Wąż obrożny to nazwa nadana gatunkowiNatrix natrix, ładnie wyglądający wąż, który jest rozprowadzany z Anglii do jeziora Bajkał na Syberii. Wąż ten dominuje w różnych siedliskach, ponieważ ma niesamowitą zdolność adaptacji ekologicznej na wielu poziomach.
Ten ciekawy gad występuje na Półwyspie Iberyjskim, we Francji, we Włoszech i wielu innych krajach europejskich, reprezentuje więc typowy gatunek tego kontynentu. Pomimo współżycia z ludźmi od niepamiętnych czasów, wielu ludzi nie zna tego węża, a może nawet go widzi i obawia się o jego życie.
Nie ma powodu do obaw ponieważ stoimy przed całkowicie obraźliwym zwierzęciem, to co najwyżej wypróżnia się na odważnego, który odważy się go złapać. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym szeroko rozpowszechnionym wężu, zachęcamy do dalszej lektury.
Jak odróżnić ten gatunek?
Niewykluczone, że niektórzy czytelnicy mieszkający w Europie natknęli się na jeden z tych okazów podczas spaceru na dziko, ponieważ np. oficjalne źródła naukowe szacują, że w Niemczech występuje duże zagęszczenie populacji na poziomie 3,6 osobników na hektar. Następnie pokażemy, jak go zidentyfikować:
- Jest to stosunkowo duży gad, gdyż niektóre okazy mogą osiągać dwa metry długości. W każdym razie standardowy rozmiar to 120 centymetrów.
- Jego ubarwienie jest bardzo zmienne, ale powszechne jest to, że ma kolor od ciemnozielonego do jasnobrązowego.
- Przedstawia serię czarnych plam na grzbiecie, pogrupowanych w trzy do sześciu linii, które biegną przez jego ciało.
- Posiada charakterystyczny naszyjnik, biały otoczony czarnymi liniami. Ten wzór głowy nadaje mu unikalną nazwę zwyczajową.
- W każdym razie ta ostatnia jest charakterystyczna dla nieletnich, ponieważ ma tendencję do zanikania, gdy wąż staje się dorosły.
Łatwe do odróżnienia, prawda? Mniej wprawne oczy mogą pomylić tego gada z gatunkiem blisko z nim spokrewnionym, wężem żmijowym (Natrix maura).Jego największą różnicą jest wielkość, ponieważ ten drugi gatunek nigdy nie przekracza 80 centymetrów długości.
Bardzo charakterystyczną cechą tego gatunku jest kołnierz głowowy.
Jakie są twoje nawyki?
Cytowane powyżej źródła podają, że wąż obrożny żywi się głównie dorosłymi płazami (stanowią 60% lub więcej ich diety), a także ryby, kijanki, robaki i inne drobne kręgowce. Ta specjalizacja troficzna wynika z jego wodnych nawyków, ponieważ uwielbia meandrować przez źródła, studnie, jeziora, a nawet cysterny pochodzenia ludzkiego.
To węże o doskonałej zdolności pływania, co powoduje koszmary większości płazów bezogonowych, które udają się do źródeł, aby się ochłodzić lub rozmnażać. Taki jest poziom konkurencji i drapieżnictwa, że niektóre gatunki ropuch, takie jakEpidalea calamitanauczyli się rozpoznawać sygnały chemiczne od tych węży. W ten sposób unikają schronień przesiąkniętych ich zapachem, który bez wątpienia zakończyłby się ich śmiercią.
Jak wiele innych gatunków gadów, wąż pończoszniczy zimuje zimą, ponieważ w miesiącach takich jak styczeń niewiele jest do zaoferowania środowisko o niskich temperaturach, takie jak europejski las. Węże te wychodzą ze swoich nor, gdy wiosenne temperatury rosną i rozmnażają się od kwietnia do maja. W lipcu mają gotowe mioty jaj, które wykluwają się za około 10 tygodni.
Ciekawa strategia obrony
Wężowi z obrożami brakuje jadu, więc musi radzić sobie z omijaniem różnych drapieżników. Dorośli na początku próbują uciekać, ale jeśli są osaczeni, mogą wykazywać szereg spektakularnych zachowań. Oto dwa z nich:
- Jeśli są osaczone, wybierają spiralę do ciała i obniżają głowę, nadając im trójkątny kształt. Następnie zaczynają prychać i symulować ataki z zamkniętymi ustami. starają się naśladować zachowanie i kształt żmij, węże, które są trujące.
- Jeśli wszystkie te wysiłki są daremne, a drapieżnik nie daje się oszukać, uciekają się do bardziej ekstremalnej strategii: udawania martwego. Ten gad wykazuje zachowanie zwane tanatozą, czyli udawanie własnej śmierci, aby napastnik stracił zainteresowanie. Robią to, rzucając głową na ziemię, otwierając usta i ogólnie tracąc napięcie mięśniowe.
Wąż z obrożą: nieszkodliwy i fascynujący
Jak widzieliśmy, nawet najbardziej pozornie pospolite zwierzęta mają fascynujące cechy jeśli przestaniemy ich obserwować. Kto by nam powiedział, że gonty, tak powszechne na tarasach i fontannach, będą wykazywać tak złożone zachowania? Taka jest natura, ponieważ dostarcza narzędzi do maksymalizacji przetrwania wszystkich gatunków w ich naturalnym środowisku.
