Mrówka panda (Euspinolia militaris) mrówka aksamitna to błonkoskrzydły owad z rodziny Mutillidae. Pomimo swojego wyglądu przypominającego mrówki, w rzeczywistości jest to osa pasożytnicza.
Rodzina mutylidów, obejmująca ponad 4200 gatunków, charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym. W tej rodzinie tylko samce mają zwykle skrzydła.
Chociaż gatunek został odkryty około 80 lat temu w Chile, był stosunkowo mało zbadany. Wiadomo, że żyje około dwóch lat i woli zasiedlać tereny suche i piaszczyste. Tak więc okazy pandy mrówek zostały zgłoszone w Chile, Argentynie, części Meksyku i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Przebrany do inwazji: przystosowania do bycia wojownikiem
Mrówka panda ma różne przystosowania, które pozwalają jej wykorzystywać inne agresywne owady i czynić z nich swoich żywicieli. Po pierwsze, potężny egzoszkielet to pierwsza ochrona podczas inwazji gniazd owadów żądlących.
Co więcej, natura zapewnia, że tylko najsilniejsze rozmnażają się, ponieważ podczas kopulacji podczas lotu wybierane są największe samce.
Z drugiej strony brak skrzydeł u samicy pozwala jej na eksplorację przyszłego domu jej jaj drogą lądową. To przedłużające się poszukiwania obnażają samicę, ale jest przygotowana.
Aby wypełnić swoją misję, mrówka panda wykorzystuje swój niezwykły repertuar obronny, w tym potężne żądło, ostrzegawcze piski, odstraszające ubarwienie, ślad chemiczny i różnorodne taktyki unikowe. Następnie opowiemy o nich.
Niepowtarzalny wygląd mrówki pandy
Najbardziej uderzającą cechą mrówki pandy jest jej ubarwienie, które przypomina misia pandy. Owad jest aksamitnie biały na głowie z wyjątkiem oczu, z czarno-białymi plamami na ciele.
Ta uderzająca kolorystyka jest aposematyczna, służąc jako ostrzeżenie dla drapieżników przed ich bolesnym i potężnym użądleniem.
U obu płci czułki i nogi pokryte są krótkimi, czarnymi kolcami. Jednak gatunek ten ma wyraźny dymorfizm płciowy. Zwykle ich rozmiar sięga około 0,8 centymetra, przy czym samce są znacznie większe niż samice. Ponadto tylko samce mają skrzydła, które są wąskie i przezroczyste.
Z drugiej strony dorosłe samice, które są naziemne, przypominają mrówkę pod względem budowy ciała i zachowania.Dodatkowo wyposażone są w żądło i trujące gruczoły, które dają im potężne żądło.
Przerażająca sława pandy mrówki
W tym gatunku nielotne samice używają swojego żądła, zaopatrzonego w silną truciznę, do obrony przed wrogami. Jego ugryzienie jest przystosowaniem, które pozwala mu stawić czoła innym agresywnym gatunkom podczas inwazji na ich gniazda.
Czasami gryzą ludzi i duże pasące się zwierzęta. W rzeczywistości, w języku angielskim są znane pod wspólną nazwą krowa - zabójca (zabójca krów), za bolesne, ale nie śmiertelne ukłucie.
Mrówka panda jest parazytoidem
Aby rozwiązać ten problem, należy znać cykl życia mrówki pandy. Podczas lotu samce identyfikują samice i unoszą je w powietrze, aby kopulować.
Po kryciu samica składa jaja w każdym poczwarce w gnieździe innych owadów, takich jak pszczoły czy osy. Podczas wylęgu larwy żywią się żywicielami. Każda samica może złożyć do 2000 jaj w ciągu swojego dwuletniego cyklu życia.
Tak więc ten gatunek, podobnie jak inne parazytoidy, wytwarza larwę, która żywi się larwami gospodarza. Ta dynamika nakreśla ciągłą i skomplikowaną walkę między producentami zasobów a wyzyskiwaczami, których przetrwanie zależy od tych samych zasobów.
Karmienie mrówek pandy
Dorosłe mrówki pandy są samotnikami, co oznacza, że nie tworzą żadnych kolonii. Samice żywią się głównie nektarem, ale czasami polują na mrówki, gąsienice lub poczwarki/larwy. Samce żywią się głównie nektarem.
Stridulacja: dźwięk udręki
Ogólnie rzecz biorąc, ten gatunek owada milczy. Niemniej jednak, wydaje osobliwe, wysokie, wibrujące i piszczące dźwięki, gdy są zakłócone, co jest znane jako stridulacja. To zachowanie, które przyjmują różne stawonogi, wynika z pocierania dwóch sztywnych części ciała.
Ponadto obie płcie kłócą się. Należy zauważyć że ekologiczna rola stridulacji u tych owadów jest niejasna. Mimo to zaproponowano, że dźwięki te mogą działać jako ostrzeżenia obronne i/lub sygnały godowe.
W tym sensie raport naukowy z 2022-2023 r. wykazał, że stridulacja tego gatunku różni się od innych rodzajów tej samej rodziny owadów.
Emitowane dźwięki alarmowe zawierały więc składowe widmowe o wysokiej częstotliwości, w zakresie ultradźwiękowym. Przydatność tych sygnałów nie jest do końca znana.
Nie tylko te osy krążą. Typowym przykładem jest świerszcz domowy i jego uderzająca piosenka.
Pojawia się teoria
Według opinii ekspertów, dźwięki te mogą być sygnałami ostrzegawczymi dla naturalnych drapieżników.
Przyszłe badania będą niewątpliwie dotyczyć efektu obronnego strydulacji pand mrówek przeciwko gadom i gryzoniom. Jeśli to prawda, zapewniłoby to cenny wgląd w jego potencjalną rolę w komunikacji międzygatunkowej.
Po pierwsze, mrówki aksamitne są fascynujące ze względu na jaskrawe kolory, dymorfizm płciowy, długowieczność i często szalony poziom aktywności. Z drugiej strony są frustrujące, ponieważ ewolucyjne znaczenie tych cech nie jest łatwe do wykazania.
