grizzly (Ursus arctos)może wydawać się śmiertelnym ssakiem, bo kiedy siada na dwóch nogach, nawet najbardziej nieustraszony człowiek czuje się przerażony. Pomimo imponującego wyglądu, obserwowanie niedźwiedzi opiekujących się swoimi dziećmi jest zarówno poruszającym, jak i ewolucyjnie fascynującym widokiem.
Oprócz naturalnych instynktów presja ewolucyjna skłoniła niedźwiedzie do przyjęcia nowej taktyki, aby uniknąć niebezpieczeństw stwarzanych przez gatunek ludzki. Jeśli chcesz wiedzieć, jak niedźwiedzie opiekują się swoimi dziećmi w zglobalizowanym świecie, zachęcamy do dalszej lektury.
O niedźwiedziu brunatnym
Zanim zagłębimy się w taktykę macierzyńską tego gatunku, musimy poznać niektóre z najważniejszych faktów na temat niedźwiedzia brunatnego. Mamy do czynienia z ssakiem z rodzinyUrsidaeco jest typowe dla Eurazji i Ameryki Północnej. Ma dość wyraźny zakres morfologiczny, ponieważ jego długość waha się od półtora metra do 2,95 metra, a waga od 100 kilogramów do 675 kilogramów.
Te zwierzęta są wszystkożerne, ponieważ mają w aparacie żuchwowym cztery ostre kły typowe dla mięsożerców, ale także siekacze i trzonowce odpowiednie do cięcia ziół i łodyg.
Pod względem rozrodu niedźwiedzie rozmnażają się między majem a lipcem, a ciąża trwa około dwóch miesięcy. W okresie opieki rodzicielskiej często zdarza się, że samice podróżują w zarodkach rodzinnych ze swoimi młodymi (od jednego do trzech młodych, chociaż ponad połowa grup składa się z dwóch młodych i matki). W tym okresie, który trwa około półtora roku, dystrybuują swoją działalność w następujący sposób:
- Ponad 60% czasu spędza się na poszukiwaniu pożywienia.
- 22% odpowiada ruchom rodziny, zwykle związanym z działalnością żerniczą.
- Bardzo mało czasu inwestują w przerwy (9,4%), w procesy karmienia piersią (1,2%), a najmniej robią to na zabawę (1%).
Nowe techniki dostosowane do nowych czasów
Pomimo odcisku genetycznego posiadanego przez różne gatunki zwierząt, przystosowują się do środowiska i jego różnych zmian. Następnie pokażemy, jak niedźwiedzie opiekują się swoimi dziećmi w środowisku mocno zmodyfikowanym przez człowieka.
Niedźwiedzie wykorzystują ludzi jako „barierę”
Badanie opublikowane w czasopiśmie Royal Society pozwoliło na odkrycie nietypowego zachowania niedźwiedzi z młodymi. Niesamowicie, kobiety z dziećmi (położone w Szwecji) zbliżają się do jąder ludzkiej populacji, aby uniknąć agresji ze strony samców.
Samce niedźwiedzi brunatnych często decydują się zabić młode samice, z którymi nie rozmnażały się, ponieważ możliwe jest, że będzie ona bardziej podatna na seks w krótszym czasie. Dlatego wybór odpowiedniego siedliska przez matkę niedźwiedzicy będzie miał bezpośredni wpływ na przeżycie jej potomstwa.
W tym studiu Okazało się, że najbardziej udane matki to te, które wybrały siedliska bliskie ludziom.Wybierają tereny w pobliżu skupisk ludności z wystarczającą roślinnością, aby chronić siebie i swoje rodziny, ponieważ samce w rui nie zapuszczają się tak daleko od bujnych lasów. Więc te dzielne matki używają nas jako tarczy chroniącej ich młode przed śmiercią.
Niedźwiedzie dłużej opiekują się swoimi dziećmi w obawie przed polowaniem
Nie wszystkie interakcje niedźwiedzia brunatnego z ludźmi są pozytywne, ponieważ badanie opublikowane w czasopiśmie Nature Commons wykazało, że czas trwania młodych z matką wydłużał się wraz z obecnością myśliwych.
Samice zwykle opiekują się swoimi młodymi przez półtora roku, ale dane pokazują, że okres ten może wydłużyć się do 2,5 roku, zwłaszcza na obszarach, gdzie polowanie zagraża ich przetrwaniu. Zgodnie z prawem matki, którym towarzyszą młode, są chronione przed polowaniem, więc im dłużej pozostają ze swoim potomstwem, tym bardziej wzrosną ich szanse na przeżycie.
To jest wyraźny przypadekkompromis ewolucyjne, ponieważ im dłużej samice przebywają z młodymi, tym mniej będą w stanie się rozmnażać, ale tym dłużej będą żyć.
Ryzyko polowania u samicy jest czterokrotnie wyższe, gdy idzie sama, niż gdy towarzyszą jej dzieci.
Dwie strony medalu
Jak widzieliśmy, ludzie mogą być zarówno pożyteczni, jak i szkodliwi dla samicy niedźwiedzia brunatnego z młodymi. Choć te mechanizmy adaptacyjne są fascynujące, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że jako gatunek jest to problematyczne nasza działalność jest tak szkodliwa, że powoduje zmiany w zachowaniach przodków innych gatunków.