Belgijski błękit wyróżnia się wśród innych ras krów przede wszystkim muskularnym wyglądem. Należący do Belgii wariant ten powstał pod koniec XIX wieku w wyniku wielokrotnych krzyżówek między różnymi gatunkami.
Jego muskulatura uczyniła go jedną z najbardziej znanych ras krów i dała początek wielu plotkom. Oto wszystko, co musisz wiedzieć o tym kontrowersyjnym bovidie.
Niebieski Belg
Różne czynniki odpowiedzialne za wygląd tej rasy krów są zróżnicowane. Z tego powodu wyjaśniamy je szczegółowo w kolejnych sekcjach.
Źródło
Belgia to miejsce pochodzenia Belgian Blue, który pojawił się pod koniec XIX wieku z powodu krzyżówek lokalnych ras z brytyjskim bydłem. Był więc wynikiem dziedziczenia genu recesywnego, który podkreśla jego charakterystyczną cechę.
Mimo pojawienia się w tym czasie osobniki gatunku nie zostały pokazane aż do lat 50. XX wieku. Początkowo nie spodziewano się, że ten gatunek przetrwa, ze względu na wysoką śmiertelność przy porodzie.
Później, wraz z wprowadzeniem cięcia cesarskiego, wzrosła liczba ocalałych szczeniąt i matek. Gdy belgijscy rolnicy dostrzegli przydatność i atrakcyjność tego gatunku, przystąpili do selekcji bydła ze wspomnianym recesywnym genem.
Wszystko dla mutacji genetycznej
Wielka muskulatura belgijskiego błękitu pochodzi z mutacji w genie, który wytwarza białko. Białko to nazywa się miostatyną, która działa jako inhibitor rozwoju mięśni.
Ponadto, mając zmutowaną wersję genu, nie działa on prawidłowo. Z tego powodu, powoduje przyspieszony wzrost mięśni charakterystyczne dla tej rasy bydła.
Innym efektem tej mutacji jest zapobieganie odkładaniu się tłuszczu w mięśniach. Skutkuje to bardzo chudym mięsem, cechą poszukiwaną w świecie konsumpcji zwierząt gospodarskich.
Charakterystyka fizyczna
Belgijski błękit to duże zwierzę o potężnych mięśniach który określa kształt twojego ciała. Widać to od ramion do zadu, przechodząc przez grzbiet i lędźwie.
Ponadto, chociaż ma cienkie nogi, ma wystarczająco dużo siły, aby podeprzeć ciało i móc swobodnie się poruszać. Jeśli chodzi o skórę, charakteryzuje się miękkością i delikatnością, której towarzyszy wydatny ogon, który dopełnia obraz.
Oprócz, można zaobserwować niewielki dymorfizm płciowy, ponieważ samce są większe. Obie płcie przekraczają 370 kilogramów wagi rocznie. Dorosłe osobniki osiągają 900 kilogramów u samic i 1400 kilogramów u samców.
Kolejną uderzającą cechą belgijskiego błękitu jest kolor jego ciała, ponieważ może się on różnić. Dominującymi odcieniami obserwowanymi u tego zwierzęcia są kolor biały, niebieski lub nawet czarny.
Poza tym, pomimo tego, że jego rozmiary budzą szacunek, zaobserwowano, że jest to bardzo spokojne zwierzę. Jednak, podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych lub dzikich, zawsze lepiej zachować ostrożność podczas obchodzenia się z nimi.
Karmienie
Jeśli chodzi o karmienie tych cieląt, konieczne jest uwzględnienie wyższy udział białka w diecie. To zapotrzebowanie metaboliczne jest niezbędne do utrzymania dużych mięśni, które mają.
Dlatego Twoja dieta powinna być bogata w białko, ale uboga w błonnik. W ten sposób będą w stanie utrzymać swoją strukturę mięśniową i będą mieli energię, aby móc się poruszać i wykonywać swoje funkcje życiowe.
Wydajność ekonomiczna
Na poziomie ekonomicznym hodowla tego gatunku może przynieść korzyści, choć musi zmierzyć się z ustawodawstwem każdego kontynentu. Na przykład w Europie potrzebna jest specjalna akredytacja uzasadniająca ich hodowlę.
Dzieje się tak dlatego, że dobrostan zwierząt jest stopniowo wyceniany w stosunku do korzyści ekonomicznych. Dlatego rasa ta ma problem skomplikowanych porodów i utrzymania selekcji genetycznej.
Problematyka gatunku
Jak już wspomniano, główną cechą Belgian Blue są potężne mięśnie. Powoduje to problemy dla matek w czasie porodu, dlatego często konieczne jest cięcie cesarskie.
Większość badań na ten temat pokazuje, że bez cięcia cesarskiego gatunek ten wykazuje znaczną śmiertelność. Wynika to po części z ich umięśnienia, a po części z ich porównania z gatunkami o mniejszej wadze.
Wreszcie, belgijski niebieski to rasa stworzona przez człowieka ze względu na sztuczną selekcję krzyżową. Mimo dużej wartości ekonomicznej i jakości mięsa jej wychowanie napotyka na przeszkody prawne.
Dzieje się tak, ponieważ niektórzy hodowcy wolą pozyskać potomstwo, nawet jeśli nie trzymają matek, a dziś ustawodawstwo zaczyna karać przypadki, w których sprzedawane rasy nie są szanowane i hodowane z ostrożnością.