Mrówka kula: jak niebezpieczna jest?

Bullet ant to powszechna nazwa gatunku Paraponera clavata. Ten pseudonim wynika z silnego bólu generowanego przez jego ugryzienie, w porównaniu do tego, który wytwarza kula. Według doniesień ofiara doświadcza bolesnego dyskomfortu przez następne 12 do 24 godzin, dlatego jest również znana jako „mrówka 24”.

Oprócz sławy zadawania bólu opisanego jako „czysty, intensywny, genialny” przez amerykańskiego entomologa Justina Schmidta z Instytutu Biologicznego Uniwersytetu Arizony, wyróżnia się również rozmiarami.Ta mrówka mierzy około 2,54 centymetra.

Zgodnie z obecną klasyfikacją mrówka kulista należy do rodzaju Paraponera, z rodziny Formicidae, należące do zakonu Błonkoskrzydłe. Przez długi czas, był to jedyny gatunek tego rodzaju i plemienia, aż do odkrycia pierwszego wymarłego krewnego w 1994 r.. Słynna skamielina, sklasyfikowana jako Paraponera dieteri, Znaleziono ją osadzoną w bursztynie na Dominikanie.

Skamieniała mrówka Paraponera dieteri, istniał we wczesnym miocenie, 15 do 45 milionów lat temu. Dobre zachowanie skamieniałości pozwoliło na wyczerpujące porównania między tymi dwoma gatunkami.

Jak rozpoznać mrówkę pociska?

Te mrówki są godne uwagi ze względu na swoje rozmiary, ponieważ osobniki z kasty robotniczej mogą mierzyć od 1,8 do 3,0 centymetrów. Na pierwszy rzut oka przypominają grube, czerwono-czarne, bezskrzydłe osy. Każda z anten sama tworzy szerokie „V”.

Co więcej, jak wszystkie prymitywne monomorfy, ta mrówka nie wykazuje polimorfizmu w kaście robotników. Królowa jest więc niewiele większa od robotnic. Ważne jest, aby to wiedzieć te mrówki nie są naturalnie agresywne, ale szaleją, gdy bronią gniazda. Kiedy działają defensywnie, podobno wydają przeraźliwy dźwięk, podczas gdy mocno kłują.

Gdzie ryzykujemy przekroczenie ścieżki mrówki kulistej?

Mrówka kulista jest rozprowadzana w całej Ameryce Środkowej i Południowej, powszechnie spotykane w wilgotnej ekostrefie neotropikalnej. Oznacza to, że możemy spotkać te mrówki na obszarze obejmującym Honduras, Salwador, Nikaraguę i Kostarykę, a także rozciągający się na Wenezuelę, Kolumbię, Ekwador, Peru, Boliwię i Brazylię.

Ogólnie rzecz biorąc, kolonie mrówek kulistych znajdują się na obszarach nizinnych, na wysokości od poziomu morza do 750 metrów. Jednak okazy zostały zebrane na wysokości 1500 metrów. Pod względem liczebności kolonia może składać się z kilkudziesięciu mrówek do stu osobników. W związku z tym, jest to mała kolonia w porównaniu z innymi mrówkami.

Ogólnie, te grupy starają się osiedlić u podstaw drzew. Chociaż te drapieżniki są głównie owadożercami, żywią się również sokiem roślinnym i nektarem. Tak więc zwykle robotnicy pracują, przewiercając drzewo w pobliżu gniazda w poszukiwaniu małych stawonogów i nektaru.

Czy istnieje upodobanie do konkretnego drzewa do gniazdowania mrówek?

Badania dotyczące możliwej selektywności mrówki kulistej w stosunku do gatunku drzewa sugerują, że selektywność nie istnieje. Ogólnie, mrówka zasiedli drzewa z przyporami i nektarnikami pozakwiatowymi które zapewniają dostęp do baldachimu lasu.

W dwóch badaniach przeprowadzonych w Kostaryce i na wyspie Barro Colorado znaleziono około czterech gniazd mrówek kulistych na hektar lasu. Na wyspie Barro Colorado, gniazda znaleziono pod 70 gatunkami drzew, 6 gatunkami krzewów, 2 gatunki lian i gatunek palmy. Gniazda najczęściej znajdowały się pod wierzchołkami Faramea occidentalis Tak Trichilia tuberculata, ale te drzewa są również najliczniejsze w tym lesie.

