Śmierć to drażliwy, ale nieunikniony problem, ponieważ jeśli wszystkie żywe istoty na planecie mają coś wspólnego, to w pewnym momencie musimy się z tym pogodzić. Jeśli istnieje „przekleństwo” człowieka, to w każdym razie to jesteśmy jedynymi żywymi istotami, dla których jesteśmy pewni, że nasze życie się skończy, który do tej pory nie był testowany na pozostałych zwierzętach.
Dlatego egzystencjalizm i inne pytania filozoficzne są nurtami zarezerwowanymi tylko dla myśli ludzkiej. Ale czy psy są świadome śmierci? Jak reagujesz na utratę bliskiej osoby? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten smutny, ale ciekawy temat, zachęcamy do dalszej lektury.
O końcu życia
Według Królewskiej Akademii Języka Hiszpańskiego (RAE) śmierć definiuje się jako ustanie lub zakończenie życia. Z bardziej biologicznego punktu widzenia możemy powiedzieć, że umieranie jest efektem końcowym, który wynika z wygaśnięcia procesu homeostatycznego (czyli zdolności do utrzymania wewnętrznej równowagi) u żywej istoty, a wraz z nim końca życia …
Niestety śmierć wykracza daleko poza brak równowagi komórkowej. Brak ukochanej osoby dla tych, którzy pozostają, przekształca się w pustkę, ból, poczucie nierzeczywistości i brak akceptacji, że nie ma już kogoś, kto był częścią naszego życia.
Choć może się to wydawać nieprzyjemne, musimy się z tym pogodzić Ludzie nie są przygotowani na zrozumienie śmierci w całości.
Ale co z psami? Czy psy są świadome śmierci? Tęsknisz za ukochaną osobą, gdy znika? Następnie pokazujemy odpowiedź z dowodami naukowymi.
Czy psy są świadome śmierci?
Nie możemy mieć pewnej odpowiedzi na to pytanie. Empiryczne udowodnienie, że pies rozumie śmierć, jest co najmniej złożone. Na podstawie badań naukowych odkryto, że psy opłakują stratę (żałobaw języku angielskim) bliskiej osoby.
Amerykańskie Towarzystwo Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt (ASPCA) przeprowadziło badanie na ten temat w 1996 roku. W tym badaniu monitorowano różne stany emocjonalne u psów, które doświadczyły utraty psiego towarzysza. Wyniki były następujące:
- 36% psów wykazało znaczną utratę apetytu po śmierci psa, który im towarzyszył.
- 11% z nich odmówiło jedzenia w każdej sytuacji.
- 63% psów wykazywało różnice w ich wokalizacji. Niektórzy wyli znacznie głośniej, inni ciszej.
- Niektóre psy więcej spały, inne cierpiały na bezsenność. Wiele psów zdecydowało się na zmianę miejsca spoczynku po śmierci swojego towarzysza.
- Psy, które przeżyły śmierć swoich towarzyszy, na ogół bardziej potrzebowały czułości ze swoimi opiekunami.
Badanie to wykazało, że 66% monitorowanych psów doznało czterech lub więcej zmian behawioralnych związanych ze śmiercią bliskiej osoby. Dlatego nawet jeśli nie wiemy, czy psy są świadome śmierci, czy nie, tak, jasne jest, że ponoszą stratę.
Co się stanie, gdy opiekun umrze?
Inne źródła wskazują, że oprócz cierpienia z powodu straty innego psa, psy mogą mieć naprawdę złe chwile, gdy ich opiekun umrze.Szacuje się, że około dwa na trzy psy cierpią na objawy lęku separacyjnego, gdy ich właściciel znika. Wśród najczęstszych objawów znajdują się:
- Utrata energii i brak zainteresowania grami i działaniami stymulującymi.
- Więcej czasu na odpoczynek i ograniczenie interakcji społecznych z innymi członkami rodziny.
- Utrata masy ciała i anoreksja.
Jak widać, objawy bólu po utracie opiekuna są bardzo podobne do tych, które pojawiają się po śmierci innego psiego towarzysza. Niektóre psy będą w stanie przezwyciężyć ten traumatyczny epizod i nawiązać nowe więzi z innymi osobami, podczas gdy inne mogą wymagać profesjonalnej opieki, aby zwalczyć depresję.
Ból naturalny
Jak widzieliśmy w tych liniach, chociaż nie ma dowodów na to, że psy są świadome śmierci, jasne jest, że odczuwają jej skutki. Dlatego też w przypadku utraty jednego z domowych pupili obowiązkiem opiekuna jest obdarzenie psa jeszcze większą czułością, spędzenie z nim większej ilości czasu oraz dostarczenie otoczeniu jeszcze więcej bodźców podczas jego nieobecności.
Śmierć, ogólnie rzecz biorąc, jest drażliwym problemem dla wszystkich, ponieważ jest to proces naturalny, ale niewyobrażalny dla większości ludzi. Najważniejszą rzeczą jest, aby zawsze mieć jasność, że ból ustępuje pamięci, a że żywa istota na zawsze pozostanie w pamięci tych, którzy kiedyś ją kochali.
