Przystań vaquita, (Zatoka Foceny), jest jednym z sześciu gatunków waleni zębatych (morświnów), które tworzą rodzinę phocenidae. Stanowią najmniejszą grupę waleni, więc w stadium dorosłym vaquita nie przekracza 150 centymetrów i 50 kilogramów.
Jeśli chodzi o siedlisko, gatunek ten ma bardzo ograniczony zasięg, ponieważ znalezione tylko w rezerwacie Upper Gulf of California, w Meksyku. Sezonowo wody tej zatoki różnią się znacznie temperaturą: od 14 do 36 stopni Celsjusza od stycznia do sierpnia.
W ten sposób marina vaquita wyróżnia się ważnymi przystosowanie do tolerowania dużych rocznych wahań temperatury. Większość focenidów ogranicza się do życia w zimnych wodach, poniżej 20 stopni Celsjusza.
Jak odróżnić przystań vaquita?
Cechą charakterystyczną tego gatunku jest nieprzeciętny wygląd ust. Co więcej, górna część ciała jest ciemnoszara, podczas gdy brzuch jest prawie biały lub jasnoszary. Płetwy są proporcjonalnie większe niż u innych morświnów.
Jeśli chodzi o profil rostralny, pod wieloma względami jest on tępy. Marina vaquita wygląda jak morświn Phocoena phocoena, z wyjątkiem tego, że vaquita jest cieńsza.
Zostało to wyjaśnione w cieplejszym środowisku: szczupła sylwetka zwiększa stosunek powierzchni do objętości, sprzyjanie rozpraszaniu ciepła. U tego gatunku argument ten został również użyty do wyjaśnienia istnienia większych przydatków.
Zatoka Kalifornijska jest domem dla bardzo pożądanej ryby totoaba (Totoaba macdonaldi) znany jako biały krakacz lub chrapanie. Niestety morświn vaquita i totoaba są podobne pod względem wielkości i kształtu, dlatego często są mylone. Oba gatunki są zagrożone wyginięciem.
Zachowanie vaquitas morskich
Ten zagadkowy gatunek jest bardzo nieśmiały i nieczęsto widuje się, jak skacze jak delfiny po powierzchni morza, bo po prostu wynurzyć się na kilka sekund, aby wziąć oddech. Wiadomo, że vaquita żyje płytko, to znaczy mniej niż 50 metrów.
Jeśli chodzi o ich nawyki żywieniowe, ich dieta składa się z różnych ryb doskonałokostnych i kałamarnic, które znajdują się w pobliżu powierzchni wody. Chociaż niektóre badania podają, że jest samotny, zaobserwowano w małych grupach do 8-10 osobników.
Podobnie jak wiele innych focenidów, morświn vaquita używa sonaru jako środka komunikacji i nawigacji w swoim środowisku.
Vaquity u bram zagłady
Według rejestru Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) gatunek ten jest klasyfikowany jako „krytycznie zagrożony” (CR).
W rzeczywistości vaquita jest najbardziej zagrożoną walenią: w 2017 r. policzono tylko 18 dojrzałych osobników, więc zobaczenie żywego okazu tego gatunku jest prawie niemożliwe.
Często, vaquity morskie są łapane w sieci rybackie przeznaczone dla innych zwierząt morskich. Na przykład w sieciach skrzelowych dla krewetek lub totoaba. W rzeczywistości śmiertelność w sieciach została uznana za najpoważniejsze i bezpośrednie zagrożenie dla przetrwania tego zwierzęcia.
Inne potencjalne zagrożenia, które zostały sugerowane, obejmują depresję wsobną, narażenie na pestycydy i zmiany ekologiczne w wyniku zmniejszonego przepływu rzeki Kolorado.
Co wiadomo o rozmnażaniu morświna vaquita?
Rozmnażanie morświna vaquita jest synchroniczne, a zatem porody występują od końca lutego do początku kwietnia. Ponadto uważa się, że dojrzałość płciową osiąga się w wieku od trzech do sześciu lat.
Gatunek ten jest również znany jako niemonogamiczny, ponieważ samce kojarzą się z jak największą liczbą samic. Ponadto samice mają tylko jedno cielę na ciążę, a laktacja trwa krócej niż rok. Vaquity mogą mieć cykle rozrodcze trwające dwa lub więcej lat.
Czy jest nadzieja?
Zdolność małej populacji do odbudowy po poważnym spadku, jest pod silnym wpływem biologii reprodukcyjnej.
Niestety niewiele wiadomo o wielu kluczowych parametrach rozrodczych tego gatunku. W każdym razie, vaquita wciąż jest w centrum nadziei, dopóki żyje wystarczająca liczba okazów.
