Nazwa zwyczajowa „pacu” jest używana do określenia kilku gatunków wszystkożernych ryb słodkowodnych z rodziny Serrasalmids, rzędu Characiformes. Ta rodzina grupuje ponad 90 gatunków w 16 rodzajach.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tych fascynujących rybach o niezwykłych zwyczajach, zachęcamy do dalszej lektury. Odkryjesz, że w naturze nic nie jest tym, czym się wydaje.
O Serrasalmidach
Należy zauważyć, że rodzina Serrasalmidae można podzielić na trzy klady:
- klad pacu, złożony z gatunki żywiące się owocami i nasionami.
- Klade Myleus, który żywi się roślinami, owocami i nasionami.
- Grupa prawdziwych piranii, która jest bardziej zróżnicowana i obejmuje gatunki wszystkożerne i mięsożerne.
Ta rodzina ryb jest endemiczna dla ciepłych rzek w całej Ameryce Południowej.. Bez wątpienia dzikość piranii napędza wszelkiego rodzaju popularne historie, legendy i fantazje.
Należy zauważyć, że dieta piranii jest zróżnicowana, pomimo powszechnego przekonania, że są one wyłącznie mięsożerne. Prawda jest taka, że ich pożywienie jest bardzo zróżnicowane w zależności od pory roku i gatunku.
Klasyfikacja w rodzinie serrasalmidów
W rodzinie Serrasalmidów najbardziej znanym gatunkiem są piranie. Jednak rodzina ta jest bardzo dobrze reprezentowana w innych gatunkach wykorzystywanych w rybołówstwie rzecznym. Na przykład cachamy, pacupeby, caribes, guacaritos, pirambeby, szczypce i pañas.
W rzeczywistości atrybuty, które służą do klasyfikowania ryb w tej rodzinie to twoje zęby i twoje nawyki żywieniowe. Po pierwsze, gatunki znane jako piranie mają ostre, ostre jak brzytwa zęby.
Z drugiej strony gatunki znane jako pacúes mają bardziej kwadratowe i proste zęby. Co ciekawe, przypominają zęby ludzkie. Pacúe, w przeciwieństwie do piranii, żywią się głównie materią roślinną, a nie mięsem czy łuskami.
Niektóre piranie są fakultatywnymi owocożercami
Przede wszystkim ta rodzina ryb wyróżnia się tym, że jego sposób żywienia opiera się wyłącznie na ugryzieniu. Ta cecha jest szczególna, ponieważ większość ryb żywi się przez ssanie.
W rzeczywistości różne gatunki serrasalmidów żywią się różnymi rodzajami zdobyczy zwierzęcych i roślinnych. W ten sposób jedzą ryby, płetwy, łuski i małe kręgowce. Niemniej jednak, niewielu wie, że jedzą także rośliny, kwiaty, owoce, nasiona i glony.
Ryby Pacu są roślinożernymi krewnymi piranii
To fakt że biologia piranii i pacúes jest mało zbadana i często fałszywie przedstawiane. Na przykład bardzo mało wiadomo, że pacúe, jako ryby roślinożerne, są głównymi rozsiewaczami nasion w zalanych lasach. Z tego powodu odgrywają rolę w kształtowaniu lasów.
Według badań zębów z okazów kopalnych istnieją dowody na to, że początkowo wszystkie ryby serrasalmid były roślinożercami. W tej rodzinie pacúe zachowały zdolność do miażdżenia nasion / twardych orzechów, podczas gdy gatunki piranii stały się mięsożerne.
Pacu kontra pirania: poznasz ich po ugryzieniu
Interesująca jest informacja o niedawnym badaniu, które zarejestrowało siłę ugryzienia roślinożernych i mięsożernych gatunków z rodziny serrasalmids. Wyniki wskazują, że mięsożerne piranie mają silniejszy kęs niż roślinożerne pacu..
Jest to związane z bardziej rozwiniętymi mięśniami i tym, że kształt szczęki zapewnia lepszy system dźwigni. Ponadto badanie wykazało, że kęs tych ryb ma dobre podobieństwo z kąsaniem ssaków.
Z jednej strony w Szczęki piranii działają jak nożyczki w podobny sposób do mięsożernych ssaków (wilki, lwy morskie, koty itp.). We wszystkich zgryz faworyzuje cięcie, ponieważ nie wszystkie zęby jednocześnie wnikają w zdobycz.
Z drugiej strony w rybie Pacu szczęki są ułożone tak, aby działały jak imadło. Oznacza to, że okluzja zębów jest jednoczesna, co sprzyja zmiażdżeniu. Dotyczy to również ssaków roślinożernych, takich jak krowy i konie.
Dlaczego wiedza o ukąszeniach tej rodziny ryb ma znaczenie?
Ogólnie rzecz biorąc, w kontekście biologii ewolucyjnej wiedza ta pomaga nam zrozumieć historię tej grupy taksonomicznej. W szczególności, jak udało im się przejść z diety roślinożernej na mięsożerną.
Teraz wiemy, że uzębienie każdej grupy jest inne: ostre zęby piranii i zęby trzonowokształtne w pacusach. Ale dodatkowo zmianę diety u piranii można wytłumaczyć zróżnicowaniem wielkości mięśni i kształtu żuchwy.
Należy zauważyć, że istnieją szczególne gatunki, takie jak karaibski pomfret (Pygopristis denticulata) który ma cechy piranii i pacúes.
Kolejna ciekawostka, która wyróżnia ryby roślinożerne i mięsożerne z tej rodziny, jest to, że tylko mięsożercy wydają dźwięki.
Milczenie ryb pacu przed wołaniem piranii
Z pewnością liczne gatunki ryb wydawać dźwięki podczas oddziaływań rozrodczych i agonistycznych. Wydaje się jednak, że mechanizmy, dzięki którym ryby wydają dźwięki, ewoluowały niezależnie u różnych taksonów. Z tego powodu badania porównawcze są trudne do przeprowadzenia.
W rodzinie serrasalmidów ewolucja mechanizmów dźwiękowych może być wynikiem procesu zwanego eksaptacją. Oznacza to, że nastąpiła modyfikacja istniejących struktur, które początkowo pełniły inne funkcje.
Tak więc w gatunkach piranii z rodzajów Catoprion Tak Pygopristis, mięśnie pierwotnie używane w lokomocji są używane do dźwięku.
Dokładniej, u tych gatunków mechanizm wytwarzania dźwięku obejmuje włókna mięśniowe, które u ich roślinożernych krewnych funkcjonują w pęcherzu pławnym.
Ponadto te mięśnie u piranii są bardziej rozwinięte, a ich unerwienie obejmuje więcej nerwów rdzeniowych. Przypuszcza się, że te cechy zwiększają zdolności wywoływania tych gatunków.
Zdaniem ekspertów u serrasalmidów pojawianie się wokalizacji tonalnych wydaje się być równoległe do: ewolucja drapieżnego zachowania piranii. Komunikacja akustyczna może być istotna podczas konfrontacji międzygatunkowych.
Istotna różnica
Jak widzieliśmy, pomimo pewnego podobieństwa morfologicznego, pacúe i mięsożerne piranie są drastycznie różnymi zwierzętami.
W naturze nic nie jest tym, czym się wydaje, ponieważ ryba, która może nam przypominać śmiertelnego drapieżnika, w rzeczywistości może być spokojnym roślinożernym zwierzęciem rozsiewającym nasiona.