W Kostaryce gniazda były obecne z większą częstotliwością, niż można by oczekiwać na podstawie liczebności drzew Alseis blackiana, Arborea Tabernaemontana, Virola sebifera, Guarea guidonia Tak Oenocarpus mapora.

Przerażające żądło mrówki pocisku: bolesne, ale nie śmiertelne

Wiemy, że wiele os, pszczół i mrówek (zamówienie Błonkoskrzydłe) generują substancje toksyczne lub trujące jako metoda obrony. A) Tak, samice ogromnej większości błonkoskrzydłych rozwinęły żądło na końcu odwłoka. Broń ta stanowi ewolucyjną adaptację kanału składania jaj (infraorder Aculeata).

Warto wiedzieć, że mrówki rodzinne Formicidae atakują na ogół za pomocą ugryzień. Jednak niektóre gatunki, w tym mrówki kuliste, również robią to poprzez żądło. Żądło jednak rzadko jest śmiertelne dla ludzi.

Co sprawia, że ukłucie mrówki pocisku tak bardzo boli?

Ważne jest, aby zwrócić uwagę intensywność bólu spowodowanego ukąszeniem owada zależy od kilku czynników. Na przykład wielkość gryzącego owada, ilość wstrzykiwanego przez niego jadu i, co najważniejsze, właściwości chemiczne składników wywołujących ból.

Wśród najbardziej znanych substancji zawartych w użądleniach mrówek jest kwas mrówkowy, znaleziony w żądle podrodziny Formicinae. Znajdujemy go również w użądleniach pszczół. Ale to nie jedyna substancja, na przykład czerwone mrówki ogniste wstrzykują alkaloid z grupy piperydyn, solenopsynę.

Być może znasz już fizjologiczne działanie niektórych alkaloidów, takich jak morfina, efedryna i nikotyna. Ukąszenia owadów, które uwalniają kwas mrówkowy i alkaloidy, to nic innego jak fala w oceanie bólu od użądlenia kuli mrówki. Toksyną wytwarzaną przez mrówkę kulistą jest poneratoksyna.

Co wiadomo o tej potężnej toksynie?

Poneratoksyna jest Małe białko, które zakłóca funkcję kanałów jonowych sodu. Dysfunkcja tych kanałów zaburza na przykład zdolność komórek nerwowych do przesyłania sygnałów elektrycznych z jednego miejsca do drugiego. Mięśnie ciała potrzebują do swojego funkcjonowania kontroli neuronalnej.

A) Tak, Kiedy czynnik zakłóca funkcję komórek nerwowych, powstaje ból i paraliż. W rzeczywistości istnieje cienka linia między bólem a drętwieniem spowodowanym dysfunkcją komórek nerwowych. Tak więc ta neurotoksyna może powodować fale silnego bólu, zimne poty, nudności, wymioty, a nawet zaburzenia rytmu serca.

Użądlenie może powodować powiększenie węzłów chłonnych (zaburzenia węzłów chłonnych), obrzęk, tachykardię i pojawienie się świeżej krwi w kale ofiar. Dzisiaj, ta toksyna jest badana pod kątem możliwych zastosowań medycznych.

Rytualne używanie ugryzień w społecznościach tubylczych

Warto zauważyć, że niektóre rdzenne populacje Amazonii w Brazylii i Gujanie Francuskiej używają celowego użądlenia tych mrówek. Są to obrzędy inicjacyjne dla dzieci, na początku okresu dojrzewania, a także w ceremoniach uzyskania wyższego statusu społecznego.

W tym celu mrówki są najpierw znieczulane przez zanurzenie ich w naturalnym środku uspokajającym. Następnie szaman chwyta 80 mrówek w rękawiczkach zrobionych z liści, podobnych do rękawicy kuchennej, z żądłami skierowanymi do wewnątrz. Gdy mrówki odzyskują przytomność, dziecko wsuwa ręce w rękawiczki.

Celem tego rytuału przejścia jest utrzymanie rękawicy przez pięć minut. Po zakończeniu ręka i część ramienia dziecka są tymczasowo sparaliżowane z powodu jadu mrówki i może trząść się w niekontrolowany sposób przez kilka dni.

Ciekawie, członkowie tych plemion, którzy praktykują ten rytuał, mają niezwykle długą żywotność. Sugeruje to, że jad może mieć działanie, które w jakiś sposób wzmacnia układ odpornościowy danej osoby.