami brzegu, by przejść do kolejnego etapu. Jak wszystkie owady neuroptera, przemienia się w nimfę w kokonie utkanym z jedwabiu.
Różnica polega na tym, że ich jedwab jest wytwarzany przez wirujący organ, a następnie wydzielany przez odbyt, podczas gdy jedwab motyli pochodzi z gruczołów w ich głowie.
Dorosły osobnik wychodzi po kilku tygodniach i ma rozpiętość skrzydeł, która może sięgać 18 centymetrów.
Groźny aspekt fazy dorosłej
Jego duży rozmiar, w porównaniu z innymi owadami, jest ważnym czynnikiem wywołującym strach u ludzi. Ale to, co naprawdę nadaje mu charakterystyczny, groźny wygląd, to duże szczęki dorosłego mężczyzny. Szczęki, które tak naprawdę służą wyłącznie do trzymania samicy podczas krycia. To znaczy, o ile nie czujesz się zagrożony, nie są one przydatkami używanymi do ataku.
Siálids, megaloptera bez charakterystycznego groźnego aspektu
Sialis lutaria to prymitywny owad, którego larwy żyją od roku do dwóch lat, przebywanie w wodzie, czy to w biegu, czy w stagnacji. Nadal są mięsożernymi larwami, podobnie jak Coridalids. A swoimi potężnymi szczękami w kształcie szczypiec chwytają każde przechodzące zwierzę.
Samice składają jaja na ulistnieniu, na skraju cieku wodnego. Wkładają pojedynczą masę jaj, która może osiągnąć 200 jednostek. Przez całe życie mogą wystawić do 2000.
Larwa ma ciało podzielone na segmenty, każdy z parą połączonych wyrostków.:
- Dwie głowy stanowią szczęki.
- Trzy części klatki piersiowej są używane jako dodatkowe nogi.
- Siedem w jamie brzusznej działa jak skrzela.
Dorosły, który ma długie czułki, niewiele lata, ale jeśli jest zakłócony, biegnie wzdłuż łodyg i liści i fruwa z jednego miejsca na drugie. Jeśli jest spokojny, pozostaje nieruchomy, ze skrzydłami złożonymi na grzbiecie lub przechodzi przez rośliny lub kamienie na brzegu.
W swoim dorosłym życiu, które trwa zaledwie kilka dni, nie żeruje. Jego jedynym celem jest kojarzenie i rozmnażanie, aby dać początek nowej kolonii larw drapieżnych. Gdy samiec zapłodni samicę, jego przeznaczeniem jest zjedzenie przez inne zwierzęta. To samo dzieje się z samicą po złożeniu jaj.
Jak ważne są te ciekawskie owady?
Obecność larw tych gatunków w ciekach wodnych jest wskaźnikiem ich jakości. LWiększość z nich wymaga wód natlenionych bez zanieczyszczeń, chociaż prawdą jest, że przez lata wypracowali sobie pewną tolerancję.
Każdy gatunek wskaźnikowy musi być chroniony, ponieważ pomaga nam to poznać unikalną cechę regionu lub stan ekosystemu. Dlatego bez względu na to, ile zwierzę, priorytet, wygląda groźnie, musi być zachowany jak każdy inny.