Lampyrids makijaż rodzina owadów Coleoptera (Coleoptera: Lampyridae) które wytwarzają światło. Mają szeroki zasięg geograficzny, z wyjątkiem ekstremalnie zimnych miejsc, takich jak Biegun Północny, Antarktyda, skrajna północ Kanady i Syberia.
Do tej pory na całym świecie znanych jest około 2000 gatunków. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tych enigmatycznych i fantastycznych bezkręgowcach, zachęcamy do dalszej lektury.
Rodzina światła
Ponieważ jest tak liczna w gatunkach, ta rodzina nie była intensywnie badana. W rzeczywistości, jego klasyfikacja taksonomiczna jest nadal niejasna. Rozpoznawanych jest jednak pięć głównych podrodzin.
Jak zwykle dla chrząszczy, odmiany, które można znaleźć, są zdumiewające. Niektóre gatunki latają, inne nie. Podczas gdy niektóre z tych owadów mają kolory ziemi, inne są ozdobione czerwonymi, żółtymi i zielonymi detalami.
To ważne, żeby to podkreślić W stanie larwalnym wszystkie świetliki świecąW rzeczywistości są one znane jako świetliki. Jednak jako osobniki dorosłe niektóre gatunki w ogóle nie świecą.
Te cudowne owady kojarzone są z magią i mitami w wielu częściach świata i kryją w sobie niesamowite tajemnice biologiczne.
Biolumuniscencja minoga to reakcja chemiczna
Zasadniczo system bioluminescencyjny minoga składa się z substratu, lucyferyny, który jest związkiem chemicznym benzotiazolu. Substrat ten ma konformację podobną do kwasu tłuszczowego, kwasu arachidonowego.
W obecności innego wysokoenergetycznego związku, ATP i tlenu, lucyferyna przekształca się, wytwarzając niestabilny wysokoenergetyczny związek pośredni. Związek ten szybko uwalnia energię w postaci fotonów i zamienia się w stabilny produkt.
Po drugie, system produkcji światła nie byłby skuteczny bez katalizatora, lucyferazy, który jest białkiem. Enzym ten przyczepia się do podłoża i zapewnia idealne środowisko chemiczne do zajścia reakcji.
Lampyrids mogą świecić różnymi kolorami
Chociaż zwykle świetliki kojarzą nam się z zielono-żółtym światłem, prawda jest taka, że każdy gatunek ma swój kolor. Niektóre świecą na niebiesko lub zielono, a inne na pomarańczowo lub żółto.
Powód? enzymy lucyferazy w różnych gatunkach nie są identyczne. Tak więc, w zależności od środowiska, które dostarcza enzym, światło jest generowane przy takiej czy innej długości fali.
Warto to wiedzieć wiele różnych gatunków opracowało własne systemy bioluminescencji. W rzeczywistości w przyrodzie występuje ponad tuzin luminescencyjnych procesów chemicznych. Wskazuje to, że system ten jest wynikiem zbieżnej ewolucji, która miała miejsce w różnych grupach organizmów.
Bioluminescencja jest więc zjawiskiem występującym między innymi u bakterii, grzybów, jednokomórkowych protistów, koelenteratów, robaków, mięczaków, głowonogów, skorupiaków, owadów, szkarłupni, ryb i meduz.
Każdy gatunek emituje światło o określonym wzorze
Podczas zalotów następuje wymiana błysków między samcami a samicami. Latają tylko samce, więc samice z ziemi reagują lub nie na błyski samców. W końcu samiec zbliża się do samicy, która zareagowała na sygnał, w celu krycia.
Strategicznie każdy gatunek opracował własny wzór lub sekwencję błysków. Jest to ważne w przypadku gatunków, które dzielą to samo siedlisko.
Błyski każdego gatunku różnią się kolorem, czasem trwania, liczbą miga, odstęp czasu między nimi, porę nocy, w której są aktywne oraz schemat lotu. Czy to nie zaskakujące?
W niektórych siedliskach minogi synchronizują swoje błyski
W niektórych przypadkach, jak u gatunku azjatyckiego i amerykańskiego, Photinus carolinussetki świetlików zsynchronizują swoje wzory świecenia.
Uważa się, że to zachowanie daje im pewną przewagę w znajdowaniu samic, gdy w tym samym miejscu jest wiele świetlików. Spektakl jest tak wspaniały, że się odwrócił miejsca, w których to się dzieje w potężnych miejscowościach turystycznych.
Przebłyski reakcji zalotów mogą być pułapką
Chociaż minogi wydają się nam „słodkie”, prawda jest taka, że są drapieżnikami. Z tego powodu chętnie zaatakują robaki, ślimaki, larwy i wszelkie fruwające owady, jeśli nie ma pyłku do jedzenia.
Co ciekawe, świetliki samice gatunku Photuris przyciągają samce innego gatunku Fotyn, naśladowanie wzorów Lampa błyskowa wykorzystywane przez samice swojego gatunku. Kiedy samiec podejdzie wystarczająco blisko, samica Photuris, dwukrotnie większy, atakuje go i zjada.
Oszuści są powszechne na większości łąk świetlików, w rzeczywistości także samce Photuris mogą pełnić rolę oszustów.
Jak unikają drapieżników?
Z pewnością gatunki nietoperzy, ropuch i pająków potrafią wykryć świecenie świetlika. Jednak ten owad i jego larwy nie są tak bezradni, jak mogłoby się wydawać.
Kiedy zostanie zaatakowany przez drapieżnika, niektóre świetliki wydzielają krople krwi (hemolimfy) w procesie zwanym „krwawieniem odruchowym”. Krew zawiera substancję chemiczną, która jest nieprzyjemna, a nawet toksyczna dla wielu drapieżników. Są to steroidy pironowe (lucibufaginy), które są związkami trującym.
W rezultacie wiele drapieżników szybko uczy się unikać świetlików i świecących w ciemności stworzeń. Z tego powodu larwy wszystkich minoga i ich jaja świecą w ramach strategii aposematyzmu.
Lampyridy znikają
Pomimo światowej ciekawości świetlików, istnieje niewiele podręczników historii naturalnej, przewodników terenowych lub stron internetowych, które uczą nas o nich więcej. Istniejąca treść może mieć dziesiątki lat.
Bardzo ważne jest, aby zidentyfikować i pracować, aby chronić zagrożone gatunki świetlików na całym świecie. Aby osiągnąć te cele, należy ocenić stan ponad 2000 gatunków. Ustal także kluczowe zagrożenia i kwestie ochrony w różnych regionach geograficznych.
Do tej pory masowe stosowanie insektycydów i zmiana klimatu były czynnikami przyspieszającymi niszczenie ich naturalnych siedlisk. Liczy również zanieczyszczenie światłem, które uniemożliwia ich zaloty i reprodukcję. Wreszcie, są one również dotknięte wychwytywaniem gatunku w celu komercyjnego wykorzystania ich lucyferazy.
