Niedawne badania udokumentowały różnorodność gatunków dzikich zwierząt, które ponownie zasiedliły strefę niezamieszkaną lub „strefę ewakuacyjną” Fukushimy w Japonii, pomimo obecności skażenia radioaktywnego.
Choć może się to wydawać zaskakujące, katastrofa może po pewnym czasie doprowadzić do życia. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zachęcamy do dalszej lektury.
Ciekawe badanie
W badaniu zebrano dane fotograficzne z trzech obszarów badawczych, w których zlokalizowano 106 aparatów:
- Obszary o wysokim stopniu skażenia, bez obecności człowieka.
- Strefy skażenia średniego poziomu, ograniczone do ludzi.
- Obszary zamieszkałe przez ludzi.
Na tych zamieszkałych terenach ludziom pozwolono zostać z powodu bardzo niskiego poziomu promieniowania w otoczeniu.
Tak więc ten pierwszy raport pokazuje, że po ewakuacji ludzi liczebność wielu gatunków dzikich zwierząt wzrosła.
Radioaktywność nie jest czynnikiem, który ma największy wpływ
Dla porównania poziomy promieniowania i geografia regionu wykazały niewielki wpływ na rozmieszczenie i liczebność dzikich gatunków w regionie Fukushima.
Na podstawie tych analiz wyniki raportu wskazują, że poziom aktywności człowieka, wyniesienie terenu oraz rodzaj siedliska były główne czynniki wpływające na liczebność ocenianych gatunków.
Co zaskakujące, naukowcom udało się zidentyfikować 20 gatunków w strefie niemieszkalnej, w tym następujące zwierzęta:
- Dziki.
- Zając japoński (Lepus brachyurus).
- Makaki (Macaca fuscata).
- BażantyPhasianus versicolor).
- Lisy (vulpes vulpes)
- Szop praczNyctereutes procyonoides), który jest spokrewniony z lisem.
Dziś zobaczymy niektóre z tych gatunków ssaków, którym udało się skutecznie skolonizować obszar katastrofy.
Dzik: najliczniejszy dziki gatunek w Fukushimie
Dzik był nawet czterokrotnie liczniejszy w strefie wykluczenia Fukushimy w porównaniu do obszaru kontrolowanego przez człowieka. Na całym świecie nadmierne polowania, eksploatacja rolnicza i niszczenie siedlisk podzieliły zasięg dzików.
Istnieją doniesienia, które dokumentują, że zmiany w użytkowaniu tego terytorium umożliwiły jego ekspansję w ciągu ostatniego stulecia i rekolonizację dużych obszarów Europy, takich jak Finlandia, Szwecja i Anglia.
Widocznie, zamieszkiwanie strefy wolnej od ludzi pozwoliło na odzyskanie szczepów dzików prawie eksterminowany w Fukushimie.
Zając japoński
Chociaż w Japonii populacja zajęcy (Lepus brachyurus) wydaje się być stabilny, są zagrożone przez tworzenie obszarów miejskich i przemysłowych, systemów gospodarki wodnej (takich jak tamy), polowań, odłowów, chorób oraz gatunków inwazyjnych i nierodzimych.
W niektórych miejscach stał się irytującym zwierzęciem. W rzeczywistości poluje się na nią w niektórych regionach, aby zdobyć żywność, skóry i pomóc w ograniczeniu ich rosnącej liczby. Niemniej jednak, populacja tego zająca wzrosła licznie w badanej strefie niezamieszkanej.
Serow
Japoński serow lub gruboskórny jeleń (Capricornis crispus) jest antylopą, jedyny dziki przeżuwacz bydła w Japonii. Mają tendencję do zaludniania gęstych lasów, głównie na północy i w centrum Honsiu. Zwierzę jest postrzegane jako symbol narodowy.
Dorośli Japończycy ważą od 30 do 45 kilogramów. Sierść jest bardzo gęsta, zwłaszcza ogon. W połowie XX wieku na japońskie serow polowano niemal na wyginięcie. W ostatnim czasie został zabity jako szkodnik poza obszarami chronionymi.
W niezamieszkanym regionie lub strefie ewakuacyjnej Fukushimy serow stanowił jedyny wyjątek. Normalnie ten gatunek nie lubi przebywać w pobliżu ludzi, ale przed kamerą serows pojawiały się na obszarach zasiedlonych przez ludzi.
Autorzy uważają, że jest to prawdopodobnie spowodowane faktem, że proliferacja dzików wywiera wystarczającą konkurencję, aby powstrzymać serowę.
Życie po katastrofie
Oczywiście istnieje duże zainteresowanie zrozumieniem ekologicznych skutków awarii w elektrowniach jądrowych w Czarnobylu i Fukushimie Daiichi.
Do tej pory dane na temat populacji dużych ssaków były ograniczone. Z tego powodu wciąż istnieje wiele spekulacji na temat stanu gatunków dzikich zwierząt na tych obszarach.
Aby być uczciwym, w raporcie cytujemy naukowcy nie badali stanu zdrowia poszczególnych gatunków. Ale jeśli te zwierzęta cierpią z powodu szkodliwych skutków promieniowania, to nie jest to widoczne na poziomie populacji, ani nie wydaje się wpływać na ich długoterminową liczebność.
